20 ธันวาคม 2546 23:02 น.
มัทนา
...ความเป็นไทย ไทยสร้าง สร้างจารีต
สร้างสังคีต คีตศิลป์ ถิ่นสยาม
วรรณกรรมล้ำเลิศเกิดค่างาม
ทั่วเขตคามมีรอยยิ้มพิมพ์จิตใจ
ไทยสร้างได้ ทำลายได้ อย่างไร้ค่า
ไม่รักษาของไทยแท้ แย่วิสัย
เก่าเคยสร้าง กลับมลาย กลายบรรลัย
ร่วมรักษ์ไว้ เพื่อลูกหลาน คู่บ้านเมือง
20 ธันวาคม 2546 22:31 น.
มัทนา
___ดอกกุหลาบต่างพริ้ว........................ตามลม.........โบกไสว
จักใคร่พินิจชม.....................................ชื่นไว้
แม้มีซึ่งหนามคม...................................ตราอยู่.........กิ่งนา
ควรค่ากับเกียรติได้..............................คู่ใกล้หญิงงาม
___บุปผชาติอื่นรู้..................................คิดเทียบ
งามแต่เกินใครเปรียบ.........................แก่เจ้า
พันธุ์ไม้อื่นอาจเฉียบ.............................สวยกว่า........ดูดี
เว้นกลิ่นมาลีเคล้า.................................น่าทิ้งกว่าถนอม
19 ธันวาคม 2546 18:50 น.
มัทนา
เพียงสายลมเร่งเร้า............................โหมพัด...เหมันต์
ใบกิ่งไม้กระหวัด.....................................อ่อนริ้ว
โถมสาดซึ่งกายซัด...................................ถะถี่ ยะเยือก
หนาวนักคราลมพริ้ว................................สุดท้อฤๅไหว
เปรียบลมหนาวดั่งฟ้า............................ลองใจ
อุสรรคขัดขวางให้-....................................หดหู่
มิเกินกว่าก้าวไป......................................เพื่อก่อ แรงใจ
ตราบที่ยืนหยัดสู้.......................................ต่างล้วนมีชัย
19 ธันวาคม 2546 00:16 น.
มัทนา
_สังคมไทยวันนี้
แสงและสีส่องโลกหล้า
เจิดแจ้งแห่งเพลา
ใยไฟฟ้ากลับดับใจ
_ จุดไฟปัญญาเถิด
จักบังเกิดความมุ่งหมาย
ให้คนทั้งหญิงชาย
ได้คลี่คลายความมืดมน
_ จุดไฟแห่งความรู้คิด
เพื่อพิชิตความทุกข์ทน
จุดไฟดีที่ตน
เพื่อให้พ้นซึ่งผองภัย
19 ธันวาคม 2546 00:07 น.
มัทนา
_บุปผาสร้างสีสัน
สร้างความฝันเป็นจริงได้
หมู่ ภมร เริงใจ
หอมดอกไม้มิสร่างซา
_เปรียบชีพมนุษย์นั้น
จักต้องหมั่นเพียรศึกษา
ความรู้คู่ชีวา
ชนถ้วนหน้า ได้ชื่นบาน
_สร้างสิ่งดีวันนี้
เปรียบมาลีแสนหอมหวาน
ความดีนั้นอยู่นาน
เพื่อวันวานได้ตรึงตรา..
หน้าส่วนตัว
1594
