15 สิงหาคม 2547 21:46 น.
ริมธาร.
หาที่ตั้งของกำลังใจไม่เจอ
ขอร้องคุณได้ไหมเออ.. ขอได้ไหม
เป็นเข็มทิศให้หน่อยจะเป็นไรไป
จะได้มีแรง มีกำลัง ในการทำงาน
ชีวิต .. ดูเหมือนจะขาดรสชาด
หลายครั้งที่พลาด เกียรติยศอันหอมหวาน
บ่อยไปที่หลุดจากตำแหน่งที่ต้องการ
เพียงเพราะถูกบั่นทอนให้ร้าวรานไร้แรงใจ
โทรมา .. แมสเซสหา .. ติดต่อแค่วันละครั้ง
ให้ชีวิตฉันพอมีหวังบ้างได้ไหม
ไม่ได้อยากร่ำรวยมากกว่าใคร ใคร
ขอแค่อยู่ได้ในสังคม คน
เป็นที่ตั้งของแรงใจได้ไหมเออ..........
ชีวิตฉันจะได้ไม่เพ้อเจ้อ ไร้สาระไป วัน .. วัน
13 กุมภาพันธ์ 2547 00:59 น.
ริมธาร.
เวลา หมดไว สายใจเอ๋ย
ล่วงเลย มืดดับ ลับล่วงผ่าน
เช่นเดียว ดอกไม้ ได้เบ่งบาน
ถึงกาล ร่วงหล่น จากต้นใบ
ต้นรัก แรกปลูก ผูกผสาน
เจือจาน ยืดหยุ่น อุ่นไสว
สบตา วามวาว ดุจดาวไกล
เผยนัย รักยิ่ง อิงดวงมาลย์
หากโลก ล้นด้วย รวยความรัก
คงจัก สุขใส ไอหวามหวาน
สันติ ร่วมรอด ตลอดกาล
เปิดตำนาน รักเกิด เถิดมวลชน
9 เมษายน 2546 21:51 น.
ริมธาร.
คงเพราะเรา..เป็นคนไม่สำคัญ
คนของความผูกพัน ถึงไม่ถามหา
เราจะห่างหายไปหรือไม่มองมา
เขาก็ลืมว่า.. ตรงนี้ยังมีเรา
ในที่สุด เราก็ถูกลืมจริง ๆ
จะแกล้งหยิ่งต่อไป..ให้ใจเหงา
หรือ..จะโทรไปง้อเขาก่อนดีหนอเรา
ทำอย่างไรดี..เป็นคนช่างเหงาที่เขาลืม
6 เมษายน 2546 13:52 น.
ริมธาร.
เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะพรรณนาอย่างไร
แค่อยากให้รับรู้ไว้ .. ว่าคิดถึง
ยามใดว่าง.. ร้างไร้ ก็รำพึง
ทุกลมหายใจแบ่งให้คุณครึ่งหนึ่งเสมอมา
หายใจเข้าเป็นคิดว่า..ป่านนี้ทำอะไรอยู่
หายใจออก..ความคิดก็พร่างพรูอยากรู้ว่า
ห่างออกไป อีกครึ่งของแผ่นฟ้า
จะมีใครมองมาไหม..ยามใจลอย
วันนี้ที่นี่แดดจ้า..กว่าวันไหน
ระดับความร้อนในใจ..ยากจะถดถอย
แสงสะท้อนจากริมธาร..จ้าดั่งแสงเพชรพลอย
มองตาปรอย..ใจลอย ไปถึงคนไกลตา
วนมาที่เก่า..ไม่รู้กี่หนต่อกี่หน
เงาของความผูกพันหล่นตรงนั้น..ตรงนี้..ไม่ต้องหา
เดินไปก็เจอ..ทุกอย่างที่คุ้นตา
คนดี...เมื่อไหร่จะมา..รู้มั้ยว่า..มีคนรอ
3 เมษายน 2546 02:32 น.
ริมธาร.
วันนี้.. มีความรู้สึกที่ดีมากมายให้คุณ
เก็บไว้บ้างหรือเปล่า.. คนของความอบอุ่นแสนหวาน
เผื่อวันข้างหน้า..เรื่องราวระหว่างเราร้าวราน
จะได้มีวันวานไว้คิดถึง..ยามที่เราไม่มีใคร
ไม่รู้จะเรียกได้ไหมว่าความรัก
รู้แต่ว่า..สิ่งที่ประจักษ์..นั้นหวามไหว
ไม่อยากจากคุณ..ไกลออกไป
และไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ ๆ คุณ..คนดี
คืนวัน..ผันผ่านไปตามเข็มนาฬิกา
แม้ว่าอยากจะหยุดไว้..แต่เวลาก็วิ่งหนี
จะจากกันวันไหน..ก็ต้องจากไปอยู่ดี
ขอกล่าวคำว่า ลาก่อน วันนี้เลยก็แล้วกัน
ที่นี่..คงไม่ใช่ที่ของเรา
เป็นเพียงเงา..ของเรื่องราวในฝัน
วันหนึ่งข้างหน้า..ถ้าคุณยังจดจำเรื่องราวที่ผูกพัน
จะย้อนมาให้รับขวัญ.....ในวันที่คุณไม่มีใคร
หน้าส่วนตัว
1400
