9 กรกฎาคม 2551 15:26 น.
ลูกกลิ้ง
ดั่งชะตาฟ้าลิขิตคิดกลั่นแกล้ง
รักจึงแฝงแผลงฤทธิ์พิษขื่นขม
จากเคยพบสบพักตร์ทักภิรมย์
สุขชื่นชมผสานสมบ่มสองใจ
ร่วมกันก่อต่อรักหนักแอบอิง
เป็นทุกสิ่งซึ่งกันและกันไว้
แต่บัดนี้หนี้รักมักห่างไกล
ร้าวฤทัยใจหมองนองน้ำตา
ท่ามคืนเหงาเศร้าใจในรักนัก
สุดห้ามหักอาลัยให้ห่วงหา
แสนคิดถึงซึ่งเธอที่จากลา
โอ้กานดารู้ไหมใครเฝ้ารอ
วอนสายลมพรมพัดให้ไปบอก
คนช้ำชอกคนนี้มีคำขอ
ปราถนาพาฤทัยได้จดจ่อ
ยังเฝ้ารอต่อเธอแต่ผู้เดียว
5 กรกฎาคม 2551 16:46 น.
ลูกกลิ้ง
ท่ามคืนเหงาเฝ้าตรมขื่นขมจิต
สลัดคิดปลิดทิ้งสิ่งเจ็บฝัง
มิอาจหยุดหลุดพ้นจากภวังค์
เจ้าความหลังยังหลอกให้ชอกใจ
แสนมืดมนทนเศร้าที่เร้ารุม
ดั่งมรสุมรุมแกล้งแฝงหวั่นไหว
ทั้งปวดร้าวระทมตรมฤทัย
ครวญอาลัยในรักที่หักจาง
คืนหม่นหมองนองหน้าน้ำตาล้น
รักอับจนน้องเล่นให้เต้นผาง
เจ้ามีใครใกล้ชิดจิตอำพราง
ปล่อยให้พี่เว้งว้างว่างเดียวดาย
ดอกรักเร่เล่ห์หลอกให้ชอกช้ำ
แสนระกำทำเล่นเป็นหลากหลาย
เจ้าเปลี่ยนรักเปลี่ยนรสเสียมากมาย
ช่างใจร้ายชายนี้มีระทม
ดอกรักรู้เกินรับจะจับถูก
เคยหวังปลูกผูกเจ้าเข้าใจข่ม
แต่รักเร่เห่รักให้ชายชม
จึงหวานอมขมกลืนฝืนใจรอ
ดอกรักเร่หักเหเหว่ว้าจิต
คงหมดสิทธิ์คิดแย่งแข่งเข้าหอ
เจ้าซ่อนพิษปิดไว้ในซุ้มกอ
ฤทัยพี่ฝ่อต่อรักหักเหลี่ยมใจ
หน้าส่วนตัว
949
