ยัง บางกอก

ภาวิดา

๏ 6 บาทมาหยุดตรงสุดสาย
มุ่งหมายย้ายเยื้องยังเหมืองหลวง
ยิ้มหยอกหลอกฟ้าประดาดวง
ฟ้ายิ้มพิมพ์สรวงดังรวงทอง

๏ ชื่นมื่นเช้าใหม่ในวันหมาย
ริบหรี่คลี่คลายเมื่อย้ายของ
สีเสกสรรสั่งดังรับรอง
แม้คนหม่นหมองเมื่อมองมา

๏ ลมผ่านสัมผัสดูรัดรึง
ลูบกล้ำคำนึงถึงใบหน้า
โรยรินกลิ่นไอที่ไกลตา
ลำเลียงอุษามาเรไร

๏ รถราเรียงคันในวันว่าง
ลัดระยะทางให้กลางใกล้
ละลิ่วลมเร้าดังเป่าไป
ก็ถึงจุดหมายดังใจนึก

๏ กรีดกรายเกาเหลาสำเภาข้าว
หงส์ร่อนร้อนหนาวจึงรู้สึก
หากกายแต่ใจยังรู้ลึก
พร่างประกายพฤกษ์ปรากฏชัด

๏ เหินขึ้นร่อนลงทั้งตรงเฉียง
กระดานกรานเกรียงลำเลียงฉัตร
เลื่อนเหลื่อมเอื้อมข้ามศตวรรษ
อุโมงค์อุบัติประภัสสร์ซ้อน

๏ ใต้พื้นถนนบนคอนกรีต
บังเกิดเหล็กรีดใยกรีดก้อน
บังอาจแย้มเยือนยังเรือนรอน
กำแพงหินอ่อนอรอัญชัญ

๏ ณ ถิ่น "มารวย" อำนวยกิจ
อาคารบ่มวิทยาสันต์
แอร์เย็นอุ่นไอใกล้ตะวัน
ชื่นธารกำนัลชมเยาวชน\\