15 มิถุนายน 2545 17:53 น.
ละอองน้ำ
กับความหมางเมินเหินห่าง
และความรู้สึกจืดจางที่เธอรู้สึกได้
ฉันว่า...เธอเองคงตอบได้ดีกว่าและง่ายดาย
เพราะสิ่งที่ฉันเป็นทั้งหลาย..มีเหตุผลง่ายง่าย คือ..เธอ
15 มิถุนายน 2545 17:37 น.
ละอองน้ำ
ไม่อยากรักเธอเพราะแค่ไม่มีใคร
ไม่อยากหลอกว่าเป็นคนของใจเพราะกลัวเธอห่าง
ไม่อยากหวง...แล้วเอ่ยคำลวงลวงเพราะกลัวจนหนทาง
มันเลยกลายเป็นที่ว่าง...ระหว่างทาง..ระหว่างเรา
ก็แค่...ไม่อยากดูถูกน้ำใจ
ไม่อยากให้เธอเป็นแค่ตัวอะไร...ที่ใช้บำบัดความเหงา
ฉันอาจดูหวั่นไหวกับการถูกสะกิดใจแค่เพียงเบาๆ
แต่เหตุผลมากมายก็ช่วยบัดเป่า...ช่วยบรรเทา...ให้เข้าใจ
ฉันไม่อยากเจ็บ...เธอก็คงไม่อยาก
แม้รู้ว่ามันยาก...ที่ต้องบอกตัวเองให้เข้มแข็งมากกับความอ่อนไหว
แต่ฉันรู้...เมื่อกำลังใจสุดท้ายไม่หมดลง...และเธอยังคงไม่หมดใจ
ฉันรู้ว่าฉันจะได้รับอะไร...กับสิ่งที่ฉันได้ลงใจไว้...กับกาลเวลา
7 มิถุนายน 2545 20:37 น.
ละอองน้ำ
ช่วยบอกฉันก่อนได้ไหม
หากเธอกำลังจะเปลี่ยนใจไปจากฉัน
เมื่อใครสักคน....ที่ห่วงกังวลเธอมากกว่ากัน
ค่อยค่อยแทรกซึมผ่านใจเธอนั้นลึกลง...เรื่อยไป
ฉันรู้ว่าเธออ่อนไหวอยู่ไม่น้อย
แค่อยากให้เตือนเตือนกันหน่อยหากต้านทานไม่ไหว
อาจเหมือนเห็นแก่ตัว แต่ฉันเองหวาดกลัวว่าจะไม่พร้อมทำใจ
ตอนนี้เขาเองก็อยู่ใกล้ใกล้ บอกฉันด้วยตัวเองได้ไหม หากเธอจะให้..เขาสำคัญ
ความลับใดใด...ไม่เคยมีในโลก
อย่าหยิบยื่นความเศร้าโศก โดยการโกหกเพื่อปิดบังฉัน
ความเหินห่างมันรู้สึกได้ และมันค่อยค่อยทำลายความสัมพันธ์
เดินมาบอกตรงตรงกับฉัน ให้สัมผัสสุดท้ายระหว่างเรานั้น ยังคงจริงใจ..
5 มิถุนายน 2545 21:09 น.
ละอองน้ำ
ในวันที่ไม่มีฉันอยู่
ฝากเธอช่วยดู ตัวเองแทนฉันสักสองสามวันได้ไหม
อย่าลืมรักษาสุขภาพให้ฟิต สนรายละเอียดสักนิดกับสุขภาพใจ
ใครทำให้ระคายเรื่องไหน หัวเราะเข้าไว้วันละสามเวลา
อาจจะไม่อยู่เกินสองสามวัน
อนุโลมให้ใครสักคนแทนที่ฉันช่วยเธอห่มผ้า
รู้ว่าหมอนข้างมันไม่นิ่ม....ไม่ต้องมายิ้ม....ฉันเพิ่งซื้อใบใหม่มา
อย่าดูบอลจนนอนดึกนักน๊ะ เดี๋ยวตื่นขึ้นมาแล้วตาจะบวม
ใครมีเรื่องมีราวอะไร
ก็ยืนเชียร์อยู่ห่างห่างเข้าไว้อย่าไปเข้าร่วม
ไม่มีฉันคอยรับมือ ใครแซวก็อย่าไปถือ ให้ใช้ไม้นวม
แล้วจำหน้ามันไว้ กลับมาฉันจะเล่นมันให้อ่วมที่กล้าแกล้งเธอ
แล้วฉันจะหมั่นคิดถึงเธอทุกๆคืน
แอบส่งกระแสจิตมาเพิ่มความสดชื่นให้เธอเสมอ
ทนเหงาเอาหน่อย ฉันเองก็คอยวันที่จะได้พบเจอ
วันที่กลับมาอยู่เคียงข้างกับเธอ..คนที่รู้อยู่เสมอ..ว่าเป็นคนของใจ
4 มิถุนายน 2545 19:04 น.
ละอองน้ำ
ร้องไห้ออกมาเถิดวันนี้
ความอัดอั้นที่เธอมี ที่เธอไม่เคยจะเผย
เพราะไม่คิดว่าใครสักคน จะเข้าใจเธอแม้สักหนได้เลย
วันนี้ฉันจึงไม่อาจเฉย และขอเป็นคนได้เอื้อเอ่ยมันออกมา
เหนื่อยบ้างไหมที่ต้องเป็นใครสักคน
อดทน...ทำเป็นกล้าแกร่งและเก่งกล้า
เหนื่อยบ้างไหม...ที่ต้องทำเป็นใจแข็งตลอดมา...
ทั้งๆที่ทุกคืนนอนอ่อนล้า...มีแค่น้ำตา...รินไหลบ่าท่วมใจ
คนเรามีวันเหนื่อยมีวันท้อ
ฉันรู้...เธอไม่เคยคิดจะอ่อนข้อให้กับความแพ้พ่ายไหนไหน
แค่เธอเหนื่อยมามาก...และฉันก็อยากให้พัก ก่อนเดินต่อไป
หลับตรงนี้ก่อนดีไหม หากน้ำตาจะไหล ก็ปล่อยให้เปื้อนตักฉันไว้ก็แล้วกัน
หน้าส่วนตัว
608
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟละอองน้ำ
