7 กุมภาพันธ์ 2548 21:50 น.
รัตนินยา
สุดที่รัก...จ๊ะจ๋า
เธอจะมี เวลา ให้กันไหม
เวลาที่ เรานั้นห่าง กันแสนไกล
ฉันอยากจะ อยู่ชิดใกล้ เธอเหลือเกิน
สุดที่รัก...จ๊ะจ๋า
เธอคงลืม เวลา จนห่างเหิน
ก็เธอมัว ทำแต่งาน เสียจนเพลิน
ฉันน้อยใจ เหลือเกิน รู้บ้างซี
สุดที่รัก...จ๊ะจ๋า
เธอจะแบ่ง เวลา ได้ไหมนี่
ขอสักครั้ง ให้ฉันนอน หลับฝันดี
ยามที่มี เธอกอด แล้วหลับไป
สุดที่รัก...จ๊ะจ๋า
ขอเท่านี้ แหละน้า จะได้ไหม
สิ่งที่ขอ ก็ไม่มาก จนเกินไป
โปรดเถิดนะ โปรดแบ่งใจ ให้ฉันที
7 กุมภาพันธ์ 2548 16:33 น.
รัตนินยา
หนทางอันยาวไกล...ม้าวิ่งไปใจมุ่งมั่น
ทนกับกลุ่มหมอกควัน...มุ่งฝ่าฟันสู่ปลายทาง
ฝนตกหรือแดดออก...ใจมันบอกอย่ามาขวาง
มุ่งหน้าสู่ปลายทาง...อันเลือนลางด้วยใจทนง
หนทางยังยาวไกล...แต่ดวงใจไม่กลัวหลง
พลาดพลั้งหากล้มลง...ไม่ละทิ้งวิ่งต่อไป
แม้ข้าจะขาเจ็บ...จะหนาวเหน็บสักเพียงไหน
คงมั่นไม่หวั่นใจ...สมเป็นชายชาติอาชา
หนทางยังอีกครึ่ง...ต้องเป็นหนึ่งผู้นำหน้า
สู้สุดใจลูกอาชา...เหล่าผองม้าจงภูมิใจ
ระยะทางเพียงแค่นี้...หรือที่จะล้มข้าได้
ม้าอย่างข้าอาชาไนย...พิสูจน์ใจด้วยระยะทาง
กาลเวลาที่หมุนไป...ทำให้ใจคนจืดจาง
ความดีที่สรรสร้าง...ประพฤติมาย่อมเปลี่ยนแปลง
น้ำเซาะหินยังกร่อน...ใจอ่อนอ่อนยากจะแข็ง
เวลาช่วยแจกแจง...การเปลี่ยนแปลงของใจคน
กาลเวลาที่หมุนไป...หากมีใครใจคงทน
ไม่พลายคลายสับสน...แม้เนิ่นนานผ่านคืนวัน
หากจะพิสูจน์ใจ...คนนั้นไซร้พึงสำคัญ
ดีกลายเป็นร้ายพลัน...เราวัดกันด้วยกาลเวลา
จะม้าหรือจะคน...คลายสับสนความเป็นมา
ระยะทางพิสูจน์ม้า...ให้ปัญญาช่วยจดจำ
ส่วนคนหากดูหน้า...ยากเกินกว่าบอกพฤติกรรม
เวลาพิสูจน์การกระทำ...จงจดจำให้ดีเอย
ขอขอบคุณ พี่ บ้านรอจันทร์ ^_^ ด้วยนะคะ
ที่ช่วยแนะนำให้เห็นข้อเสีย ตอนนี้ได้เอามา
ปรับปรุงใหม่แล้วค่ะ ยังไงขอฝากด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2548 11:00 น.
รัตนินยา
ผู้หญิงเจ้าน้ำตา อย่างตัวฉัน
ไม่ต้องมาสนใจกัน จะได้ไหม
จะทุกข์สุขฉันก็เอาแต่ร้องไห้
เธอเบื่อหน่ายบอกฉันเลิกร้องเสียที
ผู้หญิงเจ้าน้ำตา อย่างตัวฉัน
เธอคงหมดรักกันสุดท้ายนี้
จะไม่รักกันใช่ไหมละคนดี
เธอเบื่อฉันตรงที่เจ้าน้ำตา
ผู้หญิงเจ้าน้ำตา อย่างตัวฉัน
อยากมีวันที่เธอนั้นห่วงหา
ถ้าหากฉันจะมีแต่น้ำตา
ทุกทุกคราหลั่งมันมาก็เพราะเธอ
ผู้หญิงเจ้าน้ำตา อย่างตัวฉัน
เธอจะสนใจกัน อีกไหมเหรอ
จะเป็นทุกข์เป็นสุข ก็เพื่อเธอ
จากนี้เออจะไม่เจอคนเจ้าน้ำตา
ผู้หญิงเจ้าน้ำตา อย่างตัวฉัน
จะรอวันที่เธอนั้นสุขผา
แล้วตัวฉันจะเลิกเจ้าน้ำตา
และจากไป อย่างไร้ค่าถ้าต้องการ
31 มกราคม 2548 10:14 น.
รัตนินยา
เธออย่าเห็นว่าฉันเป็นของตาย
ที่สุดท้ายจะทิ้งจะขว้างกัน
เธออย่าคิดว่าฉันตามเธอไม่ทัน
ถึงทีฉันได้เวลาเอาคืน
ที่เธอทำฉันจะทำให้มากกว่า
ให้มันคุ้ม ให้มันสาสมแก่ใจ
ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวกิน ยามเธออยู่กับใคร
ตอนฉันเผลอไป ไว้ใจเธอให้มากมาย
เจ้าชู้ใช่ไหม ฉันก็ทำได้นะเธอ
ควงใครยามเผลอ ให้เธอได้เห็นตำตา
จะบอกรักเขาทุกคน ที่ฉันได้พามา
ให้เธอรู้ว่า ฉันเตรียมบอกลาจาก...ของตาย
27 มกราคม 2548 12:18 น.
รัตนินยา
ร้อนลมรัก...จำต้องพัก...คลายลมร้อน
นั่งแต่งกลอน...สบายจิต...คิดหลงใหล
คลายลมรัก...ผ่านลมร้อน...ผ่อนปรนไป
สบายใจ...ไปพักร้อน...นอนกินลม
แต่ลมรัก...ไม่ยักผ่าน...ตามลมร้อน
ลมรอนรอน...อ่อนแรงพัด...ขัดสีผิว
เพิ่มความร้อน...ซ่อนลมรัก...สะบัดปลิว
ใจโหยหิว...รักที่ร้อน...ซ่อนผ่านลม
หน้าส่วนตัว
945
