4 ตุลาคม 2547 03:12 น.
ภูติผาแห่งป่าแสงจันทร์
ใจตอนนี้พี่ยามิหลับไหล ดุจร้อนใจไฟร้อนรุ่มคนึงหา
เฝ้าครุ่นคิดถึงความใจของแก้วตา พร่ำเพ้อหาคิดถึงเจ้าเฝ้าอาลัย
ใยคืนผ่านพ้นเฉยเลยลับล่วง มิหายห่วงนวลนางมาห่างเหิน
ข้ายิ่งรักเจ้ายิ่งหักทำหมางเมิน รือเจ้าเมินลืมแล้วหรือซึ่งคำจา
ข้านี้ล้าข้านี้รักอยากพักผ่อน อยากหลับนอนแล้วลืมซึ่งคำนึงหา
ใจข้าแหลกเหลวแล้วเพราะแก้วตา พี่ขอลาหลับฝันนิรันดร
26 กันยายน 2547 17:25 น.
ภูติผาแห่งป่าแสงจันทร์
ถึงตอนนี้เหมือนสิ้นไร้สรรพสิ่ง
แต่ความนิ่งลึกล้ำนำวิถี
ให้เคลื่อนคล้อยไหลนิ่งดุจนที
ดั่งวารีไร้รูปแต่ฉ่ำเย็น
26 กันยายน 2547 17:22 น.
ภูติผาแห่งป่าแสงจันทร์
อุปมาดั่งท่อนซุง
ท่อนซุงน้อยใหญ่
ลอยในห้วงนที
จากลำน้ำสายนั้นสายนี้
แต่ทุกที่ไหลลงบรรจบกัน
เรานั้นเป็นดั่งท่อนซุง
ลอยไร้มุ่งลงสู่ทะเล
บ้างคลื่นซัดโซเซ
บ้างเถลเปเกยฝั่ง
แต่หากใจยังมุ่งมั่น
ทะเลฝันซักวันคงเป็นจริง
26 กันยายน 2547 17:19 น.
ภูติผาแห่งป่าแสงจันทร์
จำวันแรกที่เจอกันได้ไหม วันที่ฉันนั้นไม่เหลือใคร
แต่พวกนายเข้ามาเติมใจให้กัน ไม่ต้องมีคำพูดแทนคำใดๆ
จะแทนความในใจที่ส่งถึงกัน ถึงแม้เราจะไม่ได้พบกัน
เพียงแค่มองตากันก้อรู้ถึงใจ เรายังต้องไปอีกไกลแสนไกล
ไม่รู้จะพบเจอกันอีกเมื่อไร แต่ขอให้พวกนายรู้เอาไว้
จากนี้ต่อไปจะมีกันและกัน แด่ความทรงจำของฉันและเธอ
26 กันยายน 2547 17:16 น.
ภูติผาแห่งป่าแสงจันทร์
รักเอยเคยมาให้เชยชื่น รื่นเย็น
กาลผ่านแปรเป็นเช่น ขมขื่น
โศกตรมระทมจมเศร้าหมอง ตรอมคิด
มิคาดคิดแปรผันผิด จิตโศก
ดั่งเหมันต์แปลผันเป็นวัน วิปโยค
รักเอยนั้นเศร้าโศกแต่ใยข้า โหยหา
หน้าส่วนตัว
1043
