23 กรกฎาคม 2545 17:28 น.
ภีม
อาจจะแปลกแตกต่างทางที่มา
คนละฟากแผ่นฟ้าถิ่นอาศัย
มิเคยคิดนิดเดียวเฉลียวใจ
ว่าวันหนึ่งต้องพึงใจอยู่ใกล้กัน
อำนาจใดไหนเล่าเฝ้าสงสัย
บันดาลให้วันนี้มีเธอฉัน
ให้เราสองต้องจิตชิดใกล้กัน
หรืออำนาจแห่งสวรรค์บันดาลมา
บ่วงสัมพันธ์คล้องเกี่ยวเหนี่ยวดวงใจ
ก่อเป็นความห่วงใยอาลัยหา
เชื่อมต่อกันและกันพันธนา
จิตตรึงตราสุดซึ้งเพียงหนึ่งเดียว
นั่นคือรักยืนยงดำรงค่า
เป็นยิ่งกว่าเกลียวเชือกผูกแน่นเหนียว
คืออำนาจหลอมใจให้กลมเกลียว
เป็นหนึ่งเดียวหนึ่งใจในสองคนฯ
11 พฤษภาคม 2545 18:06 น.
ภีม
มอบความรักจากใจให้จอมขวัญ
แม้กายอยู่ห่างกันมิหวั่นไหว
เพราะเชื่อมั่นต่อเธอมิเผลอใจ
มิหวาดกลัวสิ่งใดในโลกา
รักเธอมากเพียงใดอยากให้รู้
ทนรอวันครองคู่อยู่เคหา
เฝ้าถนอมหวังปองครองแก้วตา
รอกายาอยู่เรียงเคียงคู่กัน
แม้อึดอัดทรมานปานใจขาด
มิขอปราศดวงใจไกลจอมขวัญ
หวังให้ใจสองดวงห่วงสัมพันธ์
ดำรงมั่นแน่วแน่รักแท้จริง
จวบชีพสิ้นวิญญาณปราณสุดท้าย
มิเสื่อมคลายสลัดตัดรักทิ้ง
รอเวลาเราสองครองแอบอิง
เพราะรักเธอรักยิ่งด้วยจริงใจ
จะกี่เดือนกี่ปีที่ผันผ่าน
แม้เลยล่วงฤดูกาลนานเพียงไหน
หรือพานพบอุปสรรคหนักเท่าใด
ขอพิสูจน์ว่าใจไม่เปลี่ยนแปลง ฯ
8 พฤษภาคม 2545 17:05 น.
ภีม
ความจริงอันระทมขมและขื่น
ใครหยิบยื่นสู่จิตคิดฝากฝัง
ยากนักคนจะพร้อมยอมรับฟัง
สัมพันธ์พังหากขืนกลืนลงใจ
จึงสร้างภาพลวงตามาหลอกหลอน
ด้วยยินดีอาทรต้อนรับได้
ความระทมขมขื่นมิชื่นใจ
ขอดองเก็บเอาไว้อย่าใยดี
ใครมาเปิดเผยออกบอกความจริง
แม้เป็นสิ่งที่ผิดขอปิดหนี
แกล้งทำเป็นดองทิ้งสิ่งไม่ดี
ยากเกินที่จะฟังอย่างเต็มใจ
แอบซ่อนเร้นเก็บดองของไม่ดี
เพื่อรักษาศักดิ์ศรีที่หลงใหล
แม้ถูกว่าหน้ากร้านขอด้านไป
เพราะมิคิดห่วงใยให้โศกตรม
แต่จะโกรธเคืองขัดอึดอัดใจ
หากว่าใครล้วงตับคิดทับถม
หากผู้นั้นอยากได้รับนับนิยม
จงกล่าวชมคำหวานท่านยินดี
เพียงอย่าเปิดเรื่องจริงสิ่งทำผิด
ทุจริตชั่วช้าเสื่อมราศี
จงสื่อถ้อยหวานล้ำพร่ำวจี
แล้วมนตรีจะอวยช่วยเจริญ ฯ
6 พฤษภาคม 2545 02:42 น.
ภีม
ขอส่งรักจากใจไปให้ถึง
แด่คนซึ่งตัวฉันนั้นห่วงหา
ขอส่งรักไปกอดยอดชีวา
แทนกายาของฉันนี้ที่ห่างไกล
ด้วยรักแท้อุทิศชีวิตนี้
แด่ยอดรักคนดีที่พิสมัย
ขอยืนยันด้วยชีวิตจากหัวใจ
มอบแด่ยอดดวงใจไม่เปลี่ยนแปลง
มอบกายใจให้แล้วนะแก้วตา
ไร้มารยากลับกลอกหลอกแอบแฝง
รักเพียงเธอเท่านั้นไม่กลั่นแกล้ง
รักจริงไม่หน่ายแหนงแสร้งหลอกกัน
ขอคนดีเห็นใจในรักแท้
รักของฉันแน่วแน่ไม่แปรผัน
ขอพิสูจน์หัวใจด้วยคืนวัน
ขอรักเธอนิรันดร์จนวันตาย ฯ
1 มีนาคม 2545 21:07 น.
ภีม
ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป
ฤดูใหม่นั้นหรือคือคิมหันต์
ความแห้งแล้งโรยรามาเยือนพลัน
เปลี่ยนคืนวันให้ร้อนรุ่มดั่งสุมไฟ
แสงจากฟ้าสาดแสงมาแรงกล้า
เผาต้นหญ้าทุกถิ่นสิ้นลมไหว
ดินสิ้นน้ำก็แห้งแล้งทั่วไป
แม้ต้นไม้สิ้นใบไร้ร่มเงา
ไม้สิ้นป่าต้นน้ำค้ำแผ่นดิน
ทั่วธานินทร์ไม่เห็นเป็นขุนเขา
ความชุ่มฉ่ำผ่อนหนักจักเป็นเบา
ใครโง่เง่าตัดโค่นโล้นทุกภู
แล้งคราวนี้ผู้คนบ่นกันทั่ว
ทั้งหวาดกลัวรันทดแสนอดสู
ราชการขยันกันน่าดู
ต้องเป็นผู้แก้ไขให้ประชา
กี่บทเรียนกี่หนคนจะรู้
ว่าเป็นผู้สุมไฟให้ปัญหา
คนเอ๋ยได้แต่ขอรอชะตา
แม้แต่ฟ้าคงโกรธลงโทษทัณฑ์ฯ
หน้าส่วนตัว
920
