7 มิถุนายน 2549 19:10 น.
รัตนินยา
ใช้ชีวิต อย่างไม่ตั้งใจ
จนมาได้พบเธอในวันนี้
ทุกอย่างที่ดูว่าไร้ค่า
กลับมีความหมายขึ้นมาทันที
...เพราะมีเธอคนนี้ มาทำให้เปลี่ยนไป...
ช่วงชีวิตหนึ่งที่มีของฉัน
ใครสักคนได้เข้ามาผูกพันชิดใกล้
ทำให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ทั้งที่ผ่านมามากมาย
...ไม่เคยเข้าใจความหมายเลยสักที...
22 เมษายน 2549 21:13 น.
รัตนินยา
คิดถึงเธอคนดี...สุดที่รัก
อยากจะพักหัวใจไว้ตรงนี้
อยากมองตาซึ้งซึ้งตรึงฤดี
ของเธอนี้ที่ฉันห่างมาแสนนาน
คิดถึงเธอคนดี...สุดที่รัก
อยากเอ่ยทักผ่านลมส่งถึงบ้าน
อยากจะไถ่ถามความทุกข์สุขสำราญ
อยู่ที่บ้านจะคิดถึงกันไหมเธอ
คิดถึงเธอคนดี...สุดที่รัก
ฉันต้องคอยหักห้ามใจไม่ให้เผลอ
ไปครุ่นคิดถึงแต่ใบหน้าเธอ
ด้วยพิษเพ้อความรักหนักอุรา
คิดถึงแฟน...แงๆ...คิดถึง
12 เมษายน 2549 14:39 น.
รัตนินยา
ไม่มีเหตุผล...ที่ฉันรักเธอ
ไม่มีเหตุผล...ที่เผลอใจให้
ไม่มีเหตุผล...ที่รักหมดใจ
ไม่มีเหตุผล...ใดใดก็ตาม
12 เมษายน 2549 14:29 น.
รัตนินยา
อยากจะรักคุณให้มากกว่านี้
หากใจฉันนั้นมีมากกว่าสี่ห้อง
จะมอบไว้ให้คุณได้ครอบครอง
กับใจทุกทุกห้องที่ฉันมี
6 เมษายน 2549 10:16 น.
รัตนินยา
อับจน...เงิน...แค่ไหนใจยังสู้
อับจน...เงิน...เพียงมีคู่อยู่ข้างข้าง
อับจน...เงิน...ยังไม่ไร้ในหนทาง
อับจน...เงิน...สู้เพื่อสร้างฐานะตน
อับจน...ใจ...อยู่อย่างไรไม่มีสุข
อับจน...ใจ...อยู่อย่างทุกข์ทุกแห่งหน
อับจน...ใจ...อยู่นานไปไร้อดทน
อับจน...ใจ...อยู่อย่างคนหมดหนทาง
อับจน...เงิน...ค่อยเก็บออมย่อมมีมาก
อับจน...เงิน...ไม่ได้ยากที่จะสู้
อับจน...ใจ...นี่สิหนักใจน่าดู
อับจน...ใจ...ยิ่งไร้คู่ทุกข์กมล
หน้าส่วนตัว
1730
