11 พฤษภาคม 2548 15:07 น.
ภูวดินทร์
เพลงร้องคู่แต่ต้องร้องเดี่ยว
ในเนื้อเพลงชายหญิงต้องร้องคู่
ผลัดกันรู้ท่อนเพลงที่ขับขาน
มือถือไมล์ไฟส่องมองหน้ากัน
หฤหรรเพลงร้องสลับไป
นกเขาคู่เพลงร้องสองชายหญิง
มนต์รักสิงสื่อใจจึงร้องได้
ตาสบตาพาร้องทำนองไป
ร้องจึงได้ไพเราะเสนาะจริง
มาบัดนี้ใจเราต้องเหงาเปลี่ยว
ร้องคนเดียวร้องเดี่ยวเสียงชายหญิง
เสียงชายทุ้มนุ่มเสียงคู่แอบอิง
ใจประวิงเสียงเราเหมาทั้งเพลง
เธอจากไปไม่สนเพลงประหลาด
ร้องยืดยาดมาลาใจโหลงเหลง
ต่อแต่นี้เธอไกลใจวังเวง
คงร้องเพลงคนเดียวเปลี่ยวเอกา
ต้องซบหน้ามุดดินสิ้นเพลงรส
เขากำหนดร้องคู่ชูหรรษา
ร้องเดี่ยวไปใจเหงาเศร้าอุรา
ต้องขอลาเสียงกล่อมโลกโศกแผ่นดิน.
ภูวดินทร์
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๔๘
11 พฤษภาคม 2548 13:54 น.
ภูวดินทร์
ขอแค่รอยยิ้ม
ฉันขอแค่รอยยิ้มที่มีให้
ยิ้มจากใจมีให้แก่ตัวฉัน
ยิ้มละมุนละไมยิ้มให้กัน
ยิ้มทุกวันแก่ฉันนั้นก็พอ
จะไม่ขออย่างอื่นมากมายนัก
ขอยิ้มรักทักทายมากไหมหนอ
แค่ส่งยิ้มพริ้มพักตร์นิดเดียวพอ
คงไม่ขอมากไปยิ้มให้กัน
เธอรู้ไหมยิ้มเธอมีอำนาจ
มันสามารถชูชาติให้เฉิดฉันท์
ยามแย้มยิ้มพิมพ์ใจให้แก่กัน
คนทุกชั้นสดชื่นรื่นฤดี
เข้าที่ไหนมุมไหมในโลกกว้าง
ยิ้มเป็นทางใบเบิกเปิดวิถี
คนรับยิ้มยิ้มตอบชอบยิ้มดี
เป็นไมตรีให้กันยิ้มฉันเธอ
ในคราใดเห็นยิ้มอิ่มอกชื่น
ใจก็รื่นชื่นบานปลื้มจนเผลอ
ประทับใจในฝันยิ้มละเมอ
ฝันจนเพ้อเธอยิ้มพริ้มชื่นใจ.
มาขอรับรอยยิ้มพิมพ์ใจ จากทุกท่านครับ
ภูวดินทร์
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๔๘
10 พฤษภาคม 2548 17:55 น.
ภูวดินทร์
รอคอย
เมื่อคืนวันผันล่วงถอนหายใจ
จากวันไกลจวบเดือนเคลื่อนเป็นปี
สลับเปลี่ยนหมุนเวียนไปเช่นนี้
ชั่วตาปีมิมีจะหยุดผัน
แม้เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนเรื่อยไป
แต่ในใจคงมั่นไม่แปรผัน
ยังรอคอยรักนั้นทุกคืนวัน
ยังรอฝันสองเรามาเจอะเจอ
ใจคนคอยหงอยเหงาเศร้าอยู่นี้
รอวันที่ประสบได้พบเธอ
ใจหวังไว้อย่างยิ่งไม่คอยเก้อ
สักวันเถอะมีวันสมหวังใจ
จะรอคอยอย่างนี้อยู่ที่เก่า
ใจนั้นเล่าเหมือนเดิมไม่แฉไฉ
จะรอคอยตรงนี้อย่างมั่นใจ
รอวันใหม่หวังไว้ได้เจอะเจอ.
ภูวดินทร์
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๔๘
10 พฤษภาคม 2548 15:47 น.
ภูวดินทร์
ป่านฉะนี้เธอจะเป็นเช่นไร ?
ป่านฉะนี้เธออยู่ที่แห่งไหน
จะอยู่ใกล้หรือไกลแห่งไหนหนอ
จะสุขบ้างทุกข์บ้างใครพนอ
ใจฉันพ้อท้อใจไม่ฝึกปรือ
ป่านฉะนี้เธอคิดถึงฉันไหม
ในดวงใจเธอนั้นมีฉันหรือ
หรือเปลี่ยนไปใยลืมกระทั่งชื่อ
สมเขาลือจากไกลใจเปลี่ยนทาง
ป่านฉะนี้เธอนั้นยังเหมือนเก่า
หรือใครเข้าเอาใจจนรุ่งสาง
ประคองใกล้แนบชิดติดนวลปราง
กายไม่ห่างมีบ้างหรืออย่างไร
ป่านฉะนี้ยังรักอยู่หรือเปล่า
คนเคยเฝ้าก่อนนั้นเอาใจใส่
คนเคยห่วงเฝ้าหวงดั่งดวงใจ
ถ้าบอกได้โปรดตอบมอบความจริง.
ภูวดินทร์
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๔๘
10 พฤษภาคม 2548 14:43 น.
ภูวดินทร์
ลมหายใจแห่งความคิดถึง
แม้อยู่ไกลคนละฟากแห่งฟ้า
สุดสายตามองเห็นไร้ร่องรอย
มีขุนเขาขวางกั้นไกลสุดสอย
ผานับร้อยปิดกั้นให้ห่างกัน
ถึงกระนั้นฟ้านั้นมิอาจขวาง
ถึงผากางขัดขวางปกปิดขัณฑ์
ขุนเขาใหญ่ปกทึบติดต่อกัน
ไม่อาจกั้นคนึงถึงเธอได้
ลมหายใจเข้าออกทุกวันนั้น
เธอสำคัญมากยิ่งกว่าสิ่งไหน
ทุกเข้าออกแห่งลมสูดหายใจ
เธอนั้นไซร้สำคัญต่อฉันจริง
หายใจเข้าเป็นเธอละเมอครวญ
ภาพนึกล้วนเป็นเธอเหนือทุกสิ่ง
หายใจออกบอกเธอว่ารักจริง
ใจประวิงถึงเธอแต่ผู้เดียว
คือลมหายใจแห่งความคิดถึง
จากชายหนึ่งคิดถึงสุดเฉลียว
คิดจนเพ้อถึงเธอเพียงผู้เดียว
ทุกวันเที่ยวพร่ำคำสุดรำพัน.
ภูวดินทร์
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
1549
