8 มีนาคม 2549 15:05 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ปรารถนารู้จักทักทายถาม
เฝ้าติดตามงานเขียนเวียนชิดใกล้
เผื่อโชคช่วยด้วยเธออาจเห็นใจ
ทำฉันใดดีหนอรอเมตตา
ยังทุกวันนั้นต้องแอบมองอยู่
อยากให้รู้หัวใจแต่ไม่กล้า
ในดวงจิตคิดแต่ภาวนา
เทพยดาอำนวยช่วยเปิดทาง
อาจเป็นบุญวาสนาถ้าเธอทัก
เพราะแอบรักปักจิตคิดเคียงข้าง
โปรดเห็นใจพี่เถิดนะนวลปราง
หากใจกว้างขานตอบจะขอบคุณ
อรุณรุ่งอุทัยอยากใกล้ชิด
ขอเป็นมิตรหวานใจให้อบอุ่น
มีเมตตาสักนิดคิดการุณย์
อย่าเคืองขุ่นด้วยพี่นี้"รักจันทร์"
2 มีนาคม 2549 08:02 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
มองฟ้าไม่เห็นเป็นสีฟ้า
เทวดาหลบหายในเวหน
"ภาษี" ของข้าฯแต่ละคน
มองประชาชนเป็นเบี้ยบนกระดาน
มองฟ้าที่เห็นเป็นแค่ฟ้า
เทวดาหนีหน้ามิกล้าหาญ
ตูดร้อนซ่อนตนบนวิมาน
มองเกมล้มกระดานไปวันวัน
ทั้งฟ้าข้าฯเห็นแต่" พ่อ-ค้า "
ต่างว่าไม่รู้จักนรก-สวรรค์
มูมมาม อิ่มหมีพีมัน
ฟาดฟันเรื่องกำไร-ใช่ขาดทุน
พลเมืองพัฒนาของข้าฯเอ๋ย
สังเวยด้วยน้ำใจใส่กระสุน
สงบเสงี่ยม รักสงบ ทุกคุณคุณ
เคยคุ้น" ลืมง่าย" แบบไทยไทย
28 กุมภาพันธ์ 2549 08:05 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
แม้นเห็นยากก็ใช่จะไม่เห็น
อาจซ่อนเร้นความนัยให้ค้นหา
ดอกสวยสดบานสะพรั่งช่างงามตา
ดุจจะท้ารอบด้านการเปลี่ยนแปลง
เหมือนรักแท้ก็ใช่จะไม่พบ
ราวหลืบหลบกลบหายด้วยกายแกร่ง
หนามแหลมคมรอบกายมิวายระแวง
ดอกแสดงเหมือนเฉลยเปิดเผยใจ
เพียงหลอนหลอกยอกย้อนหรือซอนซุก
สุขหรือทุกข์ร้าวหมองจนร้องไห้
ชื่นลมโชยรวยระรินกลิ่นดอกไม้
แสนอดทนอุ่นใจจึงไม่คว้าง
ชีวิตมีความหมายที่ใช้ชีวิต
พลังคิดมีความหมายเมื่อได้สร้าง
ความเข้มแข็งคลุมครอบใจบอบบาง
ทุกทุกอย่างคงความหมายในหมายความ
20 กุมภาพันธ์ 2549 07:27 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
อุดมการณ์มิเลิศหรูครูบ้านป่า
ใช้ศรัทธาค่ายิ่งเป็นสิ่งหนุน
ปูรากฐานศิษย์เราแค่เอาบุญ
เปี่ยมการุณย์เมตตาเอื้ออารี
กลัวทำไมความยากลำบากแสน
อยากทดแทนวิญญาณครูรู้หน้าที่
เห็นแววตาใสซื่อคือชีวี
เราจะชี้เราจะสร้างทางสังคม
โลกยุคใหม่แปลกแยกจนแตกต่าง
ต้องใช้ธรรมนำทางอย่างเหมาะสม
หลงมัวเมาสักแต่ว่าค่านิยม
ล้างทุกปมแม้อุทิศชีวิตตน
หวังเพื่อนครูช่วยเหลือทำเพื่อศิษย์
ผลผลิตศึกษาไทยไม่ขัดสน
จรรยาบรรณงามงดต้องอดทน
ก่อเกิดผลพัฒนาคนป่าไพร
เคยซึมเศร้าเหงาจิตจนคิดจาก
น้ำตาพรากจากศิษย์เลยคิดได้
จะอบรมบ่มความรู้สู้ต่อไป
เพราะซึ้งในคุณค่าคำว่า"ครู"
17 กุมภาพันธ์ 2549 15:49 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ว่ายเวียนเปลี่ยนผันผ่านวันเก่า
ทุกข์เศร้าเหงาหมองอาจร้องไห้
ว้าวุ่นเวิ้งว้างร้างเงาใคร
ลืมใจหล่นหายตามรายทาง
ทอดเท้าท่องพาทำหน้าที่
ก่อชีวีตำนานเพื่อสานสร้าง
ฤดูกาลคลี่เคลื่อนมิเลือนลาง
เสกสรรค์เส้นทางที่ร้างลา
ฤดูใดซอกซอนกร่อนชีวิต
เยี่ยมเยือนเหมือนมิตรผู้แปลกหน้า
ปรวนแปรอารมณ์ข่มน้ำตา
เปลี่ยนแปลงชีวาทุกนาที
ฤดูใจขับเคลื่อนหนอเพื่อนมนุษย์
รุนแรงเร่งรุดฉุดวิถี
ค้นหาความหมายอันใดมี
ดั้นด้นเท่านี้หรือปิยมิตร
บางใจมืดดับด้วยสับสน
บางคนย่อยยับเพราะอับจิต
บางใครใบ้บอดกอดความคิด
บางชีวิตโดดเดี่ยวและเดียวดาย
ฤดูกาลเคลื่อนไปเหนือใจฝัน
วันวารวานวันผ่านฝันสลาย
วันวันพบโศกเหมือนโชคร้าย
คุณค่าความหมายแค่..ใจคะนึง
หน้าส่วนตัว
1010
