27 ตุลาคม 2547 14:39 น.
ฟ้าปราย
ลมหนาวโชยพัดผันร่างสั่นไหว
สะท้านในไหวคลอนกร่อนด้วยเหงา
กรรโชกแรงปลิดปลิวหัวใจเรา
กายสั่นเทาใจสะท้านหวั่นแรงลม
อากาศแห้งใจโหยดูโรยร้าง
ความอ้างว้างเหน็บหนาวเข้าถาถม
ย่ำซ้ำเติมใจเก่าร้าวระทม
คงสาสมพรหมสั่งแต่ครั้งใด
ใบไม้ปลิวแห้งหลุดแล้วหยุดนิ่ง
ใจประวิงหวิวหวั่นสะท้านไหว
ดูเหมือนเจ้าหมดเยื่อไม่เหลือใย
ด้วยปลิดใบพ้นต้นหล่นลงดิน
โอ้ใจเจ้า..เหงา..หนาว..รวดร้าวไหม
ลมกร่อนใจกัดกล้ำน้ำเซาะหิน
โบกสะบัดพัดแรงแทงชีวิน
แทบแดดิ้นเดียวดายกลางสายลม
21 ตุลาคม 2547 13:18 น.
ฟ้าปราย
ฝากฟ้าปรายเป็นหนึ่งในไทยโพเอ็ม
ฝากเติมเต็มภาษากลอนอักษรสวย
ฝากน้องพี่จุนเจือเอื้ออำนวย
ฝากให้ช่วยขัดเกลาเนาคำกลอน
ฟ้าปรายอยากร้อยเรียงอักษรา
ฟ้าปรายหาที่ผ่อนใจให้คลายร้อน
ฟ้าปรายรักอักษรไทยจึงเว้าวอน
ฟ้าปรายรอนแรมมาหาเพื่อนไทยฯ
เป็นหนึ่งฤามิใช่ใคร่จะหวัง
เป็นหนึ่งยังยากยิ่งสิ่งฝันใฝ่
เป็นหนึ่งนั้นไม่เคยฝัน ณ บ้านไทยฯ
เป็นหนึ่งในใจเพื่อนแวะเยือนยล
หน้าส่วนตัว
1007
