19 กุมภาพันธ์ 2552 12:31 น.
พี่สาว
สองแม่ลูกผูกพันกันยิ่งนัก
มีใจรักดนตรีมากมายหนอ
ทุกวันคืนชื่นใจได้เคลียคลอ
ร้องเพลงง้อหัวใจให้ผ่อนคลาย
แม่ร้องเพลงอรวี สัจจานนท์
ลูกน้องฝนสีไวโอลินกินใจหลาย
แม่หัดร้องจากyoutubeมีมากมาย
วันนี้ได้ต่อเพลง...สนามอารมณ์
ปนัดดา....ดาวกระดาษบาดใจแท้
รวงทอง...แม่ก็ชอบให้สุขสม
ยังจำได้ไหม..เพลงนี้ปักใจชม
ธาราระทม....ร้องให้สุขอุรา
ฝันของเราไม่เศร้าเหงาใจหรอก
ไม่ช้ำชอกบอกรักกันทุกวันหนา
ฝันได้ร้องเพลงกับวงออเคสตรา
ที่ลูกยาได้เล่นไวโอลิน
ลูกคนนี้หน้าเหมือนแม่ยังกะฝาแฝดเลยค่ะ
รักดนตรีและเสียงเพลงเหมือนกัน
เป็นนักเรียนดนตรี สีไวโอลินของวงออเคสตราที่โรงเรียน
Pulaski Street School
พี่สาวฝันอยากเป็นนักร้องแบบคุณอรวี สัจจานนท์
ฟังเพลงในเวบ youtube ทุกวัน
ชุดเธอสวย เสียงหวาน...เฮ้อ..ได้แต่ฝัน....
img src=http://s467.photobucket.com/albums/rr36/varitta97/th_me028.jpg>
18 กุมภาพันธ์ 2552 18:58 น.
พี่สาว
โลกของฉันทุกวันนั้นสดใส
ด้วยสายใยความรักอันอ่อนหวาน
ตื่นแต่เช้าทำอาหารรับประทาน
ทั้งพ่อบ้านทั้งลูกผูกใจชม
ไปทำงานแต่เช้าเข้าไม่สาย
งานมากมายก่ายกองแต่ไม่ขม
เพื่อนร่วมงานหัวเราะกันไม่เคยตรม
ต่างคอยชมให้น้ำใจได้ทุกวัน
Good morning. How can I help you?
คำนี้ดูทักทายให้สุขสันต์
บริการด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจกัน
แต่ละวันรู้จักกันทุกชั้นชม
เป็นคนไทยกลุ่มเดียวในเมืองน้อย
แต่ได้ร้อยร่วมรักสนิทสนม
ต่างชาติเชื้อเกื้อกูลกันปันใจชม
ต่างอารมณ์ต่างคิดไม่ผิดใจ
เย็นเข้าบ้านทำอาหารกันให้เสร็จ
เมนูเด็ดเผ็ดถึงใจน้ำลายไหล
กลิ่นอาหารของไทยล่องลอยไป
ฝรั่งได้จามฮัดเช่ยเฮ้ย...อะไร
ทุกวันหยุดพากันไปหาพี่ชาย
มีหลานชายสองหนุ่มน้อยวัยสดใส
เป็นหมอเด็กกะทนายได้ดังใจ
รักอาให้เหมือนแม่แท้แท้จริง
ลูกสาวคนโตนั้นฝันน่ารัก
ใจให้รักเป็นเภสัชจัดยาหญิง
อยู่หอพักรักเรียนเรียนหนักจริง
คุยหนุงหนิงโทรหาแม่และน้องตน
โลกใบนี้มีแต่หัวใจรัก
ผูกสมัครรักใคร่ไม่สับสน
โลกในฝันของฉันมันทุกข์ทน
ใจซานซมพบรักที่พักใจ
คิดถึงวันเก่าเก่าร้าวดวงจิต
ฉันทำผิดขออภัยอย่าผลักไส
ไม่รักกันไม่ว่าอย่าคาใจ
เป็นเพื่อนให้ไร้ทุกข์สุขทุกวัน
17 กุมภาพันธ์ 2552 09:33 น.
พี่สาว
อยากฟังเพลง เดือนเพ็ญ ก่อนลาจากกันด้วยน้ำตา
ใครก็ได้ร้องให้ฟังหน่อยนะคะ
พี่สาวคงขอลาจากกัน เพราะสู้กับความชังไม่ไหวอีกแล้ว
เราคนไม่ดีก็ขอไปตามทางของตัวเอง
ขอให้ทุกคนมีความสุข ความเจริญตลอดไปนะคะ
รักทุกคนค่ะ
17 กุมภาพันธ์ 2552 09:16 น.
พี่สาว
ใจผู้หญิงคนนี้ยิ่งใหญ่นัก
ใครไม่รักไม่ว่าด่าเขา
ไม่พูดจาหยาบคายให้ชายเรา
เอาใจเขาใส่ใจเราให้เข้าใจ
เราไม่ดีจริงจริงขอยอมรับ
แม้ขอกลับทำดีก็ไม่ได้
เราก็ยังไม่เห็นจะเป็นไร
เป็นเพื่อนได้ให้ใจมีเมตตา
ยังนับถือชายทั้งสองที่เคยรัก
เขาไม่รักเราแล้วไม่มีปัญหา
หัวใจเรายังเฝ้ารอเวลา
ให้พี่ยาได้พบคนที่ดี
วันนี้ขออวยพรชายทั้งสอง
ตามครรลองของใจไม่หายหนี
ขอให้พี่ได้พบรักที่ภักดี
น้องมิมีวาสนาเทียบเทียมใคร
16 กุมภาพันธ์ 2552 18:06 น.
พี่สาว
มีบทกลอนสองบทที่ขออนุญาตท่านผู้ประพันธ์คือคุณลิลิต และคุณยาแก้ปวดไว้ ณ ที่นี่ว่าขอเก็บบทกลอนสองบทนี้ไว้ในใจตลอดไป ไม่ว่าท่านจะเขียนให้ใครไม่อาจรู้ได้ แต่โดนใจสุดๆ ทำให้ได้ข้อคิด เตือนใจ ได้รู้ใจตัวเองว่าจะเดินไปทางไหน
หัวใจดวงนี้..มันสีแดง
ขับรถตาม ทางนั้น เห็นคันหน้า
เขียนไว้ว่า รถคันนี้ คือสีเขียว
เราก็งง ยังสงสัย มิใช่เชียว
ไม่เห็นเกี่ยว ข้องกัน มันสีเทา
พอสอบถาม ได้ความรู้ จึงดูออก
ฟังเล่าบอก ใช่หลอกหยาม ความเชื่อเขา
เป็นสีสัน ตามวันเกิด กำเนิดเอา
โฉลกเท่า ใช่กล่าวเท็จ แก้เคล็ดทัน
ทุกสิ่งอย่าง ต่างสรรหา มีสาเหตุ
หลายประเภท ข้อเท็จจริง ยิ่งสร้างสรรค์
จนอาจมี ดีอาจร้าย กลับกลายกัน
สิ่งที่ฝัน นั้นอาจเห็น ว่าเป็นจริง
ดาวตลก โปกฮา พาหัวเราะ
อาจร้องไห้ หัวใจเดาะ เพราะผู้หญิง
พระเอกหนัง ทั้งในจอ หล่อกันจริง
อาจกลอกกลิ้ง เหมือนจิ้งจอก อยู่นอกจอ
ก็หวนให้ คิดคำนึง ถึงวันเก่า
ใจร้อนเร่า มันร้าวลึก จนสึกหรอ
ถึงวันแห่ง ความรัก คอยถักทอ
คนอ้อร้อ ก็หักอก....ต๊กกะใจ
เหลือแต่เพียง ร่างโทรมโทรม ไว้โลมลูบ
ผิวขาวซูบซีดช้ำหนองต้องหวั่นไหว
ถึงสิบสี่ กุมภา วาเลนไทน์
อยากบอกให้ ว่าใจนี้...ก็สีแดง
+: แด่คนช่างฝัน :+:
ฉันคิดถึงนางหนึ่งซึ่งช่างฝัน
โลกเธอนั้นงดงามอยากตามหา
เธอประดิษฐ์อักษรพรรณา
บ้างโศกาบ้างสุขบ้างฝันไกล
โลกของเธองดงามงามยิ่งนัก
ทุกถ้อยถักทอฝันอันสดใส
จะกลิ่นดอกไม้งามตามทุ่งไพร
เธอเขียนได้สลักสลวยช่างสวยจริง
เธอชอบสายลมหนาวยามคราวผ่าน
จินตนาการอบอุ่นกรุ่นไฟผิง
แม้นสายฝนหล่นพรำให้พักพิง
เธอไม่ทิ้งสายฝนแม้หล่นไกล
อยู่ที่ไหนนะนางคนช่างฝัน
สายสัมพันธ์ใช่ห่างเหมินมางไหน
สิ่งที่คิดอาจไม่ใช่อย่างใจ
กลับมาใหม่สักหนยามฝนพรำ..
ท่านอาจเขียนจากจินตนาการ สมมุติขึ้น ไม่ใช่ความจริง แต่มันมีค่ายิ่งสำหรับคนนิสัยไม่ดีอย่างเรา ได้คิดเตือนสติ
โลกกลอนนี้มีมนต์ขลัง และศักดิ์สิทธิ์
ได้แต่หวังว่าคุณธรรมจากใจผู้เขียนคงหาได้จากบทกลอนใดบทกลอนหนึ่ง
หน้าส่วนตัว
1897
