14 กันยายน 2548 17:34 น.

ฉันเพ้อ...เธอพร่ำ...

รวีลับฟ้า

ฉันเพ้อ...

           ฝนหลั่งมาน้ำตาก็หลั่งไหล
           เขาจากไปเหมือนฝนตอนต้นหนาว
           เหลือเพียงฉันฟันฝ่าความปวดร้าว
           อยู่กับความเงียบเหงาเศร้าระอา....

เธอพร่ำ...

            ไม่ใช่คนคนนั้นที่ฝันถึง
            เป็นเพียงคนคนหนึ่งซึ่งห่วงหา
            เป็นเพียงคนจรเซเร่ร่อนมา
            ไม่ได้มีคุณค่าให้น่าจำ
ขอแค่แวะทักทายเพื่อคลายเหงา
ใต้ร่มเงาแห่งฝนที่หล่นพรำ
หลับสักตื่นก่อนคืนคลายครอบงำ
แล้วค่อยย่ำเท้าไปอย่างใจฝัน
             หากต้องไกลใจหงอยเง้อคอยหา
             แม้ว่าวันเวลามาขวางกั้น
             เมื่อไรที่ใจเจ้าต้องเศร้าศัลย์
             จะกลับมาแบ่งปันวันดีดี

25/10/2547....	
				
14 กันยายน 2548 15:35 น.

จะนอนแช่อยู่ไย...

รวีลับฟ้า


เด็กชายคนหนึ่ง
เดินทางข้ามผ่านกาลเวลา
ผ่านดินแดนแห่งทุ่งหญ้า
จึงพักหลับตาชั่วคราว
     เสียงดนตรีแว่วหวิว
     มาจากทิวเทือกเหน็บหนาว
     ล่วงหล่นเป็นเม็ดพราว
     ทุ่งหญ้าเศร้าดูขาวโพลน
เด็กหญิงคนหนึ่ง
ขลุกอยู่ในเมืองโพ้น
อบอุ่นด้วยปลอบโยน
หลายคนเฝ้าดูแล
    เสียงดนตรีแหว่วหวาน
    จากสถานร้านเริงแอร์
    ผู้คนพล่านจอแจ
    จะนั่งแช่อยู่ไย...
.....................................
เปียกปอนด้วยนอนเพลิน
ด้วยบังเอิญฝันไปไกล
ชื่นชมหลงงมงาย
กับคนในความใฝ่ฝัน

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรวีลับฟ้า
Lovings  รวีลับฟ้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรวีลับฟ้า
Lovings  รวีลับฟ้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟรวีลับฟ้า
Lovings  รวีลับฟ้า เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงรวีลับฟ้า