26 กุมภาพันธ์ 2551 20:29 น.

:*:เด็กเร่ร่อน:*:

มณีจันทร์

ninosduermen.jpg คืนมืดมิด อีกครา ป่าคอนกรีต
กับอดีต ปวดร้าว แต่หนหลัง
ความทุกข์โถม กระหน่ำ ซ้ำประดัง
ต้องเซซัง ร่อนเร่ มาแรมไกล

ครั้นนึกถึง อดีต ที่อัดอั้น
ความเจ็บอัน ปวดร้าว และหวาดไหว
อยากปิดกั้น แต่ดัน จำขึ้นใจ
สะอื้นไห้ ร่ำร้อง ก้องกังวาน

หนูทำผิดอะไรที่ไหนหรือ
ถึงลงมือลงไม้ไม่สงสาร
มาตีน้องและหนูให้ทรมาน
พ่อแม่วานบอกหน่อยหนูคอยฟัง

เมื่อที่นี่ไม่มี รักโอบอุ้ม
หนูยอมกลุ้มพาน้องหนีเบื้องหลัง
ไปเผชิญเบื้องหน้าเพียงลำพัง
เพื่อความหวังสดใสใครยื่นมา

มองทางใดใจนั้นพรั่นหวาดหวั่น
น้องหนาวสั่น ใจพี่ เจ็บหนักหนา
ไร้อาหารจานเจือเพื่อแก้วตา
ที่พักพาอาศัยก็ไม่มี

เห็นบ้านร้างยิ้มชื่นมื่นในอก
ได้ป้องปกกายนอนให้เหนื่อยหนี
เจ้าถิ่นไล่ไสหัวไม่ปราณี
ซ้ำทุบตีมีช้ำระกำกาย

เลยต้องไปอาศัยใต้สะพาน
หนาวสะท้านก็กอดพรางไม่ห่างหาย
น้องเจ็บไข้ให้ร้าวสั่นเพราะครั่นกาย
แต่พี่ชายกลับปวดร้าวเศร้าทรวงใน

จึงจำยอมทอดกายเพื่อขายตัว
ใช่ใฝ่ชั่วมั่วกามาก็หาไม่
เพื่อรักษาน้องตนทนฝืนใจ
หวังเพียงได้เงินทุนมาจุนเจือ

ครั้นได้เงินเดินหาซื้ออาหาร
เพียงไม่นานมากจนเกินล้นเหลือ
ทั้งหยูกยาเตรียมไปให้เหลือเฟือ
ยังมีเผื่อคราต่อไปหากไม่สบาย

ได้พร้อมยาและอาหารลนลานวิ่ง
แต่พานพบกับสิ่งมิคาดหมาย
อันธพาลรุมยำช้ำปางตาย
เจ็บทั้งกายหายทั้งของนองน้ำตา

แม้แสนเจ็บเพียงใดใจห่วงน้อง
จึงจำต้องแบกหน้าช้ำร่ำมาหา
สงสารน้องต้องเจ็บป่วยด้วยโรคา
ไร้แม้ยาอาหารผ่านท้องเลย

ก้าวเดินต่อ พ้อไป ไม่กี่ก้าว
ความปวดร้าว ถาโถม โหมมิเฉย
ต้องล้มพับ บาดแผล แย่กว่าเคย
นอนร่างเกย สติดับ ลับร้าวราน

ครั้นพอฟื้นคืนสติพี่นึกได้
น้องป่วยไร้ข้าวยาและอาหาร
ใจพี่ร้อนรุมเร้าถึงอาการ
น้องทรมานนอนหนาวร้าวดวงใจ

เดินเรียกร้อง ก้องไป ทั่วทุกที่
แต่มิมีน้องพี่อยู่ที่ไหน
ซมซานกลับ สะพาน ที่ซุกกาย
เพียงหวังได้ เจอน้อง ตามต้องการ

เห็นน้องนอน คุดคู้ อยู่ในนั้น
รีบก้าวพลัน ด้วยใจ เปี่ยมสงสาร
น้องนอนนิ่งใจพี่ยิ่งทรมาน
พี่เรียกขาน อย่างไร ไม่ตอบมา

สายเสียแล้วน้องพี่ทนไม่ไหว 
ลมหายใจสิ้นแล้วพี่ถลา
กอดร่างน้องเย็นเฉียบทั้งน้ำตา
ใยน้องลาจากหนีพี่แสนไกล

ร่ำร้องก้อง น้องไม่ คืนหวนกลับ 
น้องลาลับใจพี่แหลกสลาย
กอดศพน้อง ร่ำร้อง แทบขาดใจ 
เอาพี่ไป ด้วยนะ อย่าทิ้งกัน

ต่อแต่นี้ จะอยู่ได้ อย่างไรเล่า
ดวงในเราแหลกแล้วแก้วตาฉัน
ชีวิตนี้ ที่เหลือ ให้ใครกัน
ก็ในเมื่อมันแตกยับไปกับตา

นี่คือหนึ่ง ชีวิต เด็กเร่รอน  
ที่ต้องนอน ระทม ใต้เวหา  
คนหยามเหยียด เดียดฉัน พลันตีตรา
ไม่มีค่า ปัญหา ของสังคม 

ไออุ่นใด ไหนเล่า เท่าที่บ้าน 
ช่วยกันสาน ทอถัก รักสุขสม
ลดปัญหา มากมาย ในสังคม
ใช้รักห่ม ปัญหา พามลาย  				
21 กุมภาพันธ์ 2551 00:11 น.

วันเกิดน้องนิด .:+จิตรำพัน+:.

มณีจันทร์

resizeof11416ih.jpgยี่สิบเอ็ด กุมภาฯ เวียนมาครบ
ครั้นบรรจบ อีกครา พาสุขสันต์
เป็นวันเกิด น้องนิด จิตรำพัน
พวกพี่นั้น ร่วมอำนวย ขออวยพร(อาราเล่)     

ขอให้น้อง มากมี ทั้งลาภยศ
มิละลด เงินทอง กองสลอน
ไร้โรคา ทุกข์ภัย ได้จากจร
มิ่งสมร น้องพี่ มีสุขใจ(มณีจันทร์)     

ให้นักเรียนว่านอนและสอนง่าย
สั่งอะไรได้สมภิรมย์ใส
คิดถึงรักก็ให้รักปักทรวงใน
กับชายใดในฝันมั่นรักนาน (ยาแก้ปวด)     

งามละไมใจชื่นระรื่นรส
ที่กำสรดทดท้อขอหลีกผ่าน
ทุกข์โศกใดให้คลาดแคล้วอย่าแผ้วพาน
จิตสราญใสแอร่มดังแจ่มจันทร์(ฝากรักฟากฟ้า)     

ให้กระจ่างพร่างพราวงามราวฟ้า
ทุกทิวารื่นจิตอย่าบิดผัน
ประสงค์สิ่งใดใดในชีวัน
ให้จอมขวัญสมถวิลดั่งจินต์จง(อรุณสุข)     

รำพันจิตคิดอวยพรด้นกลอนสด
ขอให้ได้ลาภยศดังประสงค์
สวยสดงดงามอย่างยืนยง
ชื่อยังคงคนยังรักตลอดกาล (Darkness Hero)     

ให้สมหวัง ดังใจ ในประสงค์
ให้มั่งคง รักแท้  แน่ประสาน
ให้สวยสด เจิดจ้า นานเท่านาน
ให้สุขสันต์ รักมั่น ชั่วนาปี (เรโกะจัง)     

สุขสมหวังที่ตั้งดังใจหมาย
โรคมลายกายผ่องมิหมองศรี
ความรักหวานปานตาลหยดรดฤดี
ภายในปีมีงานแต่งไม่แบกคาน (ศรรกรา)   

 อย่ามัวเพลิน เดินหลง ดงคนโสด
ขอได้โปรด ปลงใจ ได้สนาน
มีคู่ครอง พ้องสุข ในทุกวาร
ระเบิดคาน เสียที ปีนี้เอย (bananaleaf) 				
14 กุมภาพันธ์ 2551 14:15 น.

~ ๏ +: .ใจถึงใจ :+ ๏ ~

มณีจันทร์

f3108d62124447a7887d420714b0f070.jpgอยากขอบคุณ เธอนั้น สักพันครั้ง
ที่เธอยัง  คงอยู่ คู่เสมอ
อุปสรรค ต่าง ต่าง ที่พบเจอ
ฉันจะเธอ ร่วมสู้ คู่กันมา    
ยิ่งนานวัน ผ่านมา เพิ่มพูนรัก
ผูกสมัคร รักแนบ แน่นหนักหนา
แม้จะผ่าน เนินนาน กาลเวลา
สองอุรา กลมเกลียว เกี่ยวคล้องใจ    
ขอบคุณที่ ดูแล ยามป่วยไข้
เช็ดตัวให้ ป้อนยา  มิไปไหน
คอยนั่งเฝ้า พัดวี เราร่ำไป
จนสร่างไข้ จึงนอน พักผ่อนคลาย    
คอยถามไถ่ ทุกวัน ยันเช้าค่ำ
ทุกทุกคำ ห่วงหา มีความหมาย
กินข้าวแล้ว หรือยัง กลัวไม่สบาย
งานทำไป เหนื่อยนัก ก็พักลง    
ยามค่ำคืน หากตื่น จะห่มผ้า
ให้ทุกครา ยามเรา ใหลลืมหลง
แม้บางครา งอแง เธอก็คง
     ให้ปล่อยลง ตรงเธอ เพียงลำพัง    
 แม้บางที เหนื่อยงาน ที่รานเร้า
 ก็ปลอบเรา ให้สู้ อย่างมีหวัง
 หากเราเหนื่อย และพ้อ ท้อกำลัง
  เธอก็ยัง คอยกู้ สู้ต่อไป    
หลายปีผ่าน เนิ่นนาน ถึงวันนี้
เธอคนดี ไม่เคย จะเฉไฉ
ยังรักมั่น แต่ฉัน ทั้งดวงใจ
มิเปลี่ยนไป จากเดิม  (แต่)เพิ่มทุกวัน    
ฉันวันนี้ มอบใจ ให้ทั้งหมด
มิเคยลด ลบเลือน หรือเหหัน
ฉันขอมอบ  หัวใจ ให้เธอนั้น
เพื่อใช้มัน ตอบแทน คนแสนดี...(ขอบคุณที่รักฉัน)     

31800050.gif				
13 กุมภาพันธ์ 2551 01:46 น.

อ่อนไหว จริงนะใจ

มณีจันทร์

SeaofSerenity.jpgเรานั้นเคย มีกัน ไม่เคยห่าง
ทุกทุกอย่าง เรารู้ และเปิดเผย
คอยปรึกษา หารือ ทุกเรื่องเลย
ทุกคำเอย  เฉลยกัน นั้นจริงใจ    

เราให้ความ สำคัญ  ในทุกเรื่อง
ไม่โกรธเคือง ไม่เคย จะไปไหน
ถามทุกข์สุข เป็นห่วง และเป็นใย
มีเรื่องใด คอยเกื้อ ช่วยเหลือกัน    

ในวันนี้ ทำไม เหรอเพียงฉัน
กับคืนวัน ผ่านไป อย่างเหหัน
เหมือนเราห่าง ด้วยเรื่อง สารพัน
จึงปิดกั้น เราสอง ต้องร้างลืม    

หรือเพราะเรา มันเป็น ตัวปัญหา
ด้วยเพราะว่า ภาระ มากสุดฝืน
จึงต้องทน เหว่ว้า และกล้ำกลืน
จำต้องยืน  ตรงนี้ เพียงลำพัง    

คงต้องเป็น คนจาก พรากออกมา
คงดีกว่า ถูกลืม ไว้เบื้องหลัง
เพราะต้องทน น้อยใจ  เพียงลำพัง
เพราะว่ายัง  รักเค้า เราจึงตรม    

ขอห่างหาย ที่ละน้อย ค่อยถอยออก
ไม่ต้องบอก ให้เค้ารู้ สู้ขื่นขม
ปัญหาเรา มันมากเอง ควรระทม
เราต้องตรม เพียงเดียวดาย ให้สมควร     

31800050.gif				
5 กุมภาพันธ์ 2551 18:52 น.

หากฉันเป็น.?.เพื่อนก็คง

มณีจันทร์

x1pNWjjkHJ3o_w1nhpzqx6k1PFFOuGQB6SfMUMpaหากฉันเป็น เช่นนก ที่ผกผิน
จะโผบิน  เหินลู่ สู้ลมไหว
จะเกาะเมฆ ปุยน้อย ลอยล่องไป
จะชอนไช บนฟ้า คงพาเพลิน(มณีจันทร์)     

หากเพื่อนเป็น เช่นนก ที่ผกผิน
แล้วหลงบิน คว้าดินปืน แล้วยืนเหิน
พร้อมกระสุน เม็ดใหญ่ ไล่ยิงเพลิน
แล้วอัญเชิญ มาย่างกิน ให้สิ้นไป (อาราล่)     

หากฉันเป็น เช่นปลา ที่ว่ายเวียน
คงจะเพียร ทวนน้ำ ยามรินไหล
คงดำผุด ดำว่าย สบายใจ
จะท่องไป ทั่วท้อง ร่องนที(มณีจันทร์)     

หากเพื่อนเป็น เช่นปลา ที่ว่ายเวียน
จะเหวี่ยงแห เนียนเนียน ยากเจียนหนี
จับมาต้ม ทอดแกง หรือแห้งดี
งั้นจับปิ้ง อีกที มีอิ่มเอม(อาราล่)     

หากฉันเป็น หิ่งห้อย ลอยยามค่ำ
จะดื่มด่ำ ราตรี ที่สุขเกษม
ส่งแสงน้อย แข่งจันทร์ พลันปรีเปรม
แล้วอิ่มเอม เลมน้ำค้าง ที่พร่างพรม(มณีจันทร์)     

หากเพื่อนเป็น เช่นหิ่งห้อย ลอยยามค่ำ
จะดื่มด่ำ น้ำจัณฑ์ ยันเบียร์ขม
จับมาทอด แกล้มเหล้า เรานิยม
แล้วผสม เกลือนิด จะติดใจ(อาราล่)     

หากฉันเป็น จิ้งหรีด ที่กรีดร้อง
จะกู่ก้อง เปล่งเสียง สำเนียงใส
ขับขานกล่อม ลำนำ และพฤกไพร
เป็นวงใหญ่ ยามค่ำ ร่ำบรรเลง(มณีจันทร์)     

หากเธอเป็นจิ้งหรีดที่กรีดเสียง
ฉันแค่เพียงเป็นกระทะทอดแบบเจ๋ง
เป็นพริกไทยใส่ซอสทอดครื้นเครง
จับเธอเกรงกระโดดโลดหนีไป(ยาแก้ปวด)    

หากฉันเป็น เช่นไก่ฟ้า พระยาลอ
จะขันคลอ ปลุกตะวัน  อันหลับใหล
ให้รีบตื่น ลืมตาลุก ปลุกพงไพร
ให้สดชื่น ระรื่นใจ ในไพรวัลย์ (มณีจันทร์)     

หากเธอเป็นไก่ฟ้าตะวันแจ้ง
ฉันจะแกล้งเป็นหม้อรอไก่ขัน
จะรูดขนหักปีกพัลวัน
ให้เธอนั้น ปลอดภัย ไร้โรคา(ยาแก้ปวด)    

หากฉันเป็น เช่นผึ้ง  ซึ่งแสนหวาน
ดอกไม้บาน ที่ไหน เป็นใฝ่หา
คงดูดดื่ม น้ำหวาน ซ่านอุรา
แล้วนำมา เก็บไว้ ใช้สร้างรัง(มณีจันทร์)     

หากเธอเป็นผึ้งน้อยคอยน้ำหวาน
ฉันแอบคลานเด็ดปีกพอจับขัง
แอบขโมยน้ำผึ้งถึงในรัง
ไม่เสียดังกลัวเธอเผลอมามอง(ยาแก้ปวด)				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมณีจันทร์
Lovings  มณีจันทร์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมณีจันทร์
Lovings  มณีจันทร์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมณีจันทร์
Lovings  มณีจันทร์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงมณีจันทร์