บทกวีคือจุดแรกของสิ่งมีค่า
ได้นำพาให้สองเรามาพบกัน
ทำให้เธอได้มาพบกับฉัน
ทำให้เราก่อสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่
ความรักทำให้ฉันได้รับรู้
ว่าอย่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้หัวใจ
ว่าอย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไป
แต่ให้เก็บสิ่งต่างไว้ในความทรงจำ
กาลเวลาทำให้ฉันได้รู้ซึ้ง
ว่าความคิดถึงมีมากมายในสายฝนพรำ
ไม่เว้นแม้เวลาที่เย็นย่ำ
และในค่ำคืนเดียวดายที่ไร้จันทร์
บทกวี..ความรัก..กาลเวลา
คือสิ่งมีค่าที่ฉันจะเก็บไว้ในฝัน
แม้ว่าความจริงสองเราอยู่ห่างไกลกัน
แต่ขอย้ำว่าความสัมพันธ์จะคงอยู่ตลอดกาล
25 มิถุนายน 2546 18:41 น. - comment id 149584
ก็อยากให้รู้ว่านับตั้งแต่วันนั้น ทุกวินาทีของฉันบอกกับฉันว่าโลกนี้มีเธออยู่ และฉันไม่เคยสัมผัสอะไรมากมายเท่านี้ ก็อยากให้รู้...แม้จะอยู่ห่างไกล ถึงแม้จะอยู่ตรงไหน ถ้าโลกนี้นั้นมีแค่ใครสักคนหนึ่ง ให้คิดถึงกันทุกวัน...จะทำให้หมดคำถามตลอดไป

13 สิงหาคม 2546 08:34 น. - comment id 159728
ก็มีฉันไงที่ให้เธอคิดถึงตลอดวัน หรือไม่จริง
