7 สิงหาคม 2545 13:19 น.
มาโนช
หากเธอต้องไปจากฉันไม่ต้องบอก
อย่ามาหลอกลวงล่อหาเหตุผล
หากใจเธอไม่เศร้าช้ำหมองหม่น
ไม่ต้องค้นหาเหตุที่เลิกลา
ใครจะดีใครจะเลวเรื่องเหลวไหล
เรื่องของใจยากนักจักบัญชา
ลืมเสียเถิดเรื่องเราที่ผ่านมา
มันมีค่าเพียงจุดหนึ่งซึ่งพ้นผ่าน
ขอให้เธอโชคดีนะที่รัก
ฉันประจักษ์แล้วพิษรักที่แสนหวาน
ขอให้เธอไปดีอย่าร้าวราน
ทุกเหตุการณ์จารจดกลางกมล
ขอบใจเธอจริงจริงสิ่งผ่านมา
วันเวลาแสนหวานได้ผ่านพ้น
ต่อแต่นี้มีแต่ช้ำทุกข์หมองหม่น
จะสู้ทนอยู่กับมันจนชีพวาย
15 กรกฎาคม 2545 15:19 น.
มาโนช
เธอมีเขาอยู่ในใจใครก็รู้
ไม่หาญสู้ขออยู่กลางใจเธอ
แต่ทุกครั้งที่พบใจมันเพ้อ
แม้จะเจอแต่ความช้ำก็ตามที่
แต่ละวันที่ผ่านพ้นนานจริงหนอ
ใจมันท้อเจอแต่ช้ำเต็มฤดี
เห็นเธอคู่เขาเคล้าคลอทุกที่
อยากจะหนีเร้นกายให้ไกลห่าง
พออยู่ไกลใจมันยิ่งช้ำหม่น
ต้องอดทนช้ำหมองไม่เคยจาง
ดุจใบไม้ลอยวนเคว้งคว้าง
อยู่ท่ามกลางน้ำเชียวหมุนวนเวียน
บางเวลาจมดิ่งทุกข์ทับถม
ตัดใจชวดชมหวังแปรเปลี่ยน
มาลอยวนเหนือน้ำไม่หันเหียน
ซ้ำรอยเวียนจมดิ่งสู่วังวน
ไม่อาจฝืนใจไปจากเจ้า
ถึงจะเศร้าถึงจะทุกข์สู้อดทน
ขอเพียงพบขอเพียงเห็นวันละหน
ไม่ขอพ้นวังวน รักข้างเดียว
8 กรกฎาคม 2545 13:02 น.
มาโนช
สาวเอ๋ยสาวนครชัยศรี
ท่วงท่า ลีลา ดูงามนัก
สดใส ปราดเปรียว งามน่ารัก
มิหยุดพัก ร้องขาย ขนมตาล
ขนมน้อง เนื้อเนียน หวานนุ่ม
ยังร้อนร้อน หอมกรุ่น ตรึงดวงมาลย์
เพียงได้กลิ่น ชื่นนาสา ซมซาน
ทรมาน ท้องร้อง เรียกหา
พอได้ชิม ลิ้มรส สุขสม
ทุกคนชม ขนมน้อง ต้องอุรา
ขนมก็หวาน สาวก็งาม ยวนตา
สาวบ้านนา ใยเนื้อน้อง เนียนนวล
ยิ่งพิศยิ่งพริ้ง สมส่วน ยวนใจ
เสียงใสใส ร้องเรียก เชิญชวน
อยากจะอยู่ คู่น้อง ไม่เรรวน
ไม่ก่อกวน ขวนขวาย ขายขนม
2 กรกฎาคม 2545 09:57 น.
มาโนช
สายัณต์ตะวันคล้อยลอยต่ำ
ฟ้าใกล้ค่ำพราวขาวด้วยหมู่เมฆ
เป็นฝูงสัตว์น้อยใหญ่ใจสรรเสก
ใจเป็นเอกอิงแอบกับภาพฝัน
นกกระยางบินแถวเป็นแนวเฉียง
อย่างพร้อมเพรียงพวกพ้องร้องเรียกกัน
นกการ้องกากาพาสุขสันต์
นกเขาคู่มันเคล้าคลอไม่ขอเปลียน
นกเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่าส่งเสียงใส
นางแอ่นบินไวไวไล่วนเวียน
กระจิบตัวจ้อยจับต้นเทียน
แล้วหันเหียนหนีหายเข้ากอกก
พระพายเชยยอดข้าวไหววูบ
แล้วพรมจูบยอดไผ่หวั่นไหวอก
ม่านสีดำคลี่คลุมสิ้นแสงตะวันตก
ความเงียบเวียนวกเข้าครอบครอง
พระพายอ่อนแรงโลมไล้ผิว
ฉะเฉื้อยฉิวเย็นเยียบไม่หม่นหมอง
ดาวดวงน้อยอวดโฉมเรื่องรอง
ดุจตาน้องเว้าวอนก่อนจากกัน
18 มิถุนายน 2545 13:26 น.
มาโนช
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งอ่านเขียน
เมือเลิกเรียนขอให้พ้นคมกระสุน
ร่างอย่าพรุนวิญญาณอยู่คู่เคียงกาย
เป็นพลังหนุนเนื่องสร้างความดี
ไว้ต่อตีต้านชั่วมั่วทำลาย
อย่าจดจำเรียนรู้สิ่งน่าอาย
ทันอุบายเล่ห์กลคนผลาญชาติ
จงร่วมแรงร่วมใจเข้าป้องปก
ไม่วิตกต่อสู้อย่างองอาจ
เร่งเรียนรู้ขวนขวายไม่ประมาท
จงนำพาชาติไทยพ้นภัยเอ่ย.
หน้าส่วนตัว
594
