ไม่รู้ว่าเหนื่อยอะไรนักหนา ตื่นนอนลืมตาขึ้นมาก็ยังเหนื่อยอ่อน เรี่ยวแรงและกำลังมันถูกริดรอน บั่นทอนจิตใจไร้กำลัง ทำไมโลกช่างโหดร้ายนัก ดึงดันพลักไล่ให้ไร้หวัง ปล่อยให้เดินเพียงผู้เดียวตามลำพัง ไม่มีคนฉุดรั้งให้กำลังใจ ตัวคนเดียวจะเป็นไรไปเล่า จะมัวเศร้าให้เสียโอกาสได้ไฉน อย่างน้อยก็มีตัวเราเองคอยให้กำลังใจ จงก้าวไปด้วยใจที่มั่นคง โลกจะโหดร้ายแค่ไหน... ขอให้ใจเข้มแข็งไม่ลุ่มหลง ความโหดร้ายจะทำให้แกร่งและยืนยง จะเหนื่อยอ่อนแค่ไหนก็จงสู้ต่อไป......
หน้าส่วนตัว
1353
