15 กุมภาพันธ์ 2552 06:14 น.
พี่สาว
ปริศนาที่ค้างคาในใจฉัน
ว่าใครกันที่ปราบพยศได้
ฉันเป็นคนที่มีหลายหัวใจ
วาเลนไทน์วันนี้ศักดิ์สิทธิ์จริง
มีเวลาเที่ยงคืนนี้ที่นิวยอร์ค
ฉันจะบอกว่าใครได้ใจหญิง
สิ่งที่เห็นอาจใช่หรือไม่ใช่ความจริง
ลึกลึกยิ่งคิดออกบอกใจตน
หกชั่วโมงคือคำพิพากษา
ศาลฎีกาตัดสินไม่สับสน
ใครได้ใจฉันไปไม่ทุกข์ทน
สาบานตนจะมั่นคงตรงต่อเธอ
มิตรบ้านกลอนขอวอนเอาใจช่วย
ให้ฉันด้วยช่วยให้เขาเข้าใจเสมอ
ฉันขอเดินทางฝันนั้นกับเธอ
ไม่มีเผลอใจให้ใครอีกเลย
14 กุมภาพันธ์ 2552 00:53 น.
พี่สาว
หน้าซื่อซื่อตาเศร้าเศร้าเค้านี่แหละ
ผิวขาวแท้แม่ทาขมิ้นให้
ตาโตโตผมยาววาวสดใส
อ่อนกว่าวัยจริงจริงสิบสิบปี
ประกาศจับรับเธอในวันนี้
ที่สิบสี่กุมภาพาสดศรี
หญิงคนนี้มีนิสัยไม่ค่อยดี
รักทุกที่ถูกหักอกฟกช้ำใน
อยากให้จับเธอขังสั่งสอนหน่อย
ไม่ให้ปล่อยออกไปรักใครได้
เดี๋ยวรักเดี่ยวเกลียดเปลี่ยนทุกวันไป
ใจเธอใยเร่รักรักมากจริง
เธอขอกลับเป็นคนดีที่น่ารัก
ใครหลงรักเชิญประกันฝันทุกสิ่ง
แต่เธอขอให้มีใจรักจริง
อย่าทอดทิ้งได้โปรดสงสารเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2552 16:52 น.
พี่สาว
วันนี้เป็นวันที่สิบสามนะ
นิวยอร์คค่ะช้ากว่าที่ไหนไหน
พรุ่งนี้ขอมอบดอกไม้ให้แทนใจ
แก่ใครใครที่อยู่ในใจเรา
มีหลายสีหลายดอกบอกความรัก
แม้อกหักไม่เป็นไรยังไม่เหงา
เพื่อนมากมายรายล้อมรอบตัวเรา
ขอให้เรารักกันทุกวันไป
ดอกสีแดงมีเพียงแค่หนึ่งดอก
เอาไว้บอกรักแท้แน่แค่ไหน
แม้เราเป็นคนไม่ดีที่ใครใคร
พากันไม่รักจริงทิ้งทุกข์ทน
พรุ่งนี้จะให้เพื่อนบ้านกลอนรู้
ว่าใครอยู่ในใจทุกแห่งหน
แต่ขอใช้อักษรย่อแทนตัวคน
จะรอจนเธอใจอ่อนก่อนฉันตาย
ขอหยุดใจไว้ที่คนคนนี้
เลิกกันที่คนหลายใจให้เสียหาย
จะมั่นคงต่อเธอไม่วางวาย
สาบานได้รักจริงอย่าทิ้งกัน
13 กุมภาพันธ์ 2552 08:34 น.
พี่สาว
น้อยใจ อาัลัย ขมขื่น
หน้าชื่น อกตรม ขมไหม้
ฉันเคย ทำเธอ ขมใจ
คนใหม่ ทำฉัน ขมทรวง
เมื่อรู้ ว่ารัก ก็สาย
คล้ายคล้าย ห่วงใย ให้หวง
ชอกช้ำ น้ำตา ล้นทรวง
ติดบ่วง ทวงใจ กลับคืน
เธอคิด ถึงเขา เศร้านัก
หลงรัก เธอใย สุดฝืน
รู้แล้ว ตอกย้ำ กล้ำกลืน
ทนยืน ฝืนตน คนเดียว
13 กุมภาพันธ์ 2552 07:20 น.
พี่สาว
เส้นทางฝัน นั้นไกล สุดปลายฟ้า
รอเวลา พาใจ ไปหาฝัน
รอคอยเธอ เพ้อหา ทุกคืนวัน
ดั่งดวงจันทร์ ทอแสง แข่งแสงดาว
ยามสัญจร ให้ห่วง ดวงใจนัก
เธอที่รัก หักโหม ฝ่าลมหนาว
รอจดหมาย หายไป ไร้ข่าวคราว
ปวดใจร้าว อาลัย ใยลืมกัน
ได้ข่าวเศร้า เขาทำ ให้เธอช้ำ
หัวใจพร่ำ ร่ำหา เธอห่างฉัน
ได้แต่เฝ้า เข้าใจ ห่วงใยกัน
เธอกับฉัน เรารู้ กันสองใจ
เส้นทางฝัน ไม่ไกล เกินใจฝัน
ทางเส้นนั้น ไม่เศร้า เราสดใส
จับมือกัน ก้าวข้าม ขวากหนามใจ
ต่อนี้ไป ไม่เหงา เรามีกัน
หน้าส่วนตัว
1986
