17 กันยายน 2545 23:53 น.
ว.ลักษณ์
ณ สรวงสวรรค์ มวลหมู่ อัจฉรา
อังคณา นางฟ้า โปรยเกสร
ขอบารมี สุรบดี อำนวยพร
อลงกรณ์ นุภาพ อิทธิฤทธิ์
ให้วิลาส วิมล วาสนา
ด้วยวาจา วิภู ประกาศิต
ขอน้อมรับ อภิวัน พร้อมตั้งจิต
พรสถิต หมู่ประชา แด่ท่านเอย
ท่านจักคิด สิ่งใด สมประสงค์
ให้ดำรง โภไคย ให้งอกเงย
เรืองอำนาจ เรืองนาม หาใดเปรย
ชิช่ะเหวย ศัตรู ม้วยวอดวาย
แม้นวันใด ท่านล้ม ขอฤทธา
จงนำพา ปฏิหาริย์ เล้าโลมกาย
จงสำเริง สำราญ สุขสบาย
ทั้งหญิงชาย ล้ำเลิศ ประเสริฐนา
หากยามต้อง สิเน่หา หมายภิรมณ์
พบเพชรสม เนื้อเพชรงาม เลิศนักหนา
ดั่งอัปสร ฤ เทพ-บุตร จุติมา
งามจรรยา เพียบพร้อม เพริศพริ้งเพา
เราขอจบ อรรถความ ตามนี้เอยยยย
16 กันยายน 2545 12:18 น.
ว.ลักษณ์
เจ้าเด็กน้อย ฟังครู ผู้สั่งสอน
เฝ้าอ้อนวอน สอนให้ มิได้ปิด
เจ้าเรียนไป จงได้ ใช้ความคิด
ให้เข้าจิต เข้าใจ ในวิชา
ศึกษาไว้ ใช่ว่า ไร้ประโยชน์
จะเห็นโทษ ที่เรา ไม่ศึกษา
โตเติบใหญ่ ไม่มี ซึ่งปัญญา
คนทั่วหล้า จะด่า ระอาเอย
15 กันยายน 2545 09:42 น.
ว.ลักษณ์
จะมีใครสักคนบ้างไหม....
รู้สึกถวิลหา...
รู้สึกคิดถึง...ใครสักคน...ที่...อยู่...ไกล...แสนไกล
อยากบอก...หมู่เมฆ...น้อย...ใหญ่
อยากบอก...ฟ้า ใส ใส สดสีคราม
อยากบอก...สายลม...โชยอ่อน ระริ้ว ไหว
เมฆจ๋า...ฟ้าจ๋า...ลมจ๋า...ช่วยกระซิบบอกไปยังเขา...
หน่อยนะค่ะ...ได้ไหมจ๊ะ...นะค่ะ...จะได้ไหม....ว่า
ห้วงแห่งอารมณ์ ปรารถนา
ห้วงแห่งอารมณ์ ความคิดถึง
ห้วงแห่งอารมณ์ อาทรและห่วงใย
ส่งมาจาก...แดนอันไกลโพ้น...ข้ามเขา ข้ามทะเล
เสียง...อันนุ่มเพราะและห้าวหาญ
เสียง...ถ้อยคำ สรรค์หวาน
เสียง...เอื้อนเอ่ย ถามสาระทุกข์สุขดิบใด ๆ
เสียง...เสน่ห์ คำตัดพ้อ ต่อว่านานา
เสียงของเขาได้ ถูกเติมเต็มจ้นล้นปรี่
ด้วยรู้สึกเทิดทูนใจ และ ซาบซึ้งใจ ช่างล้ำลึกใจ ยิ่งนัก
อยากให้ เมฆ ในนภา...แปรเปลี่ยน สื่อลอยเขียนเป็น ภาษาว่า รัก
อยากให้ ฟ้า ในเวหา...อย่าผันเปลี่ยน เวียนฟ้าสีครามใส
ต้องให้เศร้าหมอง....
อยากให้ ลม ในอากาศ...กระซิบแผ่ว แว่วรอบกายเขา ว่า รัก รัก
หากเป็นไปได้ ฉันอยากเป็น นางฟ้า อยู่ในนภา เวหา และอากาศ
ลอยมาหยุด ตรง..ณ..หน้าตักเขา...กระซิบข้างหู
พร้อมไออุ่นจากลมหายใจ ว่า........
รัก รัก รัก คิดถึงหลือเกิน....
คุณก็คงคิดถึงฉันเช่นกันใช่ไหม...จึงเกิดเสียงตามสายมาออดอ้อน..
เสียงอันทรงพลังดุจมีอำนาจ...ซ่อนเร้นแอบแฝงให้น่าค้นหา
แข็งแกร่งจนสามารถ เป็นแรงผลักดัน จิตภายในฉัน
ให้สร้างห้วงแห่งความคิดถึง
คุณพร่ำบอกว่า...ฉันทำให้คุณบ้าคลั่ง...จริงหรือ...ค่ะ
.......และ........
คุณ คือ คนพิเศษ ในใจฉัน
YOU SPECIAL IN MY HEART
11 กันยายน 2545 23:40 น.
ว.ลักษณ์
ลืมเขาเถอะ..... ลืมให้หมด ลบจากใจ
ลืมเขาไป.......ปล่อยเขาเถอะ อย่าค้นหา
ตัดใจน๊ะ......ตัดใจเถอะ อย่านำพา
ปวดอุรา......โอ้พี่จ๋า ปวดจาบัลก์
เจ็บใจนัก......เผลอใจภักดิ์ จนหมดสิ้น
น้ำตาริน......รินไหลอาบ สองแก้มฉัน
เธอคือชาย.....เทพบุตร ยอดในฝัน
ทุกคืนวัน.....เฝ้าฝันหวาน พร่ำเพ้อรอ
แม้เธอเมิน.....มองไม่เห็น ใจยุพา
โอ้เธอจ๋า......แค่เห็นหน้า ปลื้มสุขพอ
ใยเธอแกล้ง...แสร้งให้หลง คนบ้าบอ
จิตใจคอ......เธอนั้นหนา ตายทั้งเป็น
ฝากอักษร......ฝากบทกลอน ผ่านสื่อไป
ห้วงดวงใจ......ฉันไร้ค่า เขาชาเย็น
ดั่งคำสาป.....เฉือดหัวใจ ตัดสายเอ็น
ของฉันเป็น.....ใจนิพพาน ตราบจนตาย
7 กันยายน 2545 22:18 น.
ว.ลักษณ์
จากสองเรา...........
จากวันนั้นจรดวันนี้
ที่ผูกพันชั่วนิรันดร์
ความทรงจำ
ที่ดีจากวันวาน.............
จากเราสอง............
ตราตรึงและยึดมั่น
สองเรานั้นเป็นหนึ่งเดียว
คือความฝัน
และความห่วงใย............
จากสองเรา............
จากความฝันสร้างวันนี้
เราสองเคียงข้างกัน
กับอดีตให้ลบเลือน
สู่ปัจจุบันสู่โลกเป็นจริง..............
จากเราสอง............
เรายึดมั่นศรัทธารัก
หลอมใจเป็นหนึ่งเดียว
คือความผูกพันธ์ที่แน่นแฟ้น
บ่อาจบั่นทอนเฉือนใจได้................
จากสองเรา...............
เข้าใจ เชื่อมั่น ซื่อสัตย์ต่อรัก
ความรู้สึกอ่อนโยนทั้งมวล
สองเราเราสองมีให้กัน
นั้นมีชั่วกาลนานเทอญ...........
พรครองรักให้ยาวนาน
- รัก
- เข้าใจ
- อภัย
ความสิ่งนี้ไซร้สุขพร้อมจริยธรรม
อวยพรชัย ผู้อ่านให้ จักพบรักที่ซื่อตรง..........
-------------------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
859
