5 เมษายน 2547 14:12 น.
พู่กันของหูกวาง
ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้
ก็ฉันมันไม่ใช่คนดี..อย่าใครเขา
จะเป็นได้ก็แค่ตัวของตัวเรา
มันอาจจะโง่ งี่เง่า หรือขี้เหงาไปวันวัน
ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนอะไร
ทุกสิ่งที่ทำไป..หัวใจมันทำได้แค่นั้น
แม้ไม่ดีอย่างคนอื่น..ก็ไม่เคยฝืนห่วงใยกัน
หนักใจไหมที่ฉันได้แค่นั้น..สำหรับคนในฝันของเธอ
เลือกได้นะ..ไม่ต้องหนักใจ
หากเธอจะเห็นว่าใครใครเขาจริงใจกับเธอเสมอ
ฉันก็จะหลีกทาง..ให้ระหว่างเขาและเธอ
เจ็บหน่อยคอยเพ้อ..ก็แค่รอเก้ออยู่คนเดียว
คนที่มันไม่มีดีอะไร
ก็คงขี้เงหาต่อไป..ขาดใคร ใครมาแลเหลี่ยว
โง่ งี่เง่า..เป็นเหมือนเก่าอยู่คนเดียว
เดี่ยวดาย โดดเดี่ยว อยู่ร่ำไป
ต้องขอโทษที..หากฉันคนนี้มันไม่ดีพอ
เธอไม่จำเป็นต้องเฝ้ารอ..ขอให้ฉันเปลี่ยนไปไหน
มากที่สุดก็แค่นี้..ฉันอาจเป็นคนดีให้เธอไม่ได้
ฉันรู้ตัวของฉันแล้วไง..แล้วเธอรู้ใจของเธอรึยัง...
3 เมษายน 2547 13:03 น.
พู่กันของหูกวาง
คนเราตอ้งมีความหวัง
จงมองความผิดพลั้งเป็นเพียงบทสอน
เป็นขั้นก้าวสู่ความสำเร็จดังไฟฟอน
เก็บความเจ็บช้ำร้าวรอนไว้ใต้ใจ
จงลูกขึ้นอย่างผู้แพ้
ความล้มเหลวก็เพียงแค่..เรื่องไร้ความหมาย
จะร้ายจะดี..มันขึ้นอยู่ที่จะคิดยังไง
จะยอมเบี่ยงเป็นผู้พ่าย..หรือก้าวไปเป็นอยู่ยิ่งยง
ไม่ใช่ที่หนึ่ง..ถึงจะเป็นที่สุดท้าย
ใช่ว่าไม่อาจบินไป..ก้าวไกลดั่งหาญหงส์
ด้วหัวใจที่เข้มแข็ง..และเรี่ยวแรงที่ทรนง
จะทำให้ผู้แพ้มั่นคง..ยืนยงไม่พังทลาย
เพื่อพลิกฝื้นกำลังใจยามอ่อนล้า
เงยหน้าขึ้นมามองหา..ความหวังครั้งใหม่
อนาคตข้างหน้า..คงกว้างเกินกว่าจะเข้าใจ
แต่ถ้าหากเราไม่ก้าวไป..แล้วใครจะก้าวให้เรา
ความหวังยังคงมีเสมอ
คงจะไม่จบเจอ..เพียงแต่เรื่องร้ายเรื่องเศร้า
แค่วันนี้..อ่อนแอเกินกว่าที่จะบรรเทา
แต่อย่างไรก็อย่าหมดแรงก้าว..
ค่อย ค่อยสร้างกำลังใจเรา..กระซิบบอกตัวเองเบา เบา ..ว่าเราต้องอดทน..
3 เมษายน 2547 12:53 น.
พู่กันของหูกวาง
..ไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้..
เหมือนทุกสิ่งดูมีความหมาย
มองเห็นความสวยงามรอบกาย
รอยยิ้มที่ไม่ตั้งใจ..ก็ผลิออกมา
..เหมือนมีอะไรมากอดใจ..
รู้สึกอุ่นไอ..หมดหวั่นไหว ห่วงหา
แววตาคนเหงา..ถูกคนไกลมองเข้ามา
หัวใจมันเต้นแรงกว่า..กว่าที่เคยเข้าใจ
..ถ้อยความที่ส่งถึงความรู้สึก..
ในใจเธอลึกลึก..เธอคงรู้สึกใช่ไหม
รู้สึกเหมือนกับฉัน..ว่าห่วงใยกันมากมาย
นี่หรือคือเสียกเรียกจากหัวใจ..ที่ปิดตายมานาน
..คำตอบของทุกสิ่งที่ได้รับ..
ฉันไม่ได้นอนหลับและเก็บกลับไปฝัน
นี่คือเรื่องจริง..สัมผัสทุกสิ่งจากคืนวัน
ล่วงเลยเวลายาวนาน..ทำให้ฉันเข้าใจ
..เค้าคงเรียกกันว่า...รัก...
คงเป็นความเจ็บปวดนัก..ที่มักเห็นว่ามันเลวร้าย
มุมมองความรู้สึกที่ดีดี..ที่ฉันโชคดีได้เข้าใจ
มันทำให้ฉันไม่อาจลืมอารมณ์อ่อนไหว..
...เวลาที่ต่างคนนั้นได้ใกล้ชิดกัน...
หน้าส่วนตัว
20244
Lovers
0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
