7 มีนาคม 2547 21:24 น.
ลมหนาวที่พัดผ่าน
อาทิตย์ลับขอบฟ้า และจันทรา จะฉายแสง
ลำห้วย ไม่เปลี่ยนแปลง และยังคง ไหลต่อไป
เหมือนดั่ง ที่ตัวฉัน รักเธอมั่นไม่เปลี่ยนใจ
แม้จะเป็นเช่นไร ฉันก็ยังรักดังเดิม
นิทราจะลาลับ ตะวันหลับก็คล้อยไป
ไม่เหมือนดังดวงใจ ที่อย่างไรไม่เปลี่ยนแปร
ไม้พรรณมีเหี่ยวเฉา แต่รักเรามิเปลี่ยนไป
รักเธอสุดดวงใจ ดังมาลัยคู่ภุมรินทร์
พฤกษานานาชาติ เปรียบดังปราชย์แห่งความหลัง
กลิ่นหอมที่โรยรัน เปรียบดังอันความทรงจำ
กาลนั้นย่อมผันเปลื่ยน และหมุนเวียนตามหน้าที่
แต่รักที่ฉันมี ก็ไม่เคยเปลี่ยนให้ใคร
หน้าส่วนตัว
891
