28 พฤศจิกายน 2548 12:39 น.
ม้าลาย
เมื่อค้นพบใครบางคนที่ค้นหา
อ่านความลับในสายตาเห็นกว่าเห็น
คำเดียวออกจากปากเคยยากเย็น
จึงกล่าวซ้ำซ้ำเป็นร้อยร้อยครั้ง
ใต้รอยยิ้มแผลเจ็บเคยเก็บไว้
ผูกหัวใจตรึงล่ามกับความหลัง
ซุกซ่อนตัวตนไว้ใต้ภวังค์
ไม่รับรู้รับฟังเสียงใจใคร
คนบางคนมีค่าเพื่อหาพบ
เพื่อช่วยลบความทรงจำเคยร่ำไห้
จากล้มลุกคลุกคลานจนผ่านไป
เติมดวงไฟพริบแพรวเต็มแววตา
ค้นโลกมืดกระทั่งเห็นทางสว่าง
เป็นรูปร่างใครบางคนที่ค้นหา
ฉันพบแล้วจึงย้ำคำนั้นมา
มันมีค่าเท่าไรฤๅไม่รู้
18 พฤศจิกายน 2548 14:15 น.
ม้าลาย
ฉันทารักผูกเค้า.................ก่อโครง
เสมือนหลักแน่นสนิทโยง....ยึดไว้
ผืนผ้าผูกเสากระโดง...........ดึงปะทะ ลมแล
หวังผ่านพายุได้.................รอดด้วยหลักเดียว
ฉันทารักถักร้อย.................เรียงคำ
โคลงกลับมองมืดดำ............ชั่วช้า
ไร้ทองปิดเปลวนำ...............ทางสว่าง
สิ้นทรัพย์ฤๅอาจอ้า..............โอษฐ์อ้างคำไหน
ฉันทารักทั่วทั้ง...................จักรวาล
ฟ้าจรดดินจวบกาล..............จบสิ้น
ชั่วฟ้าชั่วดินนาน.................เนาเนิ่น
คำพร่ำผ่านลมลิ้น................พูดให้ใครฟัง
ฉันทารักสลักไว้.................เรื่องราว
ภาพผ่านอักษรพราว............พจน์สร้าง
ฟังแล้วมิรู้หนาว-.................ร้อนนิ่ง ไฉนนอ
มองอ่านคำเอ่ยอ้าง..............ห่อนรู้แลเห็น
ฉันทารักแตะแก้ม...............นวลใส
ซับหยดน้ำนองนัยน์............สลดเศร้า
ซึมซาบสู่กลางใจ...............จางโศก เธอนา
ไร้ค่าคงฝันเฝ้า...................กี่ครั้งกี่หน
ฉันทารักรอบล้อม...............ตัวตน
ใจกลับยังเวียนวน...............วุ่นว้า
ขีดเขียนมิเห็นหน................ทางออก
สัมผัสใจไขว่คว้า................ใช่เอื้อมมือถึง
หน้าส่วนตัว
1577
