16 พฤษภาคม 2547 04:37 น.
วนัสนันท์
คิดถึงกันอีกแล้ว
มีวี่แววต้องเหงาใจ
หนาว เหม่อ เพ้อ หวั่นไหว
คนใกล้ใจยังไกลตา
แม้นรัก..มิรับรู้
ยังรักอยู่ คะนึงหา
คืนวันอันผ่านมา
คงมีค่าแค่ผ่านไป
ด้วยใจมิเคยจำ
แม้นเคยย้ำ...เกินจำไหว
กับเธอ คนของใจ
คงรักไป อีกเท่านาน
ฝนพรำ ฉันพร่ำถึง
เสียงรำพึง ใจขับขาน
คิดถึง...ประกอบการณ์
เหมือนวันวาน..ที่เคยเป็น
16 พฤษภาคม 2547 04:31 น.
วนัสนันท์
เธอคือรักที่ใจไขว่คว้าหา
คือสายน้ำ สายฝนชุบชีวา
คือส่วนหนึ่งของนาทีของเวลา
เธอคือคนที่มีค่าต่อหัวใจ
เธอคือคนในฝันที่ฉันคิด
คือส่วนหนึ่งของดวงจิตยามหลับไหล
อยู่ใกล้เธอ...ละเมอรักอบอุ่นไอ
เธอคือคนของหัวใจที่ต้องการ
ฉันรักเธอ..ใช่เพ้อพร่ำคำฝัน
เธอคือความเป็นจริงของคืนวัน
เป็นอีกครึ่งเติมเต็มใจให้แก่กัน
เธอคือคนแห่งความฝัน..ฉันรักเธอ
9 เมษายน 2547 02:42 น.
วนัสนันท์
สุขเอยโอล่ะเห่....
คืนนี้เจ้าร่อนเร่ไปนอนไหน
หยาดน้ำตาที่แท้จริง
มักหล่นล่วงลำพังหรืออย่างไร
(ปราย พันแสง)
...............................................
เปล่าหรอกใจ
ใช่งอแงก็แค่เหงา
รู้ดี...ชีวีของคนเรา
ต้องมีสุข มีเสร้าเคล้ากันไป
แต่น้ำตามักพาใจให้หายโศก
ช่วยล้างรอยวิโยคอันทุกข์เข็ญ
หากโลกนี้จะเป็นเช่นมันเป็น
ขอร้องไห้ให้โลกเห็น..จะเป็นไร
30 มีนาคม 2547 21:51 น.
วนัสนันท์
แอบคิดถึง คนไกล ที่ปลายฟ้า
มิเคยพบ สบสายตา เพลาหลาย
จะยังเป็น เช่นเดิม หรือกลับกลาย
รักเราคล้าย กระดาษ ขาดเพียงดึง
อยากให้รู้ แม้อยู่ไกล ใจยังคิด
ทั้งดวงจิต พันผูก คะนึงถึง
มองจันทรา พาสะท้อน ค้อนรำพึง
เหตุใดจึง ต้องพลัดพราก จากกันไกล
30 มีนาคม 2547 21:11 น.
วนัสนันท์
เธอคนดีที่พร่ำเพ้อละเมอถึง
โปรดรับรู้ความคำนึงตรึงใจหา
จะลอยไกลจากใจไปสู่ตา
ร่ายกลอนมา...ทนหน่อยน่า..อย่าอาเจียน
:) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :)
ห้วงฝันทั้งวันคืน
แม้ยามตื่น หรือหลับนอน
คะนึงนึกใจอาวรณ์
อกสะท้อนกลอนความใน
รอนรอนอ่อนแสงจ้า
ตะวันลาลับกลับไกล
คนึงหา...หนาหัวใจ
กู่ก้องไกล ไร้สำเนียง
ตกค่ำย่ำราตรี
ระริบหรี่ไร้แสงเสียง
เหงาหนอ..บ่พอเพียง
คิดถึงเรียง รายล้อมใจ
จวบเช้ายังเฝ้านึก
จิตรำลึกผนึกใจ
สุริยา หาช่วยได้
เริ่มวันใหม่...คิดถึงเธอ
.........................................................
หน้าส่วนตัว
542
