23 ตุลาคม 2550 15:20 น.
วชรกานท์
ประวัติศาสตร์ บอกเล่า ซึ่งราวเรื่อง
วิวัฒน์บ้าน การเมือง เป็นไฉน
สมบูรณา สู่ประชาธิปไตย
ล้มลุก คลุกคลานไม่ สมประดี
เผด็จการ ริดรอน ทอนอำนาจ
ทรราช ถูกล้ม หลบหลีกหนี
เหล่านิสิต สละ พลีชีวี
บ้างก็หนี เข้าป่าเป็น คอมมิวนิสต์
ถูกปราบปราม เข่นฆ่า หาที่หลบ
บ้างชีพจบ มลาย กลายเป็นผิด
บ้างกลับ ออกมา สู้ชีวิต
เรียกร้องสิทธิ ประชา ชนเสรี
กาลผ่านมา ประชาธิปไตย
บ้างเต็มใบ ครึ่งใบ ในวิถี
ดุจพายเรือ ในอ่าง กลางนที
เริ่มจะดี ถูกล้ม ลงด้วยปืน
ในอดีต นิสิต ไล่เผด็จ
ยังมิเข็ด กลับมา อย่างหน้าชื่น
อ้างประชา ปฏิวัติ ไร้เสียงปืน
อำมาตย์คืน อำนาจ ราษฎร์ทุกข์ตรม
โอ้..ประชาธิปไตย ได้ด้วยเลือด
มันแห้งเหือด หายไป ด้วยดินถม
พอได้มา ประชา ชนนิยม
กลับถูกล้ม ด้วยข้อหา ว่าโกงกิน
21 ตุลาคม 2550 16:52 น.
วชรกานท์
แม้นว่าพี่ มีหัวใจ ไว้สี่ห้อง
ให้เจ้าครอง ทั้งหมด นั้นมิได้
ห้องที่หนึ่ง ให้แม่ ก่อนใครใคร
สองมอบให้ บิดา ผู้อาทร
ห้องที่สาม คนที่นั่ง ในดวงมาลย์
ครูอาจารย์ ท่านร่ำ เคยพร่ำสอน
ห้องที่สี่ สุดท้าย ให้งามงอน
แบ่งเป็นตอน เจ็ดเตียง ตั้งเรียงตาม
แต่ละเตียง มีเพียง แค่สามชั้น
ให้เจ้านั้น จองเตียงแรก ชั้นที่สาม
ส่วนที่เหลือ สาวใด ใจงดงาม
จับจองตาม ชั้นเตียง ที่เรียงไป
ห้องใจนี้ ดูซิ เหมือนหอพัก
ใครเข้าออก หรือจะหัก อกเราได้
เตียงหนึ่งว่าง มีเตียงอื่น ให้ชื่นใจ
เตียงชั้นใด ว่างเปล่า ยังเฝ้ารอ
รับจำกัด ตามจัด ยี่สิบเอ็ด
สามคูณเจ็ด พอเหมาะ เจาะจริงหนอ
หันไปดู เตียงว่าง รักร้างรอ
อนาถหนอ มีเตียงเปล่า ไร้สาวนอน
คนโลภมาก ลาภมัก มลายสูญ
ได้อาดูร มีแต่เตียง ผ้าห่มหมอน
หาสาวใด มีใจเดียว เป็นคู่นอน
ให้เจ้าจอง บรรจถรณ์ ทั้งเจ็ดเตียง
20 ตุลาคม 2550 14:17 น.
วชรกานท์
หากโลกนี้ ยังมิแยก แตกสลาย
หินดินทราย มิมลาย กลายเป็นเสี่ยง
วิหครู้ กู่ร้อง ก้องสำเนียง
ยลยินเสียง คลื่นซัด ลมพัดไกว
เมฆหมอกขาว ดาวเด่น ดวงเพ็ญหวาน
จักรวาล เวิ้งว้าง อันกว้างใหญ่
ทางชีวิต จิตมนุษย์ สุดยาวไกล
ธาราใส ไหลเย็น เห็นตัวปลา
ด้นดื่มด่ำ ธรรมชาติ มาวาดฝัน
คุณธรรม์ จำนรรจ์ ใฝ่ฝันหา
ความห่อเหี่ยว เงียบเหงา เศร้าวิญญาณ์
เพียงพึ่งพา เพิ่มฤดี สุนทรีย์ใจ
คุณธรรม นำความรู้ สู่ใจจิต
ความรู้นำ ชีวิต มิหมองไหม้
เป็นตัวอย่าง ทางวจี ดีฤทัย
ตั้งตนใน วัฒนะ ประเพณี
ถ้อยร้อยเรียง สำเนียง สื่อภาษา
กิริยา สื่อสกุล หนุนพงศี
สัมผัสสวย รวยภาษา เก่งพาที
วัจนี ดีด้วยศาสตร์ ปราชญา
20 ตุลาคม 2550 13:51 น.
วชรกานท์
ปล่อย...ใจล่องลอย
ดั่งดวงเดือนเคลื่อนคล้อย...ล่องลอยอยู่ในนภา
ศรรัก...ปักอุรา
คนอกหักรักร้างลา...กานดาประสานให้ที...ดวงฤดีพี่นี้หม่นหมอง
อย่า...ทำแชเชือน
เห็นใจเถิดนะขวัญเรือน...เป็นเพื่อนใจให้รักสมปอง
เถอะน่า...มาเคียงครอง
รักเจ้านะเนื้อทอง...หมายปองเจ้านั้นด้วยใจ...แม้ตายไม่ขอร้างลา
พี่...บ่เจ้าชู้
เพื่อนทุกคนต่างรู้...โฉมตรูตรองดูสักครา
พิสูจน์...เพียงวาจา
รึแค่พบสบตา...ขวัญตาจะรู้ได้ไง...ว่าใจพี่นี้มั่นคง
บอก...ถึงความใน
สื่อสารรักมาจากใจ...มอบฤทัยให้น้องอนงค์
รักบอก...ไปตรงตรง
ใช่พี่เหมือนกระทง...หลงทางในท้องนที...มิมีกระทงคู่เคียง
ปัก...ใจรักจริง
รักพี่นะน้องหญิง...รักจริงเคียงหมอนร่วมเรียง
จันทร์จ๋า...จงฟังเสียง
เรียงถ้อยร้อยสำเนียง...ขอเพียงเจ้าตอบมา...อุราพี่ร้องคร่ำครวญ
...................ชีวาพี่นี้รัญจวน....................
19 ตุลาคม 2550 16:21 น.
วชรกานท์
แดนอินเดีย กาลก่อน กำเนิดศาสน์
เหล่านักปราชญ์ เผยแผ่ไป ในทุกถิ่น
พราหมณ์พุทธเซ็น เชนเข้าใจ ในชีวิน
พราหมณ์บูชา พรหมอินทร์ อิศรา
ชนไทยเชื่อ โชคลาง ทางของขลัง
เชื่อพลัง เหนือมนุษย์ มนต์คาถา
เจ้าเข้าทรง ลงครูหมอ มโนราห์
ไหว้ผีฟ้า ให้ผีปอบ ครอบฤดี
พุทธธรรม นำทางพ้น ทิฐิผิด
กุศลกรรม นำชีวิต ในวิถี
ละความชั่ว ชักนำ ทำความดี
ความเชื่อเก่า ห่างหนี มิมัวเมา
มาบัดนี้ อลัชชี มีมายมาก
ละเลยจาก แก่นธรรม นำโง่เขลา
ล่อลวงโลก เลี้ยงชีวา ตบตาเรา
กลับกาลเก่า อันตพาล สันดานกา
สร้างพิธี ปลุกเสก สิ่งศักดิ์สิทธิ์
แสดงฤทธิ์ นอกรีด ศาสนา
วัตถุ์มงคล ตื่นข่าว เร้าวิญญาณ์
ไตรปิฎก ศาสดา ทรงห้ามไว้
อวดตริ ปาฏิหาริย์ ใช่การสงฆ์
พุทธองค์ ทรงบัญญัติ ดัดนิสัย
ปาราชิก สี่ศีลบท โทษวินัย
ขาดภิกขุ ให้สึกไป ไกลวัดวา
ภุกษุควร อยู่โคนไม้ ใช้น้ำมูตร
ดองยาสูตร วิเศษณ์ คลายทุกขา
บรรเทาโรค เนื้อร้าย หายโรคา
อัฏฐบริขาร ไตรผ้า เป็นสำคัญ
ละวิบาก พรากกามา หาสงัด
ลดกำหนัดมัดใจให้ใฝ่ฝัน
จิตวิเวก สันโดษ มิพัวพัน
สติมั่น สมาธิ อริยมรรค
เซ็นนั้นเล่า เข้าใจ อีกนัยหนึ่ง
จิตตราตรึง แก่นธรรม นำทางหลัก
เจตสิก แสดงออก บอกโกรธรัก
โลภลาภหลง หนีหลัก สงบเย็น
ชีวิตหนึ่ง ตึงไป ไม่ดีแน่
เข็นชีวัน ผันแปร แต่ทุกข์เข็ญ
ละวัตถุ จนเปลือยเปล่า เจ้าศาสน์เชน
มิลำเค็ญ แม้หนาวเหน็บ เจ็บกายาฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
995
