21 ตุลาคม 2548 06:34 น.

กาลเวลา

พี่ดอกแก้ว

เปรียบเครื่องยนต์กลไกไม่เคยหยุด 
หรือสิ้นสุดการเคลื่อนเลื่อนดิถี 
คือเวลาผ่านมาทุกนาที 
และต้องมีเรื่อยไปไม่หยุดคอย 

ใครจะเป็นเช่นไรไม่เคยสน 
เวลายังเดินหนไม่ท้อถอย 
ใครจะสุขจะเศร้าเหงาเลื่อนลอย 
เวลาไม่เคยน้อยหรือลดไป 

กาลเวลานำพาความเปลี่ยนแปลง 
อย่างจะแจ้งต่างยุคทุกสมัย 
ดำเนินเกวียนเวียนวนจนเหนื่อยใจ 
เมื่อเวลาเปลี่ยนไปได้รถดี 

จากบ้านไพรแปลงไปเป็นเมืองราม
ใช้เวลาหลายยามเป็นสักขี 
จากต้นไม้ใบอ่อนซ่อนขจี 
พอหลายปีก็ทะนงคงต้นงาม 

กาลเวลาใช่ว่าจะศักดิ์สิทธิ์ 
หรือมีฤทธิ์มหัศจรรย์อันน่าขาม 
ทุกสิ่งที่เปลี่ยนไปทั้งรูปนาม 
ก็คือความไม่จีรังยั้งเวลา 

ความสำเร็จเกิดได้ในผู้หนึ่ง 
หรือผู้ซึ่งล้มเหลวปรารถนา 
อยู่ที่ใจมั่นคงเจตนา 
โดยมีกาลเวลาตัดสินงาน 

กาลเวลาผ่านไปไม่หยุดนิ่ง 
สรรพสิ่งเปลี่ยนไปไร้แก่นสาร 
เราไม่อาจสั่งเวลาให้นิ่งนาน 
แต่เราอาจหยุดพาลที่ใจตน 

ทุกสิ่งที่เปลี่ยนไปในเวลา 
อยู่เหนือการบัญชาทุกแห่งหน 
ความดีชั่วของคนอื่นอย่าฝืนชน 
ฝึกใจตนบนเวลาคุ้มค่าเอย. 
				
20 ตุลาคม 2548 06:38 น.

กำแพงใจ

พี่ดอกแก้ว

ก่อกำแพงแสดงเขตพิเศษสิทธิ์ 
ล้อมเรือนจิตด้วยอารมณ์ปมอ่อนไหว 
คราวพายุฮือโหมเข้าโถมใจ 
ก็เลือกใช้กำแพงแห่งโกรธา 

คราความมืดมุ่งมาเต็มฟ้ามิด 
กำแพงชิดคือความกลัวต่อปัญหา 
คราสรรเสริญเยินยอล้อลมมา 
ล้อมกำแพงอีกคราด้วยงมงาย 

ผู้โง่เขลายึดเอากำแพงนั้น 
เป็นที่มั่นกั้นกักดักเสียหาย 
โลภโกรธหลงจึงครอบรอบใจกาย 
ต้องทุรนทุรายเพราะกำแพง 

ผู้มีธรรมนำใจใส่กำบัง 
มีศีลเป็นผนังกั้นแสลง 
มีทานกั้นความโลภอันเชี่ยวแรง 
มีปัญญาจะแจ้งกั้นโง่งม 

สร้างกำแพงกั้นสารรุกรานใจ 
ดีภายในใสสดลดขื่นขม 
ผู้อยู่ในกำแพงไร้เรื่องตรม 
พร้อมยืนชมทุ่งไพรด้วยใจดี 

เลือกกำแพงแห่งใจให้ถูกต้อง 
อย่าล้อมใจด้วยหมองไร้สุขศรี 
เลือกใช้อิฐเมตตาและไมตรี 
ทั้งปูนดีฉาบทับกับอภัย 

อย่าขังใจไว้ในกำแพงเก่า 
เรื่องโศกเศร้าผ่านมาแต่หนไหน 
คืออดีตไม่มีค่าควรห่างไกล 
ไม่มีใครไม่ทำผิดอย่าติดทัณฑ์ 

เมื่อวานนี้หรือวันก่อนอย่าย้อนกล่าว 
หากเรื่องราวเป็นอดีตไม่สร้างสรรค์ 
ใช้เวลาวันนี้ให้คุ้มวัน 
คือมุ่งมั่นทำใหม่ทำให้ดี 
				
18 ตุลาคม 2548 10:55 น.

ทำบุญ ออกพรรษา

พี่ดอกแก้ว

วันมหาปวารณาเวียนมาถึง 
ครบไตรมาสครั้งหนึ่งคือพรรษา 
ปวงภิกษุลุล่วงกำหนดตรา 
ตามเวลาพุทธบัญญัติจัดวินัย 

ไม่เหยียบย่ำซ้ำไปในกลุ่มพฤกษ์ 
ไม่ทำตนเป็นข้าศึกกับชนไหน 
อธิษฐานธรรมารักษาใจ 
บำเพ็ญตามธงชัยพระศาสดา 

กว่าสองพันห้าร้อยปีที่ผ่านพ้น 
ภิกษุยังวิรัติตนอย่างแน่นหนา 
เมื่อครบถ้วนอธิษฐานตามสัญญา 
ปวารณาครั้งใหญ่ก่อนไกลกัน 

เป็นเวลาตักเตือนเหมือนล้างผง 
ให้นัยน์ตาใสสรงด้วยสร้างสรรค์ 
เพื่อประพฤติเสียใหม่ให้งามพลัน 
และระวังสิ่งอันไม่เหมาะควร 

คือประเพณีพระละถือตน 
และมุ่งผลวินัยไม่ผันผวน 
คอยสังวรไม่ประมาทการชักชวน 
เพื่อถี่ถ้วนรักษ์ธรรมนำแผ่ไป 

ครั้นโบราณกาลออกพรรษานั้น 
ทรงเสด็จจากสวรรค์สว่างไสว 
สังกัสสนครย้อนกาลไกล 
ด้วยบันไดแก้วทิพย์ระยิบพราย 

ประชาชนมากมายมารายล้อม 
และนอบน้อมตักบาตรไม่ขาดสาย 
ปวงทายกทายิกาที่ไกลกาย 
จึงผูกสายอธิษฐานการข้าวโยน 

เรียกพิธีตักบาตรดาวดึงส์ 
ความหมายหนึ่งหาใช่ใครผาดโผน 
ออกพรรษาครานี้ที่หมายโยน 
คือกุศลที่โชนด้วยปัญญา 
				
17 ตุลาคม 2548 06:47 น.

เฝ้าฝัน

พี่ดอกแก้ว

ฉันรินใจใส่ฝันอันวิจิตร
นิรมิตรดอกใบใส่สีหวาน
เติมกลิ่นอวลชวนใจให้เบิกบาน
เพียรหลั่งธารล้นหลากจากรากใจ
 
ฉันเพียรสร้างสวนรักพิทักษ์ถิ่น
ทุ่มชีวินดูแลและแก้ไข
เฝ้ากำจัดวัชพืชให้หมดไป
เติมปุ๋ยใส่ต้นฝันนั้นให้งาม
 
หลายคนรอขอดูฝันที่ฉันใฝ่
ผลจะเป็นอย่างไรใช้คำถาม
ฉันไม่อาจตอบได้สวยหรือทราม
เพราะยังไม่ถึงยามฝันเป็นจริง
 
ฉันเพียงทำตามวิธีที่ไต่ฝัน
อย่างมุ่งมั่นอดทนบนใจสิงห์
แม้นหลายครั้งไร้หลักให้พักพิง
ฉันแอบอิงใจไว้ในฝันตน
 
ฉันอาจลื่นหลายคราวในราวสวน
แมลงอาจรบกวนมากหลายหน
น้ำใจแล้งแห้งไปจากบางคน
ฉันไม่สนเพราะนอกฝันที่ฉันรอ
 
ใครจะเป็นเช่นไรไม่กวนฝัน
หน้าที่ฉันคือทำไปใช่ร้องขอ
ทำเต็มความสามารถเท่านั้นพอ
แล้วเฝ้ารอเวลาคราสมบูรณ์				
15 ตุลาคม 2548 06:44 น.

ตาใสใจสุข

พี่ดอกแก้ว

เมื่อใจเย็นเห็นเรื่องในเบื้องหลัง 
ไร้ผงฝุ่นบดบังนัยน์ตาใส 
เมื่อกระทบย่อมกระเทือนถึงห้องใจ 
ส่งสัญญาณแรงให้สนองการณ์ 

ในฉับพลันนั้นใจไร้สติ 
อนุสัยแตกปริจนฟุ้งซ่าน 
ส่งโมหะโทสะอันธพาล 
โต้กระดานอารมณ์จนสมใจ 

เมื่อแรงฤทธิ์พิษลดหมดความโกรธ 
จึงเห็นโทษขาดสติมิแก้ไข 
ที่บ่นเพ้อด่าทอยิ่งก่อภัย 
ซ้ำเปลืองใจเปลืองเวลาคราย้อนทวน 

อกุศลมากมายเป็นสายร้อย 
เพราะใจน้อยไร้ปัญญามาไต่สวน 
ทำชีวิตโหยไห้ใส่โซ่ตรวน 
ทุกนาทีนั้นล้วนไร้เรื่องบุญ 

เมื่อนัยน์ตาสดใสไร้ฝุ่นผง 
ทิ้งอดีตปิดลงเลิกเฉียวฉุน 
ปัจจุบันเริ่มใหม่สะสมทุน 
สร้างค่าคุณสดใสไร้ลำพอง 

เลิกคร่ำครวญทวนความไม่ตามแก้ 
คงมีแต่ก้าวไปไม่หม่นหมอง 
ปัจจุบันมีค่าควรดั่งทอง 
ควรร้อยกรองประดับธรรมนำสุขใจ 

ตื่นแต่เช้าพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า 
แล้วรับเอาเรื่องดีที่แจ่มใส 
มีความสุขกับสีฟ้าบนฟ้าไกล 
ไม่ย้อนกลับคืนไปอดีตกาล 				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว