9 กรกฎาคม 2546 15:35 น.
ฟองอากาศ
หากแลเนตรมองเห็นในตัวฉัน
เธอคงพลันนึกคิดฉันไหวอ่อน
แต่ฉันนั้นอ่อนไหวนั้นแน่นอน
ฉันขอวอนอย่าทิ้งฉันให้เร็ววัน.........
ฝนไหลหลั่งพรั่งพรูเมื่อคืนค่ำ
ฉันดื่มด่ำร่ำไห้กลางสายฝัน
นอนไม่หลับคร่ำครวญรวนใจพลัน
นั่งฝันเฟื่องเรื่องเธอฉันกันทั้งคืน
นอนนั่งเหม่อเพ้อคลั่งหลังสายฝน
กายร้อนรนอยากพบหน้าแต่ใจฝืน
นอนไม่ได้พลิกไปมาอยู่ทั้งคืน
หลับหลับตื่นตื่นกระวนกระวายยามหายใจ
อยากกดโทร.อยากโทรหาได้ยินเสียง
เรียงสำเนียงอยากได้ฟังก่อนหลับใหล
คิดถึงเสียงคิดถึงหน้ายอดดวงใจ
แต่กล้ำกลืนฝืนไว้ให้ใจทน
เสียงโทรศัพท์ดังเบาเบาเร้าริบหลี่
ไม่ใช่ที่คงไม่ใช่หากแต่ใจแค่สับสน
เสียงดังขึ้นดังขึ้นสุดจะทน
เปิดผ้าห่มใครโทรมาให้ร้อนใจ
ไม่เห็นเบอร์คงละเมอหรือหลับฝัน
กดรับพลันได้ยินเสียงทุ้มสวยใส
บัดเดี๋ยวนั้นน้ำเนตรหลั่งพรั่งไหลไว
ออกมาได้ไงไม่ได้เศร้าแม้แต่นิดเดียว
เสียงสะอื้นกรอกหูแทนฮัลโหล
เธอร้องโฮเป็นไรใครทำให้ฉุนเฉียว
น้ำตาใหลหลั่งมาแค่นิดเดียว
ตกใจเชียวไม่เป็นไรที่ร้องเพราะคิดถึงเธอ....
8 กรกฎาคม 2546 19:19 น.
ฟองอากาศ
อยากจะรู้อยากจะรัก
อยากจะหักรักให้ไหว
อยากจะรู้อยากเข้าใจ
รักเธอทำไมให้เศร้าตรม
ก็เพราะรักก็ยังรัก
ก็ยังภักดิ์รักสุขสม
แม้นรักชักเศร้าตรม
ก็สุขสมได้รักเธอ
ไม่ได้ขอแค่อยากรอ
ได้รักพอมิหวั่นเสมอ
ขอแค่คิดถึงตราตรึงรักเธอ
แค่ได้พร่ำเพ้อรักเธอคนเดียว
ไม่ขอความรักจากใครที่ไหน
แค่ขอสุขใจได้รักแม้เธอไม่แลเหลียว
จะขอแค่คิดถึงได้รักเธอข้างเดียว
จะไม่ฉุนเฉียวหากใครเฉียดเธอ
ฉันขอนะขอขอรอตรงนี้
รอเธอคนดีมีรักให้เสมอ
รักเธอคนนี้คนเดียวมิเผลอเรอ
จะรักเพียงเธอจะรอเพียงเธอที่เดิม...
ไม่ขอให้เธอรักแค่ขอให้เธอรู้
ทุกวันยังมั่นคงอยู่ไม่รู้ลดมีแต่เพิ่ม
อาจเป็นรักที่รออยู่ดูเดิมเดิม
แต่มันเพิ่มเติมทุกวินาทีตั้งแต่เริ่มทุกทุกวัน....
4 กรกฎาคม 2546 21:49 น.
ฟองอากาศ
คิดถึงเหลือตรึงจิตให้คิดหวน
คิดถึงจวนเจียนตายใจปรารถนา
อยากอยู่ใกล้ได้ไหมคนไกลตา
หทัยช้ำโศกาคิดถึงแทบขาดใจ
แม้กายห่างดวงใจเจ้ามิเคยร้าง
เพราะใจมิว่างเว้นหวนไปใกล้
ดวงใจข้ามอบไว้ทั้งดวงใจ
แม้กายหมองไหม้แต่ใจนั้นยังใกล้เจ้าเหลือเกิน
หากฝากดาวความคิดถึงให้ไปหา
ก็กลัวว่าวันใดจันทราเหิน
อาจทำให้ดาวนั้นไร้แสงส่งความคิดถึงให้เจ้าเพลิน
จึงไม่อยากฝากดาวดำเนินความคิดถึงไป
หากฝากลมกลัวลมจะหยุดนิ่ง
อาจทำให้สิ่งที่ส่งไปไม่ถึงไหน
หากเป็นเช่นนั้นจะทำอย่างไร
คิดถึงมากแค่ไหนกลัวไม่รู้เพราะลมไม่มี
หากฝากฝนสาดกระเส็นให้กระทบ
กลัวจะพบสิ่งกีดขวางจนฝนหนี
ความคิดถึงที่มีให้เจ้าคนดี
จะไม่ถึงเจ้าทันทีข้าร้อนใจ
เป็นเช่นนี้ข้าจะฝากอะไรไปหา
ความคิดถึงสั่งสมมาเจ้าเห็นไหม
ข้าคนนี้เดือดเนื้อร้อนใจ
อยากให้เจ้ารู้ความในใจว่าคิดถึงกัน...
ความคิดถึงอาจมีอยู่มากเหลือ
หากแต่ในนั้นมีรักเจือปนอยู่ก็มากมิแปรผัน
รักเจ้าห่วงเจ้าอยู่ทุกคืนวัน
มิรู้วันมิรู้เดือนมิรู้ปีที่ข้ารอ....................... จะพบเจ้าคนดี
หน้าส่วนตัว
945
