4 เมษายน 2552 08:43 น.
ภัทราภา
อันลายไทยสวยงามล้ำวิจิตร
ไทยประดิษฐ์คิดดำรงอสงไขย
สลับเส้นร้อยเรียงเคียงกันไป
สอดซ่อนในฤทัยใจคนชม
ทั้งประติมากรรมก็ล้ำค่า
ยากจะหาสิ่งใดเทียบเปรียบประสม
ทั้งช่อฟ้าใบระกายิ่งน่าชม
ทั้งบรมมหาราชวัง
สวยดั่งทิพย์วิมานประธานฟ้า
งามล้ำค่าไม่น้อยเทียบเปรียบสวรรค์
เหมือนจำรองดาวดึงส์หนึ่งอนันต์
เหมือนประพันธ์จากกวีศรีสุนทร
ครั้งบ้านเมืองกรุงเก่าเรางามยิ่ง
ประจักษ์จริงแก่คนไทยทั่วทั้งผอง
จงภูมิใจที่เกิดบนถิ่นขวานทอง
เราพี่น้องเลือดขวานไทยอภัยกัน
3 เมษายน 2552 09:26 น.
ภัทราภา
ยามมีอารมณ์ศิลป์
จิตรศิลปินเข้าสวมใส่
ตวัดพู่กันไว
สมดั่งใจใคร่ให้เป็น
สายเส้นดูเพลิดแพร้ว
โปร่งผ่องแผ่วคล้ายคลายสิ้น
ปล่อยใจให้โผบิน
เป็นดั่งจินตกวี
แต่งแต้มด้วยสีสัน
ปาดพู่กันบนจานสี
ผสมด้วยฤดี
ปล่อยเสรีตามอารมณ์
ภาพนี้จะมีค่า
เพียงเพราะว่าใจประสงค์
ทำงานสิ่งใดจง
ต้องซื่อตรงต่อจิตใจ
3 เมษายน 2552 09:16 น.
ภัทราภา
ป่าไม้เขียวชอุ่ม
ใบเป็นพุ่มแผ่ไสว
สายธารลดหลั่นไป
น้ำเย็นใสไหลรวยริน
พื้นดินพลอยชื่นช่ำ
ต้นไม้ต่ำเติบโตสิ้น
สัตว์ป่าออกหากิน
ปักษาบินทั่วถิ่นไพร
ไม้ป่าส่งกลิ่นหอม
หมู่ภูมรต่างหลงใหล
ออกดอกละช่อใบ
หอมละไมใจรัญจวน
เสียงใสไก่ป่าก้อง
สัตว์ใหญ่ต้องป้องประสงค์
ป่านี้จะยืนยง
มนุษย์จงช่วยดูแล
หน้าส่วนตัว
867
