18 มิถุนายน 2545 13:26 น.
มาโนช
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งอ่านเขียน
เมือเลิกเรียนขอให้พ้นคมกระสุน
ร่างอย่าพรุนวิญญาณอยู่คู่เคียงกาย
เป็นพลังหนุนเนื่องสร้างความดี
ไว้ต่อตีต้านชั่วมั่วทำลาย
อย่าจดจำเรียนรู้สิ่งน่าอาย
ทันอุบายเล่ห์กลคนผลาญชาติ
จงร่วมแรงร่วมใจเข้าป้องปก
ไม่วิตกต่อสู้อย่างองอาจ
เร่งเรียนรู้ขวนขวายไม่ประมาท
จงนำพาชาติไทยพ้นภัยเอ่ย.
17 มิถุนายน 2545 09:47 น.
มาโนช
แรกพบเจ้าฉ่ำชื่นดวงใจนัก
เผลอหลงรักเจ้าเข้าแล้วเต็มดวงใจ
คราแรกพบเจ้ายังพิสุทธ์ใส
อยู่เคียงใกล้เย็นฉ่ำทั้งชีวี
เจ้ากล้าแกร่งสะอาดใสใจลุ่มหลง
เจ้ามั่นคงดำรงไว้ซึ่งความดี
ใครมีทุกข์มีโศรกทับทวี
เจ้าพลีร่างรองรับซับน้ำตา
เวลาผันผ่านเนินนานวัน
ได้พบกันอีกครั้งซ้ำนักหนา
ที่เคยสดใสผ่องโสภา
กลับโรยราดำคล้ำซ้ำกมล
ถูกคนเห็นแก่ได้ทำลายเจ้า
ทุกค่ำเช้าเจ้ากล้ำกลืนฝืนใจทน
ยังยืนหยัดฝืนสู้ไม่หมองหม่น
ไทยทุกคนเรียกเจ้า...เจ้าพระยา
12 มิถุนายน 2545 16:05 น.
มาโนช
ใจโศรกเศร้า เศร้าโศรกใจ ทำไมกัน
อยู่นี้ฉัน ฉันอยู่นี้ สบายดี
อยู่ไหนเธอ เธออยู่ไหน จงสุขี
รักคงที่ ที่รักคง ไว้วางใจ
อย่าห่วงฉัน ฉันอย่าห่วง ใจคงมั่น
คืนและวัน วันและคืน ผ่านเร็วไว
มั่นใจเธอ เธอมั่นใจ ไม่เปลียนไป
เราสองใจ ใจสองเรา นั่นแน่วแน่
รักมั่นคง คงรักมั่น ฉันและเธอ
ทุกวันเพ้อ เพ้อทุกวัน รักเที่ยงแท้
อยู่ไกลฉัน ฉันอยู่ไกล อย่ายอมแพ้
ฉันแน่ใจ ใจฉันแน่ รักไม่หยุด
สัญญาใจ ใจสัญญา จะเฝ้ารอ
เพียงแต่ขอ ขอแต่เพียง รักอย่าทรุด
รักเราสอง สองเรารัก ใจผ่องผุด
รักที่สุด สุดที่รัก นั้นคือเธอ
11 มิถุนายน 2545 12:53 น.
มาโนช
คิดถึงรอยยิ้มที่แสนหวาน
คิดถึงกังวานเสียงที่สดใส
คิดถึงแววตาที่จริงใจ
คิดถึงความเป็นไปเราทั้งสอง
ความคิดถึงมีค่ามากนักหนา
วันเวลาผันผ่านตามครรลอง
ความคิดถึงเพิ่มค่ากำลังสอง
เข้าครอบครองเต็มล้นดวงกมล
หมายมอบหอบความคิดถึงมาให้เธอ
พอได้เจอเธอเพ้อเหมือนต้องมนต์
ความคิดถึงที่มีค่ามากเหลือล้น
คงไม่พ้นเพียงเศษหินถมใจจม
6 มิถุนายน 2545 12:38 น.
มาโนช
คิดถึงเพื่อนเก่าเราเคยคบ
พอเรียนจบต้องพรากจากห่างเหิน
มุ่งสร้างตัวสร้างฐานะพากันเพลิน
ต่างเจริญก้าวไกลในหน้าที่
แต่ละวันแต่ละเดือนที่เคลื่อนผ่าน
ต่างสมานดวงจิตมิตรไมตรี
ต่างสุขต่างฝันตามวิถี
เรารู้ดีมีน้ำใจห่วงหา
บางครั้งพลาดพลั้งใจช้ำชอก
เธอยังหยอกล้อเล่นไม่เห็นค่า
คนอยู่ใกล้ใยไม่รีบคว้า
สู่อุตส่าห์คอยท่าให้ทายใจ
แล้ววันหนึ่งได้รับการ์ดสีชมพู
ช่างสวยหรูมีชื่อเธอคนใกล้
เป็นเจ้าสาวคู่เขาไม่รู้ใคร
น่าดีใจที่เธอมีคู่ครอง
แต่แปลกนักใจเรากลับช้ำชา
น้ำตาเจ้ากรรมกลับไหลนอง
วันที่เพื่อนสุขสมดั่งใจปอง
กลับต้องหมองวันเจ้าเข้าวิวาห์
หน้าส่วนตัว
632
