22 มีนาคม 2546 10:25 น.
				
												
				
								รุ้งสวรรค์
		
					
				
     ถึงวันเสาร์ทีไร..
หัวใจก็เริ่มโดดเดี่ยว
ใครใครต่างก็ไปเที่ยว
ปล่อยให้ฉันนอนปล่าวเปลี่ยว..อยู่คนเดียว
       อยู่ห้องคนเดียวอีกแล้ว
คงไม่แคล้ว..ความเหงามาหา
มันเป็นอย่างนี้ทุกเวลา
เมื่อวันเสาร์มาถึงทุกที
       ได้ยินไหมสักคน
ว่าตอนนี้กำลังสับสนต้องการเพื่อน
คนที่คอยอยู่ย้ำเตือน..
ีไม่อยากเป็นคนเหงาใจอีกต่อไป...				
			 
			
				13 มีนาคม 2546 18:18 น.
				
												
				
								รุ้งสวรรค์
		
					
				
......หากเธอเดินเดียวดายไม่มีใครคอยรับฟัง
หากเธอเดินลำพังอยู่บนหนทางไม่เห็นใคร...
หลับตาไว้..เห็นไหมฉันแอบบมอง...อยู่ในใจ..
........หากภาพเขียนของเธอยังขาดสีสันที่สวยงาม
หากเธอมองฟ้าครามแล้วไม่ได้ยินนกร้องเพลง
หลับตาไว้..ได้ยินไหมเสียงนกร้อง...อยู่ในใจ..
........มองดูดวงดาวช่างสวยงาม
ส่องแสงประกายเต็มฟ้าเวลาค่ำคืน
อยากให้ดวงดาวทั้งหมดฟ้า
มาส่องแสงกับฉันผู้เดียว..
อยากให้เธอมองมาที่ฉันผู้เดียว
.......มองไปเพลินเริ่มง่วงนอน
ดาวก็ยังอยู่เต็มฟ้าเวลาหมุนไป..
ก็แค่เพียงดวงดาวก็เท่านั้น..
ก็มันเป็นเพียงแต่แสงดาว
ต่อให้ดวงดาวทั้งหมดฟ้ามาส่องแสงที่ฉันผู้เดียว
...แต่ว่าฉันก็เหงา..ก็เท่านั้นเอง				
			 
			
				5 มีนาคม 2546 18:18 น.
				
												
				
								รุ้งสวรรค์
		
					
				
ฝากความรัก
ประทับความทรงจำ
ไม่ต้องเอ่ยคำ..แต่ย้ำความจริงใจ
ไม่มีอะไรจะให้..มีแต่ความจริงใจให้เพื่อนคนดี
          อยากสอบตกซ้ำชั้น
          ถ้ารู้ว่าจากกันเศร้าแบบนี้
          เคยบ่นว่าเมื่อไรจะเรียนจบ..เสียที
          พอถึงวันนี้จริง ๆ กับเสียใจ
เคยเร่งวันเวลาให้เร็วกว่าวันก่อน
แต่วันนี้อยากย้อน..วันเวลากลับมาได้
ถอนไถ่คืนและวันที่ผ่านไป
ซึมซับคำว่า เพื่อน ไว้นานเท่านาน
         คิดถึงสมุดการบ้าน
         คิดถึงรายงานที่เคยลอก
         คิดถึงคำที่ครูเคยบอก
         คิดถึงนอกหน้าต่างเคยเหม่อมอง
คิดถึงสนามหญ้าหน้าเสาธง
พรุ่งนี้คงไม่มีเราทั้งผอง
ไม่มีเพื่อนอยู่ให้นั่งมอง..
ไม่มีเพลงที่เพื่อนเคยร้องร่วมกัน
          เพื่อน..คือขบวนรถไฟ
         ซึ่งบรรทุกความรัก..ความฝัน
         ผ่านทุ่งหญ้าดอกไม้..ชมพูหวาน
         ข้ามทุ่งหญ้าเขียวขจี...
จาก..ขอบฟ้าหนึ่ง
สู่...อีกขอบฟ้าหนึ่ง
เพื่อ..เรียนรู้ไปด้วยกัน
          มือจับมือ...ตาสบตา..
          ถึงเวลาเพื่อนจะจากไป
          เก็บสิ่งดี ๆ วันนี้เอาไว้
          เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง
แมงปอกางปีกบาง
เจ้ากางปีกสวย
ช่วยบอกเพื่อนด้วย
ฉันคิดถึงจัง
  
          ฉันลืมเธอไม่ลง
          และคงลืมเธอไม่ได้
          แม้จากกันนานแค่ไหน
          เพื่อนยังอยู่ในใจ..ตลอดไป
จำใจต้องโบกมือลา
ตามองฟ้าไม่ให้น้ำตาไหล
สองมือเกี่ยวก้อยกันไป
เดินก้าวสู่วันใหม่ที่แสนงดงาม
          หนทางยังอีกไกลนัก
          กว่าจะถึงซึ่งใจหวัง
          วันนี้ยังมีแรงพลัง
          ต่อสู้ไป...ด้วยใจที่ชื่นบาน