18 มีนาคม 2544 10:38 น.
ภีม
เมื่อค่ำลงสุริยันพลันลับฟ้า
ดวงจันทราผุดผ่องก็ส่องแสง
เมื่อฟ้ารุ่งแสงจางสว่างแรง
เมื่อฟ้าแจ้งจันทราก็ลาไป
ถึงเวลาต้องจากพรากห่างถิ่น
จิตถวิลห่วงหาพาหวั่นไหว
เหตุจำเป็นนั้นพาลาจากไกล
มิรู้ว่าเมื่อไรได้กลับมา
ยังไม่อยากจากไกลใจอาวรณ์
ใจสะท้อนถึงเธอเพ้อห่วงหา
จากครั้งนี้แสนไกลไปลับตา
เป็นห่วงว่าตัวเธอเผลอเปลี่ยนไป
โปรดเชื่อมั่นความรักสมัครสมาน
แม้เราพรากจากกันมิหวั่นไหว
อยู่คู่เธอเท่านั้นแม้ฉันไกล
เพราะหัวใจของฉันมีแต่เธอ
สุริยาแสงดับลับขอบฟ้า
ดวงจันทรายังอยู่คู่เสมอ
เปรียบดังฉันนั้นอยู่เป็นคู่เธอ
ไม่ปล่อยให้รอเก้อเพ้อเดียวดาย
ถึงเวลาแล้วนะขอลาก่อน
จำจากจรโหยไห้ใจสลาย
ฝากความรักให้อยู่คู่เคียงกาย
อย่าเสื่อมคลายรักนี้ที่ให้เธอ
โปรดดูแลหัวใจไว้ให้มั่น
อย่าแปรผันอย่าร้างอย่าพลั้งเผลอ
หัวใจรักฝากไว้ให้แก่เธอ
ไม่ปล่อยให้รอเก้อขอสัญญา ฯ
18 มีนาคม 2544 10:36 น.
ภีม
เมื่อค่ำลงสุริยันพลันลับฟ้า
ดวงจันทราผุดผ่องก็ส่องแสง
เมื่อฟ้ารุ่งแสงจางสว่างแรง
เมื่อฟ้าแจ้งจันทราก็ลาไป
ถึงเวลาต้องจากพรากห่างถิ่น
จิตถวิลห่วงหาพาหวั่นไหว
เหตุจำเป็นนั้นพาลาจากไกล
มิรู้ว่าเมื่อไรได้กลับมา
ยังไม่อยากจากไกลใจอาวรณ์
ใจสะท้อนถึงเธอเพ้อห่วงหา
จากครั้งนี้แสนไกลไปลับตา
เป็นห่วงว่าตัวเธอเผลอเปลี่ยนไป
โปรดเชื่อมั่นความรักสมัครสมาน
แม้เราพรากจากกันมิหวั่นไหว
อยู่คู่เธอเท่านั้นแม้ฉันไกล
เพราะหัวใจของฉันมีแต่เธอ
สุริยาแสงดับลับขอบฟ้า
ดวงจันทรายังอยู่คู่เสมอ
เปรียบดังฉันนั้นอยู่เป็นคู่เธอ
ไม่ปล่อยให้รอเก้อเพ้อเดียวดาย
ถึงเวลาแล้วนะขอลาก่อน
จำจากจรโหยไห้ใจสลาย
ฝากความรักให้อยู่คู่เคียงกาย
อย่าเสื่อมคลายรักนี้ที่ให้เธอ
โปรดดูแลหัวใจไว้ให้มั่น
อย่าแปรผันอย่าร้างอย่าพลั้งเผลอ
หัวใจรักฝากไว้ให้แก่เธอ
ไม่ปล่อยให้รอเก้อขอสัญญา ฯ
16 มีนาคม 2544 11:22 น.
ภีม
แสงตะวันส่องฟ้ายังลาลับ
ดวงจันทราผุดผ่องก็ส่องแสง
เมื่อฟ้ารุ่งแสงจางสว่างแรง
เมื่อฟ้าแจ้งจันทราก็ลาไป
ถึงเวลาต้องจากพรากห่างถิ่น
จิตถวิลห่วงหาพาหวั่นไหว
เหตุจำเป็นนั้นพาลาจากไกล
มิรู้ว่าเมื่อไรได้กลับมา
ยังไม่อยากจากไกลใจอาวรณ์
ใจสะท้อนถึงเธอเพ้อห่วงหา
จากครั้งนี้แสนไกลไปลับตา
เป็นห่วงว่าตัวเธอเผลอเปลี่ยนไป
โปรดเชื่อมั่นความรักสมัครสมาน
แม้เราพรากจากกันมิหวั่นไหว
อยู่คู่เธอเท่านั้นแม้ฉันไกล
เพราะหัวใจของฉันมีแต่เธอ
สุริยาแสงดับลับขอบฟ้า
ดวงจันทรายังอยู่คู่เสมอ
เปรียบดังฉันนั่นอยู่เป็นคู่เธอ
ไม่ปล่อยให้รอเก้อเพ้อเดียวดาย
ถึงเวลาแล้วนะขอลาก่อน
จำจากจรโหยไห้ใจสลาย
ฝากความรักให้อยู่คู่เคียงกาย
อย่าเสื่อมคลายรักนี้ที่ให้เธอ ฯ
10 มีนาคม 2544 05:56 น.
ภีม
ใครบ้างเล่าไม่เคยประสพทุกข์
ใครบ้างเล่ามีสุขเพียงเท่านั้น
ใครบ้างเล่าลำบากยากนิรันดร์
ใครบ้างเล่าสุขสันต์ทุกวันคืน
แต่ละคนมีสุขทุกข์ปะปน
ต้องว่ายวนโศกตรมทุกข์ขมขื่น
ไม่มีใครอยู่ดำรงคงยั่งยืน
ไม่อาจฝืนกรรมลิขิตชีวิตตน ฯ
9 มีนาคม 2544 13:02 น.
ภีม
ผ่านพ้นกาลเวลามาเนิ่นนาน
ประสบการณ์ทั้งสุขทุกข์แสนเข็ญ
ผ่านเรื่องราวลำบากยากลำเค็ญ
อยู่อย่างเป็นคนจรทางชีวี
ผิวหน้าหยาบอาบแดดที่แผดเผา
ร่างโทรมเก่าเกินกว่าจะหลีกหนี
อีกไม่นานก็พบซบปฐพี
ทิ้งชีวีเสื่อมโทรมผสมดิน ฯ
หน้าส่วนตัว
997
