23 มิถุนายน 2546 13:20 น.
รุ้งสวรรค์
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
แล้วแต่ว่าจะเลือกมันเดินไปทางไหน
ชีวิตนี้ไม่มีใครลิขิตได้
ถ้าหากฉันจะได้พบกับเธอ
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
ฉันจะทำให้มันสดใส
ไม่ได้ปล่อยชีวิตให้ดำเนินไป
ในทางที่ผิดและหลงทาง
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
มีบ้างที่อ้างว้างและเปลี่ยวเหงา
มีบ้างที่มีเพียงสองเรา
แต่ชีวิตฉันก็เป็นของฉัน
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
มิได้ว่าจะทำตามใจฉัน
แต่จะใช้ชีวิตในแต่ละวัน
ให้มีประโยชน์อย่างใจต้องการ
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
ฉันจะไม่เปลี่ยนมันเพื่อตามเธอ
เพราะชีวิตมีค่าเสมอ
จะดำเนินชีวิตตามสไตล์
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
อาจมีบ้างที่ไม่เหมือนคนอื่น
และอาจถูกหัวเราะยิ้มรื่น
แต่ชีวิตฉันฉันเลือกทำเอง
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
จะไม่ดำเนินตามคนอื่น
ถึงแม้เขาประสบความสำเร็จ
แต่ฉันจะเลือกเดินตามใจต้องการ
ชีวิตนี้เป็นของฉัน
ฉันเลือกแล้วทางชีวิต
ฉันเลือกเดินในทางที่ไม่ผิด
เพราะฟ้าลิขิตให้ฉันเป็นฉันเอง
20 มิถุนายน 2546 21:40 น.
รุ้งสวรรค์
บทกวีคือจุดแรกของสิ่งมีค่า
ได้นำพาให้สองเรามาพบกัน
ทำให้เธอได้มาพบกับฉัน
ทำให้เราก่อสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่
ความรักทำให้ฉันได้รับรู้
ว่าอย่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้หัวใจ
ว่าอย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไป
แต่ให้เก็บสิ่งต่างไว้ในความทรงจำ
กาลเวลาทำให้ฉันได้รู้ซึ้ง
ว่าความคิดถึงมีมากมายในสายฝนพรำ
ไม่เว้นแม้เวลาที่เย็นย่ำ
และในค่ำคืนเดียวดายที่ไร้จันทร์
บทกวี..ความรัก..กาลเวลา
คือสิ่งมีค่าที่ฉันจะเก็บไว้ในฝัน
แม้ว่าความจริงสองเราอยู่ห่างไกลกัน
แต่ขอย้ำว่าความสัมพันธ์จะคงอยู่ตลอดกาล
15 มิถุนายน 2546 12:08 น.
รุ้งสวรรค์
วันที่ฉันมีเธอยืนเคียงข้างกัน
ในวันที่ฉันมีเธอผูกพันธ์..ตรงนี้
ไม่เคยจะคิดดูแลใจเธอ
กลับทำเหมือนไม่เคยใยดี..ต่อกัน
เหตุการณ์วันนั้นคงทำให้เธอปวดร้าว
ต้นเหตุคือฉันที่ทำให้เธอจากไป
ไม่กล้าจะคิดให้เธอคืนมา
ไม่กล้าจะหวังให้เธอมีใจอย่างเดิม
เรื่องราวทุกอย่างฉันนั้นทำผิดเอง
แต่อยากให้เธอรู้..ให้เธอรู้ว่าฉันปวดใจ
เมื่อครั้งที่เธอร้องให้..รู้ไหมว่าฉันเจ็บช้ำ
เมื่อเธอต้องปวดร้าว..และตัวฉันคือคนที่ทำ
อยากขอให้ฟังสักคำ
ว่าฉันก็เสียใจ..
ถึงมันจะสายเกินไป...
อยากบอกว่ารักเธอ..
และในวันนี้ถึงแม้ว่าเธออยู่ไกล
ก็อยากให้รู้ความจริงข้างใน..ใจฉัน
ที่ผ่านมานั้นก็ยังยินดี..
ที่เธอและฉันเราเคยมีกันและกัน
......เนิ่นนานเท่าไร.....
........ฉันจะจำ..ไม่ลืม.......
...............................................................
14 มิถุนายน 2546 13:32 น.
รุ้งสวรรค์
ได้ข่าวว่าเธอไม่สบาย
แค่นี้ก็ใจหายเป็นกังวล
ทำให้ใจสับสน
เป็นห่วงเธอคนดี
รีบหายป่วยไว..ไวนะ
แล้วส่งข่าวมาให้ได้รู้
ฉันคนนี้ยังรออยู่
อธิษฐานให้เธอหายป่วย
ดูแลตัวเองให้ดีสิ
ไม่มีฉันอยู่ใกล้คอยห่มผ้า
อย่าปล่อยให้ไม่สบายนาน
กินยาแล้วรีบนอนไวไว
ยังไงก็ยังคิดถึง
จึงได้ส่งข่าวมาให้ได้รับรู้
รีบหายป่วย...
จะได้มาร่วมสร้างสรรค์สิ่งดี-ดี
5 มิถุนายน 2546 13:33 น.
รุ้งสวรรค์
บทกวี..ความรัก..ครั้งใหม่
หัวใจ..สดใจ..กว่าเดิม
มีความฝัน..ความรัก..ที่เพิ่มเติม
ก่อตัวเริ่ม..ก่อสัมพันธ์..ฉันและเธอ
ความรัก..ครั้งใหม่..ครั้งนี้
เป็นครั้งที่..เท่าไร..ไม่เคยสน
ขอเพียง..รักแล้ว...ไม่หมองหม่น
ไม่ยึดติด..ตัวตน...ของกันและกัน
ผิดหวัง..กับรัก..ในหลายครา
เคยมี..ที่เสียน้ำตา...กับความฝัน
ถึงแม้..ครั้งนี้..ยังเป็นรักที่หลอกกัน
ขอเพียง...ได้มีวัน..ที่แสนดีก็เพียงพอ
หน้าส่วนตัว
3387
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟรุ้งสวรรค์
