มองช่องว่างระหว่างวัยใช่ว่ากว้าง ต่างเส้นทางเราร่วมเดินเผชิญฝัน ต่างหัวใจแต่ “แรงใจ”ไม่ต่างกัน มีรางวัลคือเส้นชัยอยู่ปลายทาง เส้นทางฝันฉันสรรค์สร้างอย่างเงียบเงียบ ค่อยละเลียบเดินไปไม่เคยห่าง แม้เหนื่อยหนักพักหน่อยไม่ปล่อยวาง มุ่งตรงสู่หนทางอย่างมั่นคง ทุกเส้นทางต่างใช้ ใจ เพื่อไต่ฝัน หากคืนวันผันแปรไปพาใจหลง เพียงหลงผิดชีวิตคงปลิดปลง ก่อนตายลงช้าช้าน่าเศร้าใจ หากถนนสายนี้เป็นเส้นขนาน ปลุกวิญญาณนักสู้กู้วันใหม่ อย่าปล่อยฝันอันพิสุทธิ์หลุดลอยไป ฝันครั้งใหม่อาจยิ่งใหญ่ไม่เท่านี้ ! บนถนนสายนี้มี “ชีวิต” เฝ้าลิขิตกานท์กลอนอักษรศรี ทิพย์สถานวิมานทองของกวี คือใจนี้มีความฝันเกินบรรยาย อนาคตงดงามหรือ? – คือรางวัล ที่เรานั้นไขว่คว้าหาความหมาย ความสุขแท้แน่นอนก่อนความตาย คือความหมายของชีวิตที่ผิดกัน เราต่างเดินคนละทางอย่างอ่อนล้า โปรดอย่ามาขัดขวางทางของฉัน แม้ความสุขของหัวใจไม่ต่างกัน แต่ระหว่างทางนั้นมันต่างนัก เก็บความสุขเล็กเล็กบนหนทางฝัน เติมสีสันแห่งหัวใจให้ตระหนัก เมื่อนิยามความตายมาทายทัก จะประจักษ์เพียงรอยยิ้มยามพริ้มตา
หน้าส่วนตัว
1011
(ในบางมุมของนักแสดง)
ถึงเวลาเข้าฉากประชันบท
วาดลวดลายให้งดงามตามหน้าที่
ทุกทุกฉากจากละครสอนชีวี
ทุกตอนชี้ให้ชนเห็นไว้เป็นครู
บทพระเอกโง่เง่ามีเขางอก
โดนเขาหลอกใส่ร้ายกลายอดสู
แม้นางเอกเป็นดอกฟ้าน่าเชิดชู
กลับต้องอยู่เงียบงันพลันเศร้าใจ
บทบางตอนสอนชีวาน่าขบคิด
พลิกชีวิตดิ้นรนหนทางใหม่
พระเอกสู้กู้ชาติเป็นปราชญ์ไทย
สมองใช้แก้ปัญหาปัญญาชน
แต่งแต้มต่อเติมสีสันวันฟ้าใส
ด้วยตัวร้ายเก่าใหม่ให้สับสน
โยนความผิดคิดปอกลอกหลอกทุกคน
ท้ายก็ทนผลกรรมตามละคร
( ในบางมุมของคนดู )
ในอารมณ์คนดูก็รู้สึก
พร้อมคิดนึกตามแต่ในเรื่องสอน
แม้บางครั้งมีขุ่นใจในบางตอน
คราพอย้อนมองดูตนไม่พ้นทาง
ต่อให้ใจเคืองขุ่นกรุ่นแค่ไหน
เราทำได้เพียงเฝ้าดูอยู่ห่างห่าง
หากหักหลังชิงชังให้ปล่อยวาง
เพราะทุกอย่างนั้นจบบริบูรณ์
.............................................................................
"สวัสดี"
