22 กันยายน 2548 05:48 น.
มาลียา
๐เวิ้งมหาสมุทรห้วง......อัมพร
จากโขดหินสิงขร..........ฝั่งพ้น
เกลียวคลื่นระลอกตอน..ระเริงหาด
จังหวะอารมณ์ล้น..........ดื่มร้างละมุนละไม ฯ
๐ท่ามกระแสเกรี้ยวกราด....ผายืน
ตระหง่านฝ่ากระแสครืน...ครึกคร้าม
ถาดโถมกระแทกฝืน........วิบากบท
จักหลบฤๅจักห้าม..............หยุดได้ทำไฉน ฯ
๐พฤกษาพันธุ์เพียบด้วย......ดำรง
หน้าที่หลักคือคง..............เติบกล้า
สุดสายแห่งเผ่าพงศ์........เพียรสืบ
แม้นสุดนภาลัยหล้า.........ร่มรื้นเสมอยล ฯ
๐รำเพยผ่านแผ่วพลิ้ว.....เรือนเย็น
ลมหอบระเหยเป็น...........ธาตุร้อน
สุรีย์สาดแสงเห็น..............สัจจะ
อันโลกมิยอกย้อน.............โลกนั้นหนใด ฯ
๐จันทรมาสอร่ามเรื้อง.......แรมรอน
คล้อยเคลื่อนจากนิวรณ์.....จักรโพ้น
มาฉายเฉิดสุนทร..............คืนสงัด
แล้วดิ่งจมฟากกระโน้น......ฟากสิ้นสุธาธาร ฯ
๐ความสุขฤๅทุกข์ท้น......เพียงใจ
เร่ล่องคือครรไล.............ชีพแท้
กวีหนึ่งปิติใน.................กวิบท
จึ่งสุขเกษมแม้...............สละสิ้นศิวิไลซ์ ฯ
21 กันยายน 2548 04:19 น.
มาลียา
River SiDe mOoN
What a nice moon,
descended from the afternoon,
Shining with all its might,
For the whole night.
Glowing yellow ,
For all i know,
In the little boat i know,
Down the river i row.
Siting by the riverside,
The whole night,
Hugging my partner with all my might,
Staring at the stars that comes out at night.
๐โพยมจันทร์กระจ่างฟ้า..งามไฉน
คืบค่ำจากวันใน...........คติพ้น
ทาบแสงแจ่มเจิดไกล....สามพิภพ
มิหน่ายแรงล้าล้น..........เพียบพร้อยจรัสเพียร ฯ
๐อร่ามเรืองแอร่มหล้า...เฉิดฉัน
ระย้ายับถักสัมพันธ์.......เลียบห้วง
เคียงเรือล่องชมจันทร์....คืนจรัส
พายแผ่วจึ่งจ้ำจ้วง.........ขับเข้าเงาหาย ฯ
๐ผ่อนสายผ่านเหน็บด้วย..รำเพย
ลมแว่วคำรักเลย.........ล่วงแล้ว
คงมิเช่นเห็นเคย..........คลอมาส
เดือนโอบดาวดวงแก้ว..กล่อมร้างแรมหาว ฯ
๐คราวเวหาสลับเรื้อง...รอยเดือน
ใจจึ่งวางใจเลือน........ล่องคุ้ง
มิถึงฝั่งเสมือน..........เสมอฝาก
ฝากส่งถ้อยรักฟุ้ง......ทัดห้วงหทัยเรียม ฯ
18 กันยายน 2548 12:15 น.
มาลียา
เปล่า
ฉันไม่ได้เสียใจ
แค่น้ำใสใสไหลอาบหน้า
ฉันไม่เสียดายสิ่งที่ผ่านมา
แค่ร้อนผ่าวนัยตาเท่านั้น
เปล่า
ฉันไม่ได้นอนคิดถึงเธอ
ฉันไม่ได้พร่ำเพ้อละเมอฝัน
แค่มีเธอในลมหายใจทุกทุกวัน
มันแค่นั้น แค่นั้นจริงจริง
สารภาพ
ฉันรักเธอหมดใจ
แต่ไม่ได้มีความหมายว่าทุกสิ่ง
ชีวิต ศักดิ์ศรี ความเป็นลูกผู้หญิง
ฉันยังคงหยิ่งและทรนง
สารภาพ
ฉันรักเธอเกินจะเอ่ย
และยังเคยรักเกินจะหลง
แต่วันคืนไม่อาจทำให้เธอซื่อตรง
และฉันคงหมดกำลังจะรั้งเธอ
16 กันยายน 2548 03:32 น.
มาลียา
ดึกดื่นฟ้า........มัวแสง
จืดจึ่งแจง.......ระลึกเจ้า
ทะเลคลื่นแคลง..คลอหาด
น้ำกระเซ็นเคล้า...ปวดใจ แสลงใจ
แลขนาบหล้า.....สุดไกล
หมายเห็นใจ......หนึ่งนั้น
ข้ามเขาไศล.......อรรณพ
ไร้ดวงดั้น.........ฤลืม เลือนลืม
ระลอกเล่าแล้ว....ระลอกเลย
คลื่นไป่เคย.......ฝากช้ำ
เพียงคนเชย.....ชมผ่าน
ร้อยระลอกย้ำ....รวดรอย ร้าวรอย
ระคนหน่ายท้อ...คิดถึง
เยือนค่ำคะนึง.....เสียดเค้น
กระแสสินธุ์จึง....ระรินปลอบ
ธารรื้นเร้น..........ร่วงโรย รักโรย
12 กันยายน 2548 03:05 น.
มาลียา
๐เนื่องดาวนับดื่นด้น.....หน่ายเดือน
แววลับวาวรายเลือน.....รวิร้าง
รัตติรจน์ตรับเตือน.......บุหลันต่าง คืนนอ
ภาสส่องเพียงแสงสร้าง..เพียบสร้อยเพียรสนาน ฯ
๐ผ่านกาฬปักษ์จิตแจ้ง..สัญญา
หนอเล่าแรมวาจา.........เจื่อนแคล้ว
คอยเปล่ามาสมุสา........เฉกมนุษย์
ฤๅพบโลกใหม่แล้ว........จึ่งร้างรัศมี ฯ
๐เดือนด้อยด้วยไถ่ท้น....ทุกข์ถาม
ถ้อยเท่าแทนรักราม........แรกรู้
ฟ้าเฟือนฟากเคยคาม.......คู่เขต
กลายกลับเก่าพลัดผู้........เพริศพร้อยพรายเพรา ฯ
๐หากเหิรวิหคข้าม.........จักรวาล
ดังนึกในวิมาน..............วาดนั้น
หมายตามติดทุกสถาน...จันทร์สถิตย์
เชยคู่ขวัญเคียงครั้น.......โชคสิ้นวาสนา ฯ
บุหลันแรม
หน้าส่วนตัว
1202
