12 ธันวาคม 2547 18:36 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
คบกันมานานมากจนล้นคุณค่า
ได้รู้ว่าเธอสำคัญแม้วันไหน
รักเธอนะ....ขอตอกย้ำคำรักไว้
รักเกินใครจะมาห้ามความรักเรา
อุปสรรคยิ่งมากยิ่งอยากรู้
เธอฉันสู้ด้วยกันไปไม่โศกเศร้า
จับมือแนบหัวใจให้นานเนาว์
เรื่องรักเก่ามองกี่ครั้งยังอิ่มใจ
9 ธันวาคม 2547 22:22 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
เธอเป็นแค่คนที่ไม่มีรัก
ไม่เคยภักดิ์มอบใจจริงกลับทิ้งฉัน
ใจเธอมีหลายใจเคยให้กัน
ป้ายความฝันเป็นตราบาปภาพช้ำตรม
ใจคนเรามีหนึ่งเดียวเกี่ยวใจรัก
เธอเว้นวรรคให้คนอื่นจนขื่นขม
ต่อแต่นี้ปลดรักลวงบ่วงระทม
แม้โลกกลมขอไม่เจอเธออีกเลย
8 ธันวาคม 2547 21:51 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
ลาก่อนวันเหงาและคืนหนาว
เมื่อถึงคราวทนไม่ไหวหัวใจสั่น
ลาก่อนที่รักอย่าทักทายกัน
เมื่อเธอนั้นกลับกลอกคอยหลอกมา
อยู่ไม่ได้เจ็บเกินความเหินห่าง
ปล่อยรักร้างเป็นฝันร้ายทำลายค่า
พอกันทีการจมภาพคราบน้ำตา
แพ้เวลาไร้หวังพลังมี
ลาก่อน...วอนเธอรู้
หมดแรงอยู่โดนหักปีกจำหลีกหนี
เหมือนนกเดินบนดินสิ้นความดี
เธอย่ำยี...จึงไม่ขอ...ต่อสู้ทน
6 ธันวาคม 2547 22:01 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
สะอื้นไห้ทั้งคืนทนกลืนกล้ำ
เธอใจดำไม่เห็นค่ามาหน่ายหนี
เหตุอะไรใจร้ายได้ทั้งปี
รู้ไหมคนๆนี้แทบขาดใจ
รอแล้วรอนานแบบนี้มีเพียงเศร้า
ปลอบความเหงาเพื่อนคู่ตนจนร้าวไหว
สายลมหนาวพาจิตทำคิดไกล
พัดรักไปทางอื่นมิคืนมา
จบเสียทีรักทุ่มไปไม่เคยเผื่อ
เจ็บยืดเยื้อวันนี้มีปัญหา
จมภาพเก่าโง่เขลาเบาปัญญา
ไม่รู้ว่าเขาไม่รักหรือภักดี
เก็บใจเธอใส่กล่องมองไม่เห็น
อย่างเยือกเย็นเช็ดน้ำตาฝ่าวิถี
ของคนรักเดียวใจเดียวเปลี่ยวเต็มที
เปลี่ยนเป็นมีใจเผื่อบ้างอย่างมั่นคง
30 พฤศจิกายน 2547 20:03 น.
ลูกกวาดสีฟ้า
หลากปัญหารุมเร้าเผาชีวิต
บ้างหลงผิดนำตนล้นทุกข์เข็ญ
อบายมุขสร้างภัยทรามความลำเค็ญ
ปล่อยเอดส์เป็นต้นเหตุแห่งเภทภัย
เยาวชนรุ่นใหม่ใฝ่สำนึก
เร่งตรองตรึกรู้ป้องกันสร้างสรรค์ใหม่
เดินถูกทางปลดบ่วงเศร้าเมามัวใจ
มุ่งแก้ไขโรคร้ายทำลายตน
สวมถุงยางทุกครั้งก่อนพลั้งพลาด
หยุดเป็นทาสยาเสพติดไม่คิดผล
รักครอบครัวคำนึงถึงชีพตน
ล้างหมองหม่นด้วยกระทำแต่กรรมดี
ปรับความคิดรู้เข้าใจไม่รังเกียจ
หรือยัดเยียดความชั่วร้ายไร้ศักดิ์ศรี
ให้อภัยคืนสุขทุกนาที
ทุกคนมีน้ำใจรินเอดส์สิ้นเมือง
หน้าส่วนตัว
911
