31 กรกฎาคม 2546 19:56 น.
				
												
				
								พี่ดอกแก้ว
		
					
				
เรือลำน้อยลอยลิ่วบนผิวน้ำ 
ฟองคลื่นย้ำซ้ำทรายให้ลายศิลป์ 
เป็นช่วงชั้นสีจางต่างใจจินต์ 
ลำดับศิลป์ธรรมชาติสะอาดตา 
มาถามไถ่เพื่อนไกลมาไถ่ถาม 
คะนึงความคิดถึงคะนึงหา 
หรือเขาลืมเราแล้วนะเพื่อนยา 
จึงมาหามาถามความสำราญ....
				
			 
			
				31 กรกฎาคม 2546 19:53 น.
				
												
				
								พี่ดอกแก้ว
		
					
				
สิ่งเดียวกัน..เมื่อมองกันคนละด้าน 
จึงได้รับสาระสารที่แตกต่าง 
มองต่างมุม....อาจสดใสอาจเลือนลาง 
มองด้วยใจ..ไร้ช่องว่างทางความคิด
				
			 
			
				31 กรกฎาคม 2546 19:50 น.
				
												
				
								พี่ดอกแก้ว
		
					
				
อวลตลบอบไอรักนักแห่งนี้ 
มากน้ำใจไมตรีที่ใฝ่หา 
แม้นมิได้พบเห็นเช่นหน้าตา 
แต่น้ำใจที่หลั่งมาค่ามากมี 
				
			 
			
				31 กรกฎาคม 2546 19:46 น.
				
												
				
								พี่ดอกแก้ว
		
					
				
คลื่นกระซิบกับผืนทรายริมสายน้ำ 
ฝากรอยย้ำความสนิทเสน่หา 
จะเนิ่นนานสักปานใดในเวลา 
ต้องกลับมาหาผืนทรายไม่ห่างกัน
				
			 
			
				31 กรกฎาคม 2546 16:36 น.
				
												
				
								พี่ดอกแก้ว
		
					
				
ผลิกิ่งช่อก่อจุดหมายในตำนาน 
แล้วสืบสานก้านกิ่งสิ่งรังสรรค์ 
จากเป้าหมายสู่จุดหมายในฝันนั้น 
เราช่วยกันฟันฝ่ามาด้วยใจ 
ผ่านหนาวร้อนสะท้อนความเขาหยามหยัน 
ผ่านภัยอันตรายหมายรุกไล่ 
ผ่านหลุมพรางขวางกั้นไม่พรั่นไหว 
ผ่านพายุโหมใกล้ไม่พรั่นพรึง 
เพราะมีรักรวมใจในเราสอง 
ที่ปรองดองสองใจให้เป็นหนึ่ง 
พลังรักจึงฉายประกายซึ้ง 
เส้นทางจึงสำเร็จเสร็จเพราะรัก