25 เมษายน 2546 01:54 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
ต้นไม้ใหญ่หักกลางสิ้นทางฝัน
อยู่วันวันเฝ้าฝันไปถึงไม้ใหญ่
คงจะแผ่กิ่งก้านของหัวใจ
ใครหนอใครได้ซุกเข้า..เจ้าต้นไม้
เราคนเศร้าคนเดิมอยู่ตรงนี้
คนที่หนีหน้ามาพาหมองไหม้
รักต้นไม้แม้แค่เพียงไม่เห็นกาย
จนสลายกลายร้างถูกหมางเมิน
ไม่ใช่คนที่เหาะเหินเดินอากาศ
ไม่มุ่งมาดอาจใหญ่ในเขาเขิน
แต่ก็รักต้นไม้แล้วรักสุดเกิน
ต้นไม้เมิน..นกตัวน้อย..จะคอยใคร
ต้นไม้แค่ต้นเดียวให้อากาศ
น้ำสะอาดที่เลี้ยงผู้คนไหน
ไม่มีต้น ใบเหี่ยวเฉายามเขาไป
รักต้นไม้เพราะอุ่นอก..นกคืนรัง
25 เมษายน 2546 00:38 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
กลอนคนเหงาใครเล่าจะเข้าอ่าน
ใช่เบิกบานอ่านมาน้ำตาไหล
กลอนรักเศร้าเลือนร้างหนทางไป
แค่หัวใจเจ็บช้ำซ้ำเกินพอ
จะบอกเขาได้ไงว่าเรารัก
ที่ประจักษ์นั้นไซร้ไม่เป็นต่อ
เดินจากมาหม่นหมองร้องจนพอ
ใครจะง้อคนช้ำพร่ำเสียงมา
จากมาแล้วแม้ใจยังใฝ่คิด
ขาดญาติมิตรเริ่มหมองจนร้องหา
นกตัวน้อยล่องเรื่อยไปตามเวลา
ไม่อาจพาร่างช้ำกล้ำฝืนทน
โอ้..ยอดรักจากมาน้ำตาท่วม
เคยได้ร่วมสนทนามาหลายหน
จำใจจากพรากไกลทั่วแดนดล
แต่ไม่พ้นคิดถึงเธอ..ที่เผลอจอง
21 เมษายน 2546 18:10 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
เขาเป็นแค่แม้เงาที่เฝ้าหลง
ใจพะวงหลงหาน้ำตาไหล
ไม่เคยพบเคยพานคนห่างไกล
แต่แล้วใจแอบฝากรักร่วมภักดี
เป็นแค่คนที่ผ่านมาด้านหน้า
แม้นานมาไม่เคยจักหมองศรี
เป็นแค่เงารอยช้ำพร่ำทวี
เป็นคนที่ไม่รู้จักกลับรักเธอ
เธอเป็นต้นฉันเป็นดอกย้ำยอกจิต
รักไม่ผลิใบบานดั่งพานเผลอ
เขาไม่เคยเห็นเราที่ละเมอ
คนที่เพ้อกลับอ่อนใจใช่หนีมา
วันนี้แทบขาดใจเหมือนใจขาด
อนุมาตรวางวัดสุดจัดหา
จะร่ำร้องบอกไปสุดพรรณา
แล้วคนบ้าที่ไหนเขาจะเฝ้าคอย
หากฉันเป็นแค่มายาไม่ว่าหรอก
ใจเคยบอกกับตัวหากลัวไม่
ร่ำร้องเรียกเธอจ๋าสัญญาใจ
แต่ก็ไม่มีวันจรดรันทดทรวง
ฉันจากเธอมาแล้วคงเข้าจิต
ถูกหรือผิดเปลี่ยนไปหนอใจหวง
เป็นคนที่เผลอใจให้ทั้งดวง
ใครจะห่วงใครจะรับซับน้ำตา
21 เมษายน 2546 01:58 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
จะขอต่อกลอนเหงายามเขาจาก
แม้ที่พรากจากไปแทบใจหาย
เขามาห่างร้างลืมดังเช่นเคย
โอ้,,ใจเอ๋ย..สุดวิโยคเพราะโลกกลม
โลกหนอโลก...มีรักอยู่แห่งไหน
จะด้นดั้นตามไปในทุกหน
จะขอรักจะถนอมและยอมทน
จะรักจนต้นไม้นั้นไหวเอน
มีความดีแค่กระพี้กจึงหลีกหลบ
เขาไม่คบเราแล้วน่ะแก้วขวัญ
จะหลีกร้างห่างหน้าในเร็ววัน
เพราะว่าฉันถือศักดิ์แม้รักจริง
จะไม่ให้รำคาญเมื่อพานพบ
ไม่คอยเข้าไปประจบเพราะเป็นหญิง
จะตัดรักตัดสวาทให้ขาดจริง
ขอพึ่งพิงพำนักรักษาใจ
รักต้นไม้ค่ะ
มายา
หน้าส่วนตัว
1393
