ตามหาคนดีหลายปีมิเคยพบ พอเรียนจบแยกจากห่างยิ่งนัก เฝ้าติดตามถามหามิผ่อนพัก คนเคยรักมาจากไกลอยู่ไหนนั้น พอนานไปลืมเลือนเพื่อนพ้อง รุ่นน้องน้องครองเรือนสุขสันต์ ไปงานวิวาห์คราใดใจประหวั่น ใจมันสั่นคิดถึงเธอเพ้อเรียกหา แต่วันเดือนเลือนไปไม่เคยเจอ ได้แต่เพ้อรำพึงหมองอุรา จากวันนั้นจรดวันนี้ที่ตั้งตา แก้วกานดาเธออยู่ไหนไม่พบพาน มีวันหนึงเป็นวิทยากรสอนศิษย์ อบรมจิตมุมเพื่อนใจวัยหวาน ตาเหลือบแลห้องข้างข้างใจสะท้าน เจ้าสาวแสนหวานนั่นกานดา ตะลึงแลเล็งจ้องมองพินิจ เจ้าลูกศิษย์เล็งแลกลอกนัยน์ตา จึงเสแสร้งบอกศิษย์นี่แหละหนา คือคุณค่าควรนิยมน่าชื่นชม จงรักนวลสงวนตัวรอวิวาห์ ถึงเวลาได้ชิมไม่ขื่นขม เปรียบอ้อยตาลหวานฉ่ำเมื่อเหมาะสม อย่าเร่งรีบเชยชมจะขมฝาด แล้วก้มหน้าหลบศิษย์ปลิดน้ำตา อนิจาพลั้งพลาดหมดโอกาส แม้แต่ชานอ้อยตาลมิรู้รสชาด ใจแทบขาดพบเธอ...วันวิวาห์(ของเธอ)
มาโนช 21 ก.ย. 2546 02:49 น. - ID 39237 
1206
1
0
21 กันยายน 2546 04:19 น. - comment id 169471
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้เจอคนใหม่เร็ว ๆ หละรู้ไหม จะได้ลืมภาพเขาออกจากใจ แล้วก็มีภาพใครในใจแทน ***อย่าคิดมากเลยค่ะ คิดเสียว่าเขาไม่ใช่คู่ของเรานะค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
