16 พฤศจิกายน 2551 09:56 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
เพียงได้พบสบตา......คราหนึ่ง
จิตตรึง......หลงลุ่ม.....สุมแน่น
เข้าเกทับสลับร่างกลางแกน
เขตแดนฤากั้นสะบั้นใจ
แม้ช่วงเวลาที่น้อยนิด
สะกิดให้นึกและฝันใฝ่
ถวิลหาทุกเมื่อเชื่อไป
หยุดใจในกาลที่ผ่านเลย
เสียงอ้อน......คำหวานคำค้อน
ละอ่อนละมุลสุดที่เฉลย
รุมเร้าเรือนกายหมายเชย
ได้รัก.....ได้เผย.....ได้ฟัง
คิดถึงใบหน้าที่ชวนฝัน
พลันหัวใจมีความหวัง
ก่อนสนิทชิดเชื้อเหมือนดัง
ภวังค์.....จะอยู่ไม่ไกล
16 พฤศจิกายน 2551 09:21 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
น้ำเย็นกระเซ็นซ่า
น้ำตากระเซ็นซ่าน
น้ำโหกระเพื่อมพลัน
ดับได้ทันด้วยน้ำเมา.........เอิ้กๆๆ
15 พฤศจิกายน 2551 23:30 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
ที่ซึ่งคงอยู่ฤาอดีต
รอยจารีตฤาขวางกั้น
หนาวดาวเดือนฤาพระจันทร์
เหมันต์ฤาวสันตฤดู
ร่ำสุราจนหย่อนคล้าย
ปล่อยใจที่ไร้คู่
ห่มเหงาในฤดู
ฤาจะอยู่ในอารมณ์
เวียนว่ายให้สับสน
จำทนความขื่นขม
สุดเหงาแลศร้าตรม
ระทมสุดจำนรร
เพียงชั่ววันที่พลันพราก
สุดจะอยากคิดฝัน
ถวิลหาทุกเหมันต์
ตราบวันยังหายใจ
15 พฤศจิกายน 2551 20:00 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
จากวันที่ได้พบ
เริ่มคบแบบผิวเผิน
เหตุจากความบังเอิญ
ก็เมินจนลืมลาง
จนถึงวันซึ่งได้
แถลงไขในทุกอย่าง
ถึงรู้ว่าใจบาง ๆ
.....ตกอยู่ในภวังค์
15 พฤศจิกายน 2551 19:02 น.
ลมแปรแขมร์เลอ
แม้นพฤกษาต้องลมโหมกระหน่ำ
ทุกเย็นย่ำก้าวผ่านกาลสมัย
แต่รากแก้วยังยึดแน่นตรึกแกนใน
แล้วรากใจใฉนจึงซัดพัดตามลม ( ปาก )
หน้าส่วนตัว
780
