15 ธันวาคม 2552 21:30 น.
ลูกหว้า
อย่าร้องไห้เพื่อฉัน
น้ำตาเธอมันมีค่ากว่าสิ่งไหน
มันมีความสำคัญมากเกินไป
เก็บไว้เถอะดวงใจคนดี
อย่าร้องไห้ ให้เสียน้ำตา
อย่ามาเสียเวลากับคน-คนนี้
ถ้าลืมฉันไปได้ยิ่งดี
อย่ามามีหัวใจให้แก่กัน
มอบแด่ คนดีที่..ฉันไม่อาจจะทำร้ายเธอ
ฉันรู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับคนคนนี้
แต่ถ้าเจ็บตอนนี้ดีกว่าที่จะแสร้งแกล้งว่ายังรักกัน
ในเมื่อใจฉันมันไม่รักดี.....
ไปรักใครอีกคนที่เขาไม่รักฉัน
แต่ฉ้นก็ไม่อยากทำร้ายเธอ
อาจจะดูเหมือนใจร้าย...
นะ แต่ก็ไม่อยากทำร้ายคนดีๆอย่างเธอเช่นกัน
ไม่อยากหลอกตัวเองและไม่อยากให้ความหวังใคร
15 ธันวาคม 2552 18:37 น.
ลูกหว้า
ฝากดูแลความห่วงใย
ที่ครั้งหนึ่งเคยมีฉันเป็นเจ้าของ
อย่าให้ใครมาจับจองโดยที่เจ้าของไม่เต็มใจ
ฝากดูแลความรู้สึกกันเวลาไม่มีฉันอยู่ใกล้-ใกล้
ฝากให้เธอเก็บความห่วงใย
เอาใจใส่มันบ้างเมื่อห่างกัน
15 ธันวาคม 2552 17:54 น.
ลูกหว้า
"ถ้าท้อเป็นเพียงถ่าน ถ้าผ่านจึงเป็นเพชร
เพชรมีค่ามากกว่าถ่านหลายล้านเท่าทั้งๆที่เพชรเป็น
ธาตุคาร์บอนเหมือนกัน ไม้ผ่านการอบการเผา
ไม่นานก็กลายเป็นถ่าน แต่เพชรถ่านความร้อนไม่
ต่ำกว่า5000 Fได้รับความกดดันมากว่า1ล้านปอนด์
ต่อตารางนิ้วด้วยระยะเวลาอันยาวนาน
จนกระทั่งกลายเป็นเพชร เพชรที่เป็น
เรื่องประดับอันงดงามพร้อมๆกับเป็นของที่มี
ความแข็งแกร่งมากที่สุดในโลก
ถ้าท่านกำลังได้รับความกดดันอยู่
จงอดทน จงอดทน
ถ้าท่านกำลังถูกเคี่ยวถูกสับให้คิดว่าเพียงแค่นี้
จะทำให้เป้าหมายสั่นคลอนได้หรือ
ถ้าสถานการณ์กำลังบีบคั้นแสดงว่าชัยชนะ
กำลังรออยู่ตรงหน้า
ถ้ายังถูกโหมกระหน่ำอีกให้รู้ตัวว่า ท่าน
กำลังใกล้จะเป็นเพชรเต็มทีแล้ว..
ในสภานการ์เช่นนี้ หากหยุดพิจารณา
อย่างมีสติย่อมจะเกิดปัญญา เกิดหนทางสว่าง
ได้เสมอ จงมุ่งมั่นอาจหาญสง่างามเพียงดังเพชร
แม้เพชรจะตกอยู่ในสภาวะทุกข์ยาก
ลำบาก อ้างว้างและโดดเดี่ยวแต่เพราะ
เพชรไม่เคยย่อท้อต่อสู้เรื่อยไป
ถือว่าทุกอย่างเป็นบทเรียนและ
บทฝึกให้ตัวเองเสมอ จนกาลเวลาผ่านไป
เพชรจึงภูมิใจในตัวของมันเอง
และด้วยความอดทนถึงที่สุดนั่นเอง
พชรจึงเป็นอัญมณีล้ำค่า ควร
แก่การประดับมงกุฎของพระราชาผู้ยิ่งใหญ่
จากอดีต...ปัจจุบัน..ตลอดไป
ในอนาคต
***หยาดเพชรเก็จแก้วแววล้ำค่า
งามยิ่งกว่าแก้วใดใครจะเหมือน
เป็นบัณฑิตฝึกฝนตนไม่แชเชือน
จนเป็นเดือนทอแสงสาดหยาดเพชรงาม
15 ธันวาคม 2552 00:02 น.
ลูกหว้า
โอ้เด็กหญิงขวัญ เอาแต่ร้องไห้โฮ
มองเพื่อนโชว์ ตุ๊กตาตัวนั้น
เพื่อนก็เห็นใจ เพราะว่าเป็นเพื่อนกัน
มีก็ต้องปัน เล่นด้วยกันไม่เป็นไร
ผ่านไปในไม่ช้า เพื่อนก็เป็นสาวงาม
ชายมาเฝ้าตาม มาติดพันคลั่งใคล้
โอ้เจ้าขวัญเอย เจ้าก็ชักจะสนใจ
อยากจะได้หัวใจของเขาเหมือนกัน
จะซื้อเขาก็ไม่ขายจะขอเขาก็ไม่แบ่ง
คิดจะยื้อจะแย่งคงไม่ง่ายอย่างนั้น
รักไม่ใช่ของที่ต้องแบ่งปัน
ทำใจแล้วกันขวัญเอย
เรื่องมันเล็กๆไม่ใช่เด็กแล้วไง
อยากก็ร้องไห้ คงไม่ได้อย่างเคย
ไม่ใช่ของเรา ก็อย่าไปฝันเลย
นี่แหละขวัญเอยเรื่องของหัวใจ
ไม่ใช่ของเรา ก็อย่าไปฝันเลย
นี่แหละขวัญเอยเรื่องของหัวใจ
14 ธันวาคม 2552 19:46 น.
ลูกหว้า
เกิดเป็นพระราชา อยากได้ก็ได้ดั่งใจ
อยากมีแต่สุขไม่ทุกข์ใจแต่หาไม่เจอสักที
ให้โหรช่วยทำนาย โหรบอกให้ทำอย่างนี้
ต้องใส่เสื้อของผู้วิเศษที่เขาไม่มีความทุกข์ใดๆ
ทหารของพระราชาออกตามหาแทบพลิกแผ่นดิน
ไม่พบเจอไม่ได้ยิน คนไม่มีทุกข์ใจ
เสาะหานับแรมปีผู้วิเศษคนนั้นอยู่ไหน ไม่ว่าจะ
หญิงจะชายก็ล้วนแต่มีความทุกข์ทุกคน
หาเท่าไหร่ หาไม่เจอ เสื้อแห่งความสุขตัวนั้นอยู่ไหน
จะค้นจะหาเท่าไหร่ก็ยังไม่พบไม่เจอสักที
หาเท่าไหร่ หาไม่เจอ คนๆนั้นเขาอยู่ที่ใด
คนที่ไม่เคยทุกข์ใจ ไม่มี (หาเท่าไหร่ หาไม่เจอ
ความสุขมันอยู่ที่ใดหรือว่ามันอยู่ที่ใจ ตรองให้ดี)
ก่อนตะวันจะลับปลายนา ที่หน้ากระท่อมหลังนึง
แว่วเสียงถ้อยคำพร่ำรำพึง ขอบคุณชีวิตแสนดี
เมื่อหิวก็มีกินเมื่อหลับก็นอนฝันดี
แค่นี้ก็มีความสุข วันนี้ไม่มีทุกข์ใดๆ
ทหารของพระราชา เสาะหามาทั้งแผ่นดิน
เพิ่งพบเพิ่งเจอเพิ่งได้ยิน
คนที่ไม่มีทุกข์ใจ เหล่าทหารของพระราชา
จึงกระแทกประตูเข้าไป ได้พบเพียงชายยากไร้
ไม่มีแม้แต่เสื้อติดกายสักตัว
นิทานเรื่องนี้มีแง่คิดดีๆ อดไมได้ที่จะหยิบยืมมาลง...
ลองคิดตามดูนะคะ...
Lovers
8 คน เลิฟลูกหว้า
หน้าส่วนตัว
736
