12 พฤษภาคม 2546 20:52 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
แอบรักเธอ อยู่หน้าจอ
เฝ้าหวังรอ เธอออนไลน์
รอเช้ากระทั่งสาย
มิเคยหน่ายจะนั่งรอ
หวังเพียงได้ มาคุยกัน
มาแบ่งปันจึงฝันหา
มาสินัดกันมา
รู้เวลาจะมารอ..........ง
อยากคุยห้องสนทนาบ้าง...แต่ไม่เคยมีใครเลย
ทำไงดีเล่นไม่เป็น
9 พฤษภาคม 2546 00:07 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
เคยใช้ชื่อมายามาห้าปี
เข้ามาที่ห้องสนุกอาวุโส
ร่วมเล่นเชทเล่นกระทู้ชอบคุยโว
ทั้งยโสด้วยคิดผิดพลั้งไป
เข้าพันธุ์ทิพย์ติดเง็กห้องสยาม(สแควร์)
ได้เรียนความกับเด็กทั้งเล็กใหญ่
เปลี่ยนมาเล่นห้องสินธรร่อนเรื่อยไป
แล้วเข้าใหม่สวนลุมฯพอชุ่มคอ
สามสิบห้าอัพอยู่มาก็นานนัก
เพื่อนทายทักมากมายต้องย้ายหนอ
เข้าไปราชดำเนินเดินหน้ามิรั้งรอ
แล้วมาต่อสวนลุมฯเพื่อนรุมตอม
ย้ายอีกทีมาอยู่จตุจักร
แล้วก็รักต่อกลอนตอนหล่อหลอม
ตามเข้ามาไทยโพเอ็มตามทำนอง
คงจะต้องเลิกลบไร้ตัวตน
จะไม่มีชื่อนี้ต่อไปอีก
อยากจะหลีกจากไปไกลสักหน
ควรจะชื่ออะไรดีเล่าทุกคน
ฉันอับจนตั้งชื่อนี่หรือ....ตัว
อยากเปลี่ยนชื่อ....มายา(ไร้ตัวตน)
เป็นอะไรดีค่ะ ช่วยกันตั้งให้หน่อย
มีรางวัลค่ะ หากชื่อถูกใจ เพราะใช้ชื่อนี้
มานานแล้ว.......................
อยากจะหาชื่อที่มีความหมายดีดี สักชื่อ
8 พฤษภาคม 2546 04:09 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
ต่อแต่นี้ไม่มีรอยรักเก่า
ที่เหยียบย่ำซ้ำเราอยู่เช้าค่ำ
จะไม่ขออาลัยกับความช้ำ
มิอาจย้ำรักเธอที่เผลอใจ
จะไม่รักเธออีกตั้งแต่นี้
รักศักดิ์ศรีของตัวต้องกลัวไหม
เดินต่อไปข้างหน้าอย่างอภัย
แล้วจะตั้งต้นใหม่อย่างใจคิด
จะมีรักอีกครั้งจึงหวังอยู่
ทั้งที่รู้ลำบากยากสักนิด
แต่จะไม่หมดทางสร้างชีวิต
ขออุทิศเสริมทางพระศาสดา
จะบวชชีบวชพราหมณ์ตามถนัด
ต้องนอนวัดท่องมนต์ปล่อยมัจฉา
จะเสริมสร้างทางเลือกของมรรคา
ใช้เวลาที่เหลือเพื่อฝึกตน
7 พฤษภาคม 2546 01:54 น.
มายา(ไร้ตัวตน)
ในโลกของความจริงที่เป็นฉัน
มีสุขเคล้าเจือปันทุกวันเหงา
บางครั้งความทุกข์โศกก็บางเบา
แต่ความเศร้าไม่เคยเลยจากไป
แค่คนเหงาคนหนึ่งที่นั่งตรึก
ใจรำลึกถึงขวัญที่หวั่นไหว
มีรอยหมองแอบร้องก้องข้างใน
มีรอยใครหลบอยู่ไม่รู้ลืม
เมื่อคืนนี้มองดาวสะกาวฟ้า
เห็นนภาครึ่งเสี้ยวเปลี่ยวใจฝืน
หมอกที่จางร้างแรมชั่ววันคืน
ยังสะอื้นฝืนใจหลับพร้อมกับจันทร์
ไม่มีแล้วดวงแก้วของชีวิต
โอ้ดวงจิตจากไกลไร้คู่ขวัญ
เรามาร้างแรมจากก็นานวัน
แต่ยังฝันถึงเธอเสมอมา
โอ้..ทูนหัวอยู่ไหนไกลสุดกู่
ไม่เคยรู้แรมร้างยังเฝ้าหา
ใจไม่เคลื่่อนเลือนลับกับนภา
อยากบอกว่ายังรักเธอเสมอคืน
เห็นหิ่งห้อยเจ้าล้อแสงดาวส่อง
ได้แต่มองสองตาพาสุดฝืน
อยากจะนั่งเรือน้อยคอยขวัญยืน
คงจำฝืนยืนคอยเจ้ากลอยใจ
ไม่มีเจ้ากลับมาหาอีกแล้ว
ใจแน่แน่วจริงหนาไม่ขานไข
แล้วถ่อเรือลำน้อยล่องลอยไกล
เรือหัวใจ....ไร้หางสิ้นทางรัก
หน้าส่วนตัว
917
