26 มกราคม 2550 13:50 น.
ภูมิยิ่ง
ทำไม...ต้องรักเขา
ทำไม...เราหน้าด้าน
ทำไม...ใจยังต้องการ
ทำไม...หรือสันดานไม่ดี
เจ็บจัง...ที่ยั้งใจไม่ไหว
เจ็บใจ...ที่ไม่ยอมถอยหนี
"ของคนอื่น" ท่องไว้สินังตัวดี
แล้วอย่าทำแบบนี้อีกต่อไป
คืนให้เขาไปซะ
แล้วจะหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้
นี่มันได้มาแล้วไม่ภูมิใจ
ยังงัยก็ปล่อยไปตามทางของมัน
แล้วเมื่อไหร่จะเจอรักแท้
เมื่อไหร่กันแน่ที่จะมีรักอย่างฝัน
ต้องคาบแฟนคนอื่นสักกี่ครั้งกัน
รักจริงมันถึงจะบินมาให้เจอ
5 มกราคม 2550 13:14 น.
ภูมิยิ่ง
เพราะเจอกันบ่อยไปเลยไหวหวั่น
เพราะผูกพันลึก ๆ นึกไม่ถึง
รู้อีกทีเธออยุ่ในห้วงคำนึง
และลึกซึ้งเกินค่าจะบรรยาย
..........................................
ติดที่ว่าเป็นคนที่เพื่อนชอบ
จึงได้แต่ปลอบตัวเองว่ามาสาย
เจอหน้าเธอเจ็บแปลบเหมือนแทบตาย
ดูคล้าย ๆ ไม่มีวัน...ฉันกับเธอ..
............................................
ต้องคอยปลีกหลีกไปให้ไกลห่าง
อยากปล่อยวางหัวใจที่ไปเผลอ
หลบหลีกรักจากไปไม่ให้เจอ
ต้องจากเธอเพราะเผลอใจไม่ระวัง
5 มกราคม 2550 13:09 น.
ภูมิยิ่ง
เจ็บใจจังที่ยังรักเธออยู่
ก็ว่ารู้ทั้งรู้มีเจ้าของ
หัวใจเขาเราอยากเข้าไปจับจอง
แล้วครอบครองไม่ได้เจ็บใจจริง
เมื่อเวลาผันผ่านไม่นานนัก
เจ้าความรักอยากให้ได้ทุกสิ่ง
ทำทุกทางทุกวิถีเพื่อแย่งชิง
สุดท้ายเขาก้ชิ่ง...วิ่งจากไป...
มาตอนนี้มีเวลาให้ได้คิด
ว่าทำผิดแล้วหนอขอได้ไหม
แค่ขอโทษที่ยุ่งมากเกินไป
ส่วนหัวใจอยากได้ แต่ไม่เอา
มีความสุขต่อไปนะที่รัก
ให้รู้จักเทคแคร์ดูแลเขา
ต่อไปนี้ที่ไม่มีฉันเป็นเงา
เธอกับเขาคงเข้าใจเสียที
หน้าส่วนตัว
993
