ไม่ได้เป็นอะไร ที่ร้องเพราะคิดถึงเธอ....

ฟองอากาศ

หากแลเนตรมองเห็นในตัวฉัน
เธอคงพลันนึกคิดฉันไหวอ่อน
แต่ฉันนั้นอ่อนไหวนั้นแน่นอน
ฉันขอวอนอย่าทิ้งฉันให้เร็ววัน.........
ฝนไหลหลั่งพรั่งพรูเมื่อคืนค่ำ
ฉันดื่มด่ำร่ำไห้กลางสายฝัน
นอนไม่หลับคร่ำครวญรวนใจพลัน
นั่งฝันเฟื่องเรื่องเธอฉันกันทั้งคืน
นอนนั่งเหม่อเพ้อคลั่งหลังสายฝน
กายร้อนรนอยากพบหน้าแต่ใจฝืน
นอนไม่ได้พลิกไปมาอยู่ทั้งคืน
หลับหลับตื่นตื่นกระวนกระวายยามหายใจ
อยากกดโทร.อยากโทรหาได้ยินเสียง
เรียงสำเนียงอยากได้ฟังก่อนหลับใหล
คิดถึงเสียงคิดถึงหน้ายอดดวงใจ
แต่กล้ำกลืนฝืนไว้ให้ใจทน
เสียงโทรศัพท์ดังเบาเบาเร้าริบหลี่
ไม่ใช่ที่คงไม่ใช่หากแต่ใจแค่สับสน
เสียงดังขึ้นดังขึ้นสุดจะทน
เปิดผ้าห่มใครโทรมาให้ร้อนใจ
ไม่เห็นเบอร์คงละเมอหรือหลับฝัน
กดรับพลันได้ยินเสียงทุ้มสวยใส
บัดเดี๋ยวนั้นน้ำเนตรหลั่งพรั่งไหลไว
ออกมาได้ไงไม่ได้เศร้าแม้แต่นิดเดียว
เสียงสะอื้นกรอกหูแทนฮัลโหล
เธอร้องโฮเป็นไรใครทำให้ฉุนเฉียว
น้ำตาใหลหลั่งมาแค่นิดเดียว
ตกใจเชียวไม่เป็นไรที่ร้องเพราะคิดถึงเธอ....