12 กุมภาพันธ์ 2549 22:33 น.
ภีม
ฉันดั่งนกปีกอ่อนก่อนปีกแข็ง
มีเรี่ยวแรงน้อยนิดคิดผกผิน
อาจกลัวเกรงหวาดหวั่นวันโบยบิน
จะจบสิ้นหรือเริ่มต้นไม่รู้เลย
โลกใหญ่กว้างกว่ารังดังที่เห็น
โลกที่เป็นเป็นอย่างไรใครเฉลย
จะร้อนเย็นกว่ารังดังที่เคย
มิรู้เลยหากหยุดยั้งอยู่รังเดิม
คำเฉลยอยู่ที่ตัวตัวของฉัน
รอคอยวันเติบใหญ่ใจหึกเหิม
ผกโผผินบินไปไกลรังเดิม
ต้องคอยเพิ่มฝึกฝนทนรอวันฯ
เพื่อวันหนึ่งได้เป็นเช่นที่หวัง
วันที่บินจากรังดั่งใฝ่ฝัน
เพื่อสร้างสิ่งดีดีแก่ชีวัน
เป็นอย่างไรถึงวันนั้นฉันรู้เอง
4 สิงหาคม 2547 15:36 น.
ภีม
โอบอุ้มด้วยหัตถาทั้งขวาซ้าย
อบอุ่นกายเริงรื่นชื่นสดใส
ยิ้มละมุลห่วงหวงดวงฤทัย
มอบความรักยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน
คือท่านผู้เปิดเผยเฉลยโลก
ร้องเพลงกล่อมไกวเปลโยกให้โศกสิ้น
ขีรธารหลั่งไหลได้ดื่มกิน
เลี้ยงชีวินคุ้มบุตรสุดห่วงใย
ผู้ประสิทธิ์วิทยาประดามี
คอยชมชี้ห้ามชั่วกลัวหลงใหล
ดีก็หนุนเสริมส่งจงทำไป
เมื่อโตใหญ่ได้มั่นคงทรงความดี
ผู้ปกเกล้าคุ้มครองจากผองภัย
ผูกพันด้วยสายใยไม่หน่ายหนี
รักยิ่งใหญ่กว่าใครในปฐพี
บุพการีผู้ประเสริฐเลิศกว่าใคร
กตัญญูกตเวทีมีแสดง
ปราชญ์แถลงอธิบายคลายสงสัย
คือเครื่องหมายคุณธรรมประจำใจ
ของคนดีทั้งกายใจไม่เปล่ากลวง
รีบตอบแทนสนองคุณของท่าน
ก่อนทุกอย่างผันผ่านกาลเลยล่วง
ด้วยละสิ่งไร้ประโยชน์โทษหลองลวง
มอบความดีทั้งปวงแทนมาลัยฯ
2 สิงหาคม 2547 15:26 น.
ภีม
คิดก่อนทำทำแล้วคิดเรื่องผิดถูก
ครั้นปัญหาคลายเงื่อนผูกถูกแถลง
ทั้งหน้าตาตัวตนผลแสดง
ใครจะแกล้งให้ตัวชั่วจัญไร
เลือกก่อนทำทำแล้วเลือกเปลือกถูกปอก
คิดว่าหลอกทุกคนจนหลงใหล
ซ่อนความจริงเรื่องตัวกลัวอะไร
เปิดเผยความในใจไขออกมา
พิศดูตนก่อนให้ใครสงสาร
ทางเลือกมีเป็นล้านผ่านปัญหา
แต่กลับเลือกทางผิดอวิชชา
มีสมองพร่องปัญญาน่าเศร้าใจ
เอาเถอะคนย่อมมีที่ผิดพลาด
หากฉลาดก็ยอมรับปรับตัวใหม่
อย่าเที่ยวเอาข้างสีหนีเรื่อยไป
มิมีคนเห็นใจไปทุกที
เมื่อผูกเองจริงแท้แก้ที่ตัว
อย่าไปมัวกลัวปัญหาหลบหน้าหนี
ใช้ปัญญาสักนิดคิดให้ดี
แล้วชีวีจะพบทางให้ย่างเดินฯ
30 สิงหาคม 2546 01:09 น.
ภีม
ก็ชีวิตขับเคลื่อนเลื่อนขึ้นลง
ผ่านถูกผิดมึนงงพ้นสงสัย
สุขทุกข์ดั่งคืนวันคู่กันไป
เจริญหรือบรรลัยไม่แน่นอน
ประสบการณ์ผ่านพ้นจนแกร่งกล้า
ความทุกข์ยากมากค่าอุทาหรณ์
ทุกอย่างแปรเปลี่ยนไปไม่ถาวร
เป็นครูสอนชีวิตสะกิดใจ
จึงไม่แปลกหากต้องร้องไห้บ้าง
บนเส้นทางแพ้พ่าย-สายหวั่นไหว
เมื่อล้มลมจงลุกแล้วรุกไป
ด้วยหัวใจของผู้สู้ชะตา
บางครั้งหากก้าวย่างบนทางเถื่อน
จงขับเคลื่อนวิธีคลี่ปัญหา
ด้วยสติระลึกได้ใช้ปัญญา
แก้กังขาข้องติดวิกฤติการณ์
เชื่อเถอะว่าโลกนี้ยังมีหวัง
อย่าหยุดยั้งฟันฝ่าจงกล้าหาญ
อุปสรรคขวางกั้นประจัญบาน
ชีพไม่นานจงป้องเกียรติของตน
เมื่อชีวิตขับเคลื่อนเลื่อนขึ้นลง
ในที่สุดต้องปลิดปลงลงสักหน
เลือกเอาเถอะชีวิตลิขิตตน
เคลื่อนไปตามเหตุและผลตนเลือกเองฯ
1 มิถุนายน 2546 18:51 น.
ภีม
ใบไม้แห้งแฝงความจริงสิ่งล้ำค่า
มีกลิ่นหอมบุปผาพนาสัณฑ์
ในเส้นใยที่แตกแยกจากกัน
มีเขตขันภูผาสง่างาม
ในพื้นผิวสีแดงแล้งชุ่มชื้น
มีธารคลื่นวารีที่ล้นหลาม
ในภาวะผุกร่อนซ่อนนิยาม
มีความงามแห่งธรรมอันอำไพ
มีผืนดินสายฝนหล่นจากฟ้า
มีเมฆหมอกพรางป่าน่าหลงใหล
มีร้อนหนาวฤดูกาลผ่านล่วงไป
มีต้นไม้คอยคุ้มคลุมแผ่นดิน
มีความตายเพรียกหาน่าหวั่นไหว
มีโลกอยู่ทั้งใบให้ถวิล
มีหวงแหนปกปักรักษ์ชีวิน
มีหมู่สัตว์หากินทั่วถิ่นไพร
อาจเป็นเพียงใบไม้ในไพรสัณฑ์
ที่แปรผันตามร่องของเงื่อนไข
แต่ซ่อนเร้นความจริงเหนือสิ่งใด
ค้นพบในใบไม้เพียงใบเดียว ฯ
หน้าส่วนตัว
2390
