19 มิถุนายน 2552 11:25 น.
พี่ดอกแก้ว
เมื่อความร้อนแผดเผาเหล่าพันธุ์พฤกษ์
ให้รู้สึกสงสารหมู่พฤกษา
ฉีดน้ำเลี้ยงต้นไม้ตามเวลา
บางต้นหาไม้ค้ำทำร่มเงา
ดูแลแต่ละต้นพร้อมพ่นยา
ตัดแต่งกิ่งยื่นมาเกยต้นเสา
ใส่ปุ๋ยให้อาหารตามหนักเบา
แล้วคอยเฝ้าปลิดใบไล่แมลง
เมื่อดอกผลออกจากต้นก็สุขใจ
ยินดีในการฟื้นพลังแฝง
ทำต้นไม้ให้สำเร็จความแข็งแรง
คือตำแหน่งเป้าหมายในผลงาน
ส่วนผลดอกออกมาคือกำไร
เกินจากทุนออกไปเพิ่มรากฐาน
อาจขยายพืชพันธุ์จนโอฬาร
เป็นผลงานของต้นที่แข็งแรง
การสงเคราะห์ผู้คนก็เช่นกัน
เพียงเขานั้นได้คลายทุกข์แสลง
ก็สำเร็จกิจสงเคราะห์เพื่อเปลี่ยนแปลง
ทำให้เขามีแรงคือเสร็จการณ์
หากเขามีแรงพอไปต่อยอด
นอกจากปลอดภัยยังเพิ่มสุขศานต์
ทำการค้ากำไรได้ผลงาน
เขามีการตั้งตนไว้ชอบดี
อย่าไปทวงบุญคุณที่หนุนเขา
หน้าที่เรามุทิตากับบุญศรี
เพราะหากเขาไม่พากเพียรชีวี
แรงที่มีก็หมดไปไม่ได้ความ
16 มิถุนายน 2552 12:42 น.
พี่ดอกแก้ว
ความร้อนแล้งปรากฏภัยไปทั้งโลก
สร้างทุกข์โศกมากมายให้แก้ไข
เมื่อกระทบความร้อนที่ภายใน
ไฟต่อไฟระอุมีที่ชีวิต
แต่ละคนต่างร้อนและโหยแห้ง
หมดเรี่ยวแรงเพราะใจนั้นเบี้ยวบิด
ขาดความเย็นแผ่พลังมาสร้างฤทธิ์
หลายดวงจิตไหม้หม่นล้นน้ำตา
เมื่อความทุกข์กรำเคี่ยวจนเชี่ยวชีพ
ถูกคั้นบีบให้กระด้างดังหินผา
หลายผู้คนว้าเหว่เหลือคณา
แต่ใจแข็งเกินกว่าจะเผยตน
หลายผู้คนเศร้าสร้อยรอคอยรัก
อีกมากนักรอน้ำใจคล้ายรอฝน
มีไม่น้อย..อยากมีใครสักคน
คอยโอบเอื้อเกื้อกมลไม่ห่างกาย
ความร้อนแล้งเช่นนี้ในชีวิต
ฝังเป็นพิษจนยากรักษาหาย
ผู้ไม่ร้อนเมื่อรู้ต้องช่วยคลาย
อย่าไปเพิ่มโรคร้ายให้ทวี
ผู้ใดเศร้า..ช่วยเขาให้เศร้าหาย
ผู้ใดเหงา..ช่วยคลายให้สุขศรี
ผู้ใดช้ำ...ช่วยทำให้ยินดี
ผู้ใดขาด..ช่วยให้มีความสมบูรณ์
เพียงคำน้อยคำนิดจิตเมตตา
อาจนำพาทุกข์มลายจนหายสูญ
เพียงรอยยิ้มเยือนแย้มแต้มแก้มพูน
อาจเหมือนทูนสุขให้เขาได้เนานาน
ความเย็นใจให้ได้ทุกเวลา
ไม่ลำบากกายาเมื่อกล่าวขาน
ไม่ต้องเสียเงินทองสักทะนาน
เพียงคำหวานพร้อมน้ำใจ..ให้สุขเย็น
9 มิถุนายน 2552 18:54 น.
พี่ดอกแก้ว
เคยถามไถ่หลายหนกับคนหนึ่ง
ที่รู้เรื่องลึกซึ้งกว่าคนไหน
ถามเขาว่าเราดีเลวเป็นอย่างไร
ทั้งเที่ยวถามใครใครให้วิจารณ์
บางคำตอบฟังแล้วก็ชอบจิต
บางคำตอบได้ขบคิดถึงแก่นสาร
บางคำตอบฟังแล้วยิ่งเดือดดาล
บางคำตอบน่ารำคาญไม่ฟันธง
หลากรู้สึกตรึกตรองมองคำตอบ
ที่เราชอบเพราะต้องใจในประสงค์
ที่เดือดดาลเพราะไม่ยอมรับความตรง
ที่ขบคิดเพราะยังคงไม่แน่ใจ
หลากรู้สึกตรึกตรองมองคนตอบ
คนประจบก็ชอบยอคำไข
คนกลัวเกรงก็กล่าวอย่างเกรงภัย
คนจริงใจก็กล่าวคำตรงตรง
หลากรู้สึกตรึกตรองมองคำตอบ
กิเลสชอบคำตอบไหนก็ใหลหลง
กิเลสชังคำตอบไหนก็เปลี่ยนวง
กิเลสคงเป็นนายได้ทุกกาล
หลากรู้สึกตรึกตรองมองคนตอบ
หากเราชอบก็เชื่อคำกล่าวขาน
หากไม่ชอบก็ไม่เชื่อคำวิจารณ์
กิเลสยังสั่งการเป็นเจ้านาย
การถามไถ่ถามไปไม่สิ้นสุด
เพราะเราชอบค้นขุดเหตุขยาย
ไม่เชื่อถือคำตอบอีกมากมาย
ทั้งวุ่นวายเปลี่ยนคนตอบตามชอบตน
ทางแก้ไขอย่าถามไถ่ใครหนักหนา
ควรศึกษาพระธรรมหาเหตุผล
ตรวจสอบหลักบุญบาปเทียบกับตน
ใช้หลักธรรมสืบค้นจึงถูกจริง
4 มิถุนายน 2552 08:05 น.
พี่ดอกแก้ว
ทุกข์ระทมก้มหน้าน้ำตาไหล
มีรอยเจ็บที่ใจยากรักษา
คำนึงครวญหวนคิดเรื่องผ่านมา
ร่ำร้องหาสุขดังเก่ามาเคล้าคลอ
แล้วพร่ำโกรธโทษคนทำตนทุกข์
ชีพสิ้นสุขเพราะใจใฝ่ร้องขอ
ตั้งโจทย์ให้ผู้อื่นมาพะนอ
มอบความผิดว่าเขาก่อเป็นตัวการ
ครั้นโทษเขาเฝ้าคิดแล้วอภัย
พอที่จะทำใจอย่างกล้าหาญ
ไม่ถือโทษโกรธใครให้ยาวนาน
เพราะใจนั้นคิดอ่านว่า..ตนดี
ความที่คิดว่าตนถูกผูกปัญหา
กลายเป็นว่าคนอื่นร้ายน่าหน่ายหนี
ยึดมั่นในชีวิตตนเป็นคนดี
จึงไม่มีการตรวจตราสิ่งน่าชัง
ความขัดแย้งเกิดขึ้นในสองฝ่าย
วิเคราะห์ได้ถึงสาเหตุในเบื้องหลัง
เกิดจากใจที่ไม่ระมัดระวัง
จึงชอบชังสวนทางสร้างแยกซอย
หากมุ่งคิดว่าเขาผิดเรายิ่งพลาด
ต้องฉลาดแก้ปัญหาอย่าท้อถอย
มองหาความผิดตนบนร่องรอย
จะมากน้อยก็ต้องพบประสบกล
เมื่อรู้ถึงความผิดคิดแก้ไข
ไม่ถือตนเป็นใหญ่ไร้เหตุผล
คอยระวังไม่ก่อเหตุร้อนรน
ฝึกใจตนมีสติปัญญาครอง
ใครเขาทำไม่ดีก็ช่างเขา
แก้ใจเราออกจากบาปให้พ้นหมอง
เกิดที่ตน.. แก้ที่ตน ..หมั่นตรึกตรอง
สุขทั้งผองจักคืนสู่ผู้ฝึกตน
1 มิถุนายน 2552 19:11 น.
พี่ดอกแก้ว
ยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เพิ่มดี
เขาต่างชี้ตัดสินพิพากษา
กี่เดือนปีก็ยังไม่พัฒนา
เป็นวาจาแสลงใจให้ได้ยิน
จำเป็นไหมต้องให้ใครเขาชมชื่น
เพราะเขาไม่รู้ลึกตื้นเราทั้งสิ้น
บางคนชมตามมารยาทที่เคยชิน
บางคนหมิ่นเพราะไม่รู้ดูแบบเดา
พัฒนาหรือเปล่าเรานั้นรู้
แต่เขาดูไม่ออกก็ช่างเขา
ถึงก้าวช้าก็มีก้าวของเรา
เขาวิ่งเร็วก็ช่างเขาอย่าสนใจ
เรามีแรงเท่านี้ที่พอก้าว
ก้าวไม่ยาวก้าวไม่เร็วไปถึงไหน
แต่ก็ยังมุ่งมั่นจะก้าวไป
ไม่หวังแข่งกับใครนอกจากตน
ไม่มีใครชมชื่นยื่นสรรเสริญ
ก็ยังรักที่จะเดินเพื่อฝึกฝน
ความสำเร็จแต่ละก้าวย้อมกมล
รู้ว่าตนพัฒนามากว่าเดิม
เมื่อรู้ตนก็พ้นความแสลง
ใครเขาจะทิ่มแทงไม่ส่งเสริม
ก็ไม่อาจทำร้ายใจซ้ำเติม
ระยะทางที่พูนเพิ่มคือผลงาน
เช่นกันนี้ที่เราถูกตีตรา
ว่าเราไม่พัฒนาน่าสงสาร
เราก็อย่าว่าใครให้ร้าวราน
เขาอาจรอบ่มกาลที่ฝึกตน
เขาอาจมีมุมนี้ที่ดูด้อย
แต่อีกมุมดีไม่น้อยพร้อมเหตุผล
บางมุมเขาเราไม่รู้ซึ้งกมล
เขาอาจดีเปี่ยมล้นเกินคาดเดา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
3357
