21 พฤศจิกายน 2551 13:11 น.
วชรกานท์
ขาวสะอาดปราศจากความมัวหมอง
ประดุจทองเนื้อเก้าบริสุทธิ์
ดั่งธรรมาขององค์พระสัมพุทธ
สู่วิมุติปลายทางแห่งชีวิต
ดำผิวดูดีได้หากสะอาด
มันวาวตามธรรมชาติคบสนิท
ดำสกปรกโสมมในความคิด
วิปริตพาลพาไปหาทุกข์
ขาวเอยสะอาดใจดุจผ้าขาว
หมู่เจ้าอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข
อย่าเปลอะเปื้อนธุลีเที่ยวคลีคลุก
อยู่กระจุกเพียงพ้องทำนองพรรค
ดำเอยใจเจ้าคล้ำดำดุจกา
พวกพ้องพาลพายึดหาหลัก
ดำเดียวกันปันใจในความรัก
สมานสมัครสู่ทางทิศ
เจตน์จำนงแห่งดำและขาว
เป็นเรื่องราวเคียงคู่หากรู้สิทธิ
แสวงหาจุดร่วมปัจจามิตร
ผู้พิชิตรู้กว้างทางขาวดำ
18 พฤศจิกายน 2551 14:28 น.
วชรกานท์
อย่าติเตียนติติงแล้วนิ่งเฉย
อย่าละเลยเมื่อเห็นไม่เป็นผล
อย่าปล่อยปละละเลยจนสุดทน
อย่าพูดเพียงเพื่อตนได้พ้นตัว
จงติเตียนเพื่อก่อให้พอสม
เร่งระดมพัฒนาอย่าช่างหัว
ช่วยปรับปรุงอย่าปัดโยนให้พ้นตัว
เพราะดีชั่วต่อลูกหลานบ้านเราเอง
หากพวกเรามองผ่านบ้านเองแล้ว
คงเป็นแนวให้ใครใครได้ข่มเหง
เราหยามหมิ่นบ้านเราเขาหรือเกรง
คงครื้นเครงเล่าขานอีกนานปี
เข้ามาเถิดลุงป้าน้าอาเอ๋ย
คนคุ้นเคยพวกพ้วงและน้องพี่
ร่วมกันสร้างพัฒนาอย่ารอรี
โรงเรียนนี้คงอยู่คู่หมู่บ้านเรา
หากพวกเราทิ้งขว้างกันอย่างนี้
มีหรือที่จะเจริญเหมือนอย่างเขา
เพราะรุ่งเรืองหรือตกต่ำอยู่ที่เรา
ชื่นชมเขาเราตกต่ำทำทำไม
รีบเร่งเถิดร่วมมือกันจากวันนี้
คงถึงวันที่ดีที่สดใส
คงถึงวันบ้านสาคูประกาศชัย
คงได้ร่วมภูมิใจร่วมชื่นชม
9 พฤศจิกายน 2551 15:41 น.
วชรกานท์
เพียงเฝ้าแลแก้จุดด้อยอันน้อยค่า
ดุจดาราเดือนดับอับสีแสง
ส่งผลให้ใจห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง
นึกหน่ายแหนงชีวิตลิขิตมา
จากสิ่งดีจงทวีถึงที่สุด
อย่ายั้งหยุดจุดเด่นเป็นมหา
มิเนานานกาญจน์ทองไหลกองมา
เกียรติยศลาภามาสู่เรา
ด้วยมนุษย์มิหยุดอยู่กับที่
ดุจวารีไหลผ่านโขดหินเขา
กาลผ่านเลยล่วงแล้วนมนานเนา
ชีวิตเราก็เป็นเช่นนี้กัน
เฟ้นสิ่งดีหนีทิ้งซึ่งสิ่งด้อย
อย่าเหงาหงอยคอยสร้างสิ่งที่ฝัน
จากดีสู่ดีเด่นเน้นจำนรรจ์
จักฝ่าฟันอุปสรรคสู่ผู้นำ
2 พฤศจิกายน 2551 15:38 น.
วชรกานท์
ปล่อยใจล่องท่องไปในฟ้ากว้าง
ความอ้างว้างจางหายคลายขื่นขม
จืดเจือจางพร่างไปกับสายลม
ทุกข์ระทมวอนฟ้าพากระจาย
ความว่างเปล่าเงียบเหงาเข้าครองจิต
ดวงชะตาชีวิตเสื่อมสลาย
จักหายารักษามาผ่อนคลาย
มีใครพอหาให้ได้บรรเทา
ในบ้านกลอนมีไหมฉันใฝ่หา
พิมญดามีไหมพอคลายเหงา
ยาแก้ปวดก็ได้หายมึนเมา
ครูพิมช่วยให้ทุเลาใจเลื่อนลอย
ฝากฝันพี่ที่ช่วยเตือนสติ
กุ้งก้ามกรามนี่ซิพาคลายหงอย
สลักฟินพี่ดอกแก้วเฮาชาวดอย
ทั้งฉางน้อย พรรณ พุด จุดประกาย
พี่ดอกแก้ว พี่กันนาฯ ขอยาหน่อย
แก้เหงาหงอยเถิดนะก่อนจะสาย
นรศิริ ไหมแก้วฯครูกระดาษทราย
หากเหงาหายจักขอบคุณการุณมา
กิตติเวทย์ วินิจฉัยในทีท่วง
มิหมดห่วงช่วยทีอัลมิตรา
รัมณีย์อยู่ที่ไหนไม่นำพา
ฝากชีวาน้อยนี้ที่บ้านกลอน
1 พฤศจิกายน 2551 20:22 น.
วชรกานท์
ช้างสารชนกันนั้นปรากฏ
ขยี้บดหญ้าแพรกแตกสลาย
ส่วนกุญชรนั้นเจ็บแค่ประปราย
หญ้าแพรกตายเพราะเท้าเจ้าคชา
ให้เขาปั่นหัวเล่นอยู่เป็นนิจ
ไม่รู้ชอบชั่วผิดไร้เดียงสา
เขาซื้อเสียงก็รับเอาเงินตรา
เอือมระอาประชาชนคนชาวไทย
เกิดเป็นไทยให้เขาซื้อฤๅพี่น้อง
พาพวกพ้องซ่องสุมฟังปราศรัย
จนลืมเหย้าเฝ้าแกนนำพูดสะใจ
ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นตาม
แย่งอำนาจปกครองเลือดนองชาติ
จ้องพิฆาตคนคิดต่างให้เกรงขาม
หวังให้เกิดรัฐประหารกาลถึงยาม
ระบือนามอนารยชน
คนกลางพูดไม่ฟังพาลตั้งแง่
ปลุกกระแสแดงเหลืองเรื่องไม่สน
ในทำเนียบรัชมังคลาพาวกวน
ระดมพลต่อต้านทางการเมือง
เพราะต่างพวกต่างถือว่าชนะ
อิสระแยกไทยใช้แดงเหลือง
ก่อเหตุการณ์ปลุกคนไทยให้ขุ่นเคือง
โดยนำเรื่องนานามาใส่ความ
ทั้งสองฝ่ายได้โปรดพึงระลึก
ตรองตรึกอาจมีมือที่สาม
ทำให้เหตุการณ์พานลุกลาม
เป็นไปตามแผนการณ์ดังผ่านมา
วอนคนไทยใช้ดุลยพินิจ
ใช้สิทธิเสรีที่ฝันหา
สนับสนุนสานเสวนา
ต่อต้านพวกบ้าความรุนแรง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวชรกานท์
หน้าส่วนตัว
974
