สายัณต์ตะวันคล้อยลอยต่ำ
ฟ้าใกล้ค่ำพราวขาวด้วยหมู่เมฆ
เป็นฝูงสัตว์น้อยใหญ่ใจสรรเสก
ใจเป็นเอกอิงแอบกับภาพฝัน
นกกระยางบินแถวเป็นแนวเฉียง
อย่างพร้อมเพรียงพวกพ้องร้องเรียกกัน
นกการ้องกากาพาสุขสันต์
นกเขาคู่มันเคล้าคลอไม่ขอเปลียน
นกเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่าส่งเสียงใส
นางแอ่นบินไวไวไล่วนเวียน
กระจิบตัวจ้อยจับต้นเทียน
แล้วหันเหียนหนีหายเข้ากอกก
พระพายเชยยอดข้าวไหววูบ
แล้วพรมจูบยอดไผ่หวั่นไหวอก
ม่านสีดำคลี่คลุมสิ้นแสงตะวันตก
ความเงียบเวียนวกเข้าครอบครอง
พระพายอ่อนแรงโลมไล้ผิว
ฉะเฉื้อยฉิวเย็นเยียบไม่หม่นหมอง
ดาวดวงน้อยอวดโฉมเรื่องรอง
ดุจตาน้องเว้าวอนก่อนจากกัน
3 กรกฎาคม 2545 07:43 น. - comment id 58595
เพราะจังเลยค่ะ เห็นภาพเลยอ่ะ

3 กรกฎาคม 2545 08:11 น. - comment id 58599
มีเวลาได้ชื่นชมกับบรรยากาศแบบนี้ ชื่นใจจริงๆ

3 กรกฎาคม 2545 10:07 น. - comment id 58611
มาโนช..พี่ทะเลซึ้งกลอนบทนี้มากเลยนะคะ รักที่สุดกลอนชมธรรมชาติ..เขียนได้สุดยอดค่ะ คิดถึงนะ

4 กรกฎาคม 2545 22:42 น. - comment id 58882
มาชื่นชมธรรมชาติด้วยคนค่ะ

7 กรกฎาคม 2545 18:18 น. - comment id 59396
แวะมาทักทานจ๊ะคุณมาโนช กระถินงัย

7 กรกฎาคม 2545 18:30 น. - comment id 59397
ทักทายๆๆๆๆๆรีบไปหน่อย..อิอิ
