ทีละน้อยละน้อยค่อยค่อยหล่น ทีละหยดหยาดฝนบนยอดคลื่น ทันใดเสียงฟ้าร้องก็ก้องครืน ยกแผ่นน้ำหมุนพื้นเป็นคลื่นควง ดันเกลียวม้วนสูงกล้าด้วยพายุ แรงโถมดุกระแทกฟ้าน้ำตาร่วง ซัดสาดซ้ำกระหน่ำดาวพราวล้านดวง จนดับล่วงลาคืนเคยดื่นดาว แสงฟ้าแลบแปลบปลาบทอดทาบน้ำ ส่องคลื่นดำปนฟองเกร็ดฟ่องขาว ฉายรูปเงามัจจุราชทอดพาดยาว กู้เบ็ดราวเกี่ยวสิ้นดวงวิญญาณ เหล่าล่วงลับเพราะลมพัดจมร่าง ล่องลอยคว้างชีวินสิ้นสงสาร เขียนชะตามหรรณพจนจบกาล กำหนดวารตามแต่กระแสกรรม
หน้าส่วนตัว
1407
