19 ตุลาคม 2545 08:55 น.
รุ้งสวรรค์
รู้ไหม...
เมื่อใดที่ใจเหงา
อยากให้เธอรู้ว่าเรายังเป็นเพื่อนกัน.....
รักเอ๋ย มันทรมานเพียงนี้..
เธอที่แสนดีอยู่แสนไกล...
ฉันคิดถึงเธอจนปวดใจ...
เธอจะเป็นอย่างไรในตอนนี้
ห่วงเธอได้ยินไหม...
เธอที่แสนไกล..
ห่วงว่าใครจะทำร้ายเธอ
ให้เธอรู้ยังมีฉัน..
ให้รู้ว่ายังรักกัน
ให้รู้ความผูกพันธ์...
ให้รู้ว่ายังมั่นคง...
ปล.....แม้จะอยู่แสนไกลแต่ตราบที่ฟ้ายังคงกว้างระยะทางก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเรา
17 ตุลาคม 2545 13:12 น.
รุ้งสวรรค์
จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากเราจะอยู่ใกล้กันได้
จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากจะย่นระยะความห่างไกล
จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากโลกนี้ไม่มีช่องว่างของกาลเวลา
คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
จริงอยู่ถึงแม้ฉันจะอยู่ไกลเธอ
แต่เธอรู้ไหม..เราห่างแค่กายเท่านั้น
เธอรู้ไหม..หัวใจฉันไปอยู่บ้างเธอแล้วละ
แต่..เธอคงจะไม่รู้หรอก..
เพราะอะไรนะหรือ...
เพราะฉันแอบหัวใจของฉันไว้ไง
ก่อนที่ฉันจะได้พบเธอ
รู้ไหมฉันได้เจออะไรบ้าง
ฉันต้องเดินอยู่บนทางที่อ้างว้าง
บนหนทางที่ไร้แม้แสงดาว
แต่ว่าวันนี้มีเธออยู่..
ทำให้ฉันได้รับรู้ว่าโลกนี้..
โลกที่เป็นสีชมพู...
มันมีความหมายเพียงไร...
ต่อไปนี้ฉันคงไม่ต้องเดิน
อยู่บนทางที่เสมือนไร้ผู้คน
จริงอยู่มันอาจจะเหงาบ้างเป็นบางครั้ง
แต่ฉันจะไม่..โดดเดี่ยวเพียงลำพัง
ปล....สักวันฉันจะมีความสุข..ฉันรับรู้ได้
16 ตุลาคม 2545 12:23 น.
รุ้งสวรรค์
เธอบอกหลังฝนจากม่านตา
เธอได้รับรู้ว่ายังมี รุ้งสวรรค์
ที่คอยอยู่กับเธอทุกทุกวัน
คอยเป็นกำลังใจให้แก่กัน
ฉันบอกหลังจากต่อไปนี้
ฉันคนดีจะอยู่ร่วมเดินในทางฝัน
ขอเพียงเธอไม่ละทิ้งกันและกัน
หลังตะวันตกแล้วพบกันที่ปลายฟ้า...
คืนนี้อาจมีดาวไม่มาก
เหมือนที่ใจอยากสรรค์สร้างเลยไฉน..
จริงอยู่เราอยู่ห่างแสนไกล
มีเพียงความในใจที่ส่งถึงกัน...
คืนนี้ฉันจะคิดถึงเธอ
แต่คงไม่พร่ำเพ้อละเมอหา
แต่อยากให้รับรู้จากนี้ทุกเวลา
ฉันจะจินตนา..การถึงหน้าเธอ
ในคืนที่ดาวเต็มฟ้า...
ให้เธอรับรู้ว่า ...
ฉัน..คิดถึงเธอ
ปล...สักวันเราจะได้พบกัน
13 ตุลาคม 2545 15:23 น.
รุ้งสวรรค์
ถึงฉันจะไม่มีปีกอย่างเจ้านกน้อย
และฉันไม่อาจจะบินไปไหนไหนได้
แต่ฉันก็รู้ดีว่า...ฉันมีปีกแห่งความฝัน
ถึงฝันของฉันของฉันจะไม่ยิ่งใหญ่
และฝันของฉันอาจจะไม่สูงค่า
แต่เหมือนฉันได้รับปีแห่งฟ้า
คอยช่วยฉันให้โบยบินไปตามใจต้องการ
ฉันไม่อิจฉาเธอหรอกเจ้านกน้อย
ฉันอยากให้เจ้าบิน บิน ไปดังใจหวัง
ฉันเองก็จะบินบินไปด้วยพลัง
พร้อมกับคนรอบข้างที่รู้ใจ
ขอบคุณนกน้อยที่ เป็นพลังชีวิต
เป็นเหมือนแบบวิจิตร์ที่สดใส
เป็นเหมือนพลังจากฟ้าที่กว้างไกล
เป็นแม่พิมพ์ชีวิตให้ฉัน
ต่อไปฉันจะ มีอิสระ
ต่อไปฉันจะมีเสรีภาพ
ต่อไปฉันจะได้ทำตามใจปราถนา
ปล..ฉันจะเป็นดั่งที่ใจต้องการ
13 ตุลาคม 2545 15:16 น.
รุ้งสวรรค์
จริงอยู่ฉันอาจไม่ได้อยู่ใกล้เธอ
จริงอยู่เธออาจไม่ได้อยู่ใกล้ฉัน
จริงอยู่ที่สองเรามีระยะทางมาขวางกั้น
แต่..ขอเพียงเรามีฝันที่ตรงกันก็เพียงเธอ
เธอฝันว่าเธออยากเป็นนักเขียน
ฉันฝันว่าฉันอยากเป็นคนคอยอ่าน
อ่านอยู่ตรงนี้ตราบนานเท่านาน
อ่านจนกว่าเธอจะหยุดเขียนลง
ฉันอาจจะเขียนกลอนได้ไม่ดีนัก
แต่เพราะมีใจรักก็คงจะพอไหว
และยิ่งฉันได้รับกำลังใจ
จากเธอไง ฉันถึงได้ รู้จักกับ บทกวี
สิ่งที่ฉันรักนั้นคืออิสระ
ไม่ยึดติดในถ้อยคำภาษา
ฉันอยากเขียน ฉันอยากเล่า
ฉันก็จะเขียนฉันก็จะเล่า
หลังเพียงเพื่อให้เธอมาอ่านแล้วเข้าใจ
ปล...สักวันฉันจะเก่งขึ้นเองละน่า
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
หน้าส่วนตัว
712
