31 มกราคม 2548 10:14 น.
รัตนินยา
เธออย่าเห็นว่าฉันเป็นของตาย
ที่สุดท้ายจะทิ้งจะขว้างกัน
เธออย่าคิดว่าฉันตามเธอไม่ทัน
ถึงทีฉันได้เวลาเอาคืน
ที่เธอทำฉันจะทำให้มากกว่า
ให้มันคุ้ม ให้มันสาสมแก่ใจ
ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวกิน ยามเธออยู่กับใคร
ตอนฉันเผลอไป ไว้ใจเธอให้มากมาย
เจ้าชู้ใช่ไหม ฉันก็ทำได้นะเธอ
ควงใครยามเผลอ ให้เธอได้เห็นตำตา
จะบอกรักเขาทุกคน ที่ฉันได้พามา
ให้เธอรู้ว่า ฉันเตรียมบอกลาจาก...ของตาย
27 มกราคม 2548 12:18 น.
รัตนินยา
ร้อนลมรัก...จำต้องพัก...คลายลมร้อน
นั่งแต่งกลอน...สบายจิต...คิดหลงใหล
คลายลมรัก...ผ่านลมร้อน...ผ่อนปรนไป
สบายใจ...ไปพักร้อน...นอนกินลม
แต่ลมรัก...ไม่ยักผ่าน...ตามลมร้อน
ลมรอนรอน...อ่อนแรงพัด...ขัดสีผิว
เพิ่มความร้อน...ซ่อนลมรัก...สะบัดปลิว
ใจโหยหิว...รักที่ร้อน...ซ่อนผ่านลม
27 มกราคม 2548 09:49 น.
รัตนินยา
ไอดิน...กลิ่นอุ่น...ละมุนจิต
หอมหวล...ชวนคิด...พินิจฝัน
เคล้าเสียง...เพียงออ...กระทบกัน
ดวงจันทร์...หลับใหล...ในปลายคืน
ท่ามกลาง...เมฆหมอก...ยามสายสาย
สุริยะ...เอียงอาย...คลายรัศมี
น้ำค้าง...โบกลา...พื้นธรณี
ดนตรี...เริ่มขับ...สลับคลอ
26 มกราคม 2548 10:42 น.
รัตนินยา
ถ้าเธอยังสงสัยว่าทำไมเราจึงเลิกกัน
ฉันจะบอก บอกเธอให้เข้าใจ
ว่าเพราะเธอรู้ไหม ก็เพราะใจเธอไม่มั่นคง
ฉันรู้สึก ตั้งแต่วันเขาพบเธอ
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนอีกต่อไป
ที่เธอเคยใส่ใจกลายเป็นเย็นชาละเลย
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนกับความเฉยเมย
เมื่อเธอไม่คุ้นเคยเราเลยต้องเลิกรา
ถ้าใจเธอรักเขา เราก็ควรจะเลิกกัน
ใช่หรือเปล่า ใช่ไหมที่ฉันทำ
แล้วใยเธอต้องถาม เมื่อเกิดความไม่ไว้ใจ
ในที่สุด ตั้งแต่วันเขาพบเธอ
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนอีกต่อไป
เมื่อเธอไม่ใส่ใจแล้วใยจะรักกัน
ฉันไม่อาจรับ ไม่อาจทนอีกสักวัน
อย่าฝืนทนรักกันให้ฉันต้องเจ็บช้ำใจ
26 มกราคม 2548 10:27 น.
รัตนินยา
รู้อยู่แล้วว่าไม่รักกัน
รู้อยู่แล้วว่าไม่สนใจ
รู้อยู่แล้วว่าเธอรักใคร
รู้อยู่แก่ใจ...ดีแล้ว
รู้อยู่แล้วว่าไม่เหมือนเดิม
รู้อยู่แล้วว่าไม่เหมือนเก่า
รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่เรา
รู้อยู่แก่ใจ...ดีแล้ว
รู้อย่างนี้จะไปให้นาน
รู้อย่างนี้จะไปให้ไกล
รู้อย่างนี้ว่าเธอไม่มีหัวใจ
รู้อยู่แก่ใจ...ดีแล้ว
รู้อย่างนี้จะไม่รักเธอ
รู้อย่างนี้จะไม่สนใจ
รู้อย่างนี้จะไม่รักใคร
รู้แต่อย่างไร...ก็รักเธอ
ฉันรู้อยู่อย่างเดียวคือรักเธอ
หน้าส่วนตัว
2890
